Texel 2

Vandaag waren we naast de dagelijkse dingen ook weer even aan het terugkijken naar onze vakantie op Texel. Wat was dat een leuke en gevarieerde week. Nat en winderig, maar ook vol herfstkleuren en variatie wat betreft het landschap. We gaan er zeker terug, en weer in het vroege voorjaar of late najaar, zodat Jesse niet teveel aan de lijn hoeft. Bij momenten lijkt het alsof ze er in haar dromen nog is. Aan haar bewegingen en geluidjes tijdens haar slaap.

Digitale verbinding

Een tijdje geleden hadden we de eer om een “gratis” digitale kabelreceiver van onze provider te mogen ontvangen. Sindsdien is Hot enigszins geobsedeerd geraakt. Tot vandaag dan! Hij was aan het worstelen zodat alle apparaten tv, tuner, video en dvd speler over de boxen te laten gaan. Bijna alles ging goed behalve dat we met de dvd speler of geen beeld of geen geluid hadden. De video kon alleen anoloog gebruikt worden. En nu is het gelukt en loopt Hot met een smile van oor tot oor door het huis te zweven. “vraag me niet hoe me gelukt is” roept hij dan terwijl hij nu loopt rond te dreutelen. We kunnen weer films bekijken. Moet je nagaan, we hebben niet om dit apparaat gevraagd, dus moesten we wel. Het zal wel zijn nut hebben of spant deze provider samen met de afspeelfabrikanten zodat we wel gedwongen zijn om allemaal nieuwe apparaten aan te schaffen omdat de oude niet meer werken. Ben ik een complot op het spoor of zie ik ze vliegen. Alweer een raadsel.

Kabeljouw met Kerrie

Vanavond waren Rose en ik gevraagd om te komen eten aan boord van “de Bertha” een prachtige oude 2 master uit 1900, door de schipper. We kwamen iets over zevenen aan vanavond en kregen in de kombuis ook te zien hoe ons gerecht werd klaargemaakt. Tegen 20.00u gingen we aan tafel en hebben onder het genot van een heerlijk wijntje ernstig genoten en hebben onze buiken goed gevuld, met deze door de schipper zelf afgelopen zondag in Rozenburg vers gevangen, en zeker niet voor niets gestorven kabeljouwen.

Dit is een foto van de Bertha afgelopen zomer.

diagnose dokter

Het is dinsdag dus is Hot naar de OR, vaste prik. Ik zit thuis een beetje te verwerken dat de brughoektumor in mijn hoofd weer terug is, 15 jaar gelden werd deze bij mij geconstateerd en weggehaald. Een brughoektumor is altijd goedaardig maar deze zit op een stomme plek. Het zit achter mijn linkeroor. Het groeit uit de beschermlaag (isolatie)van de zenuwen die op dat punt in de hersenen gaan waar geluid- en evenwicht signalen worden verwerkt als het ware. Ik ben daar dus doof en ik heb een slecht evenwicht. Het went en ik ben blij hier te wonen waardoor ik de operatie kon ondergaan. Binnenkort heb ik weer een afspraak met mijn oude neurochirurg die toevallig zeer gespecialiseerd is op de vorm van tumoren. Nu begint het wachten weer, ik leer hierdoor meer geduldig te worden. Kan ik goed gebruiken.

Bovendien ben ik lekker druk bezig in de Wereldwinkel met alle kerstspulletjes, o.a. stallen in alle groottes en maten, blikken kerstengelen, kaarten enz. enz. De inkoopster heeft het er druk mee gehad. Bovendien hebben we de 12de een algehele ledenvergadering en ik maak deel uit van het bestuur die dit organisereren. December is de drukste tijd van het jaar en ook de leukste.

Voor het eerst in 25 jaar

Vandaag was een drukke en spannende dag voor Rose en mijzelf, We moesten voor een uitslag naar het ziekenhuis, en hierover misschien later meer, maar aangezien we ook nog steeds aan het vieren zijn dat we 25 jaar bij elkaar zijn, en nze vakantie op zijn eindje loopt, zijn we heerlijk samen naar de Italiaan gegaan, en hebben daar, escargot’s, heerlijk gebakken champignons , fettucine al la mama, pasta quatro formaggi, truffelchocoladeijs, een karafje rode wijn en espresso genuttigd. Dat laatste omdat we al slaperig gingen worden en tegelijkertijd nog een bioscoopje wilden gaan pakken. In onze 25 jaar samen hadden we nog nooit gezamenlijk een bioscoopje gepakt. Het was een leuke spannende film, en ook deze James Bond die ligt ons beiden wel. Weinig special effect, en gadgets, maar volop spanning en actie. Wat mij betreft een aanbeveling. Ik was overigens al helemaal vergeten hoe leuk zo’n enorm scherm is. We hebben er echt van kunnen genieten, en in slaap gevallen zijn we bepaald niet. Tot zover vandaag.

Texel

Wij zijn vandaag druk bezig geweest met het inscannen van onze vakantiefoto’s. Sommigen waren helemaal niet slecht. Het eiland was kleurrijk getooid door de te late herfst. We hebben ons toestel in de hoogst mogelijke pixelstand gezet om deze kleurenpracht te pakken. Het was ernstig leuk om Jesse te volgen. Wat kan zij van die vrijheid genieten. Het brengt de puppytijd weer terug denk ik. Ze was toen min of meer haar eigen baas, dit zal ze nooit helemaal kwijt raken. Ze rent bij ons weg, terwijl we toch in de gaten worden gehouden. Soms zien we haar even niet, soms wel. Een aantal keren is het ons gelukt dit in een foto vast te leggen. Om te beginnen laten we 2 prachtige sprongen zien.       

De eerste is op een veld, vlakbij ons onderkomen.

De volgende is in de duinen, als Jesse achter een vogeltje aanzit. Later meer.

   

Sport en vrijwilligersgala

Afgelopen vrijdagavond ben ik met een aantal collega’s naar een gala gegaan. Dit alles was ter ere van sporters en vrijwilligers van het jaar. Dit was weer voor het eerst sinds eervorig jaar. Iedereen stond vrolijk te speechen, er was voor muziek gezorgd. De burgemeester en wethouders waren er, in het begin. Er waren vertegenwoordigers van de media en de sport. Wat was dit een debacel! Te genant voor woorden. Het geluid van de muziek was te hard, te schel. Zodat we regelmatig met de vingers in onze oren zaten. Het was in een sporthal, dat zal er wel iets mee te maken hebben. De sporters werden langdurig gehuldigd. Ze werden allemaal voorgesteld en wat hun prestaties waren. Dan werd de winnaar in per categorie bekend gemaakt.

Niets van dit alles bij de vrijwilligers. De winnaar werd helemaal aan het einde van de avond tegen 23.00 uur gelijk naar boven geroepen en de beloning werd gegeven. Dit alles duurde 10 minuten, looptijd inbegrepen. Terwijl de avond 4 uur duurde. Niet dat ik me verveelde. Samen balen schept ook een band en we hadden momenten van de slappe lach. Het was wel pijnlijk voor alle genomineerden om niet eens genoemd te worden of een bloemetje te krijgen. Ik heb een sterk vermoeden dat dit de eerste en de laatste keer was dat we hier aan meegedaan hebben. Mijn motto voor vandaag is “Maak van je hart geen moordkuil“.

Wijfie en Loekie

Dan is het nu tijd voor Wijfie, dit is een als een theemuts uitziende poes, maar ze is niet voor de poes, want Jesse respecteerd haar als geen ander. We hebben Wijfie gehaald bij de Stichting Dieren Opvang in Rotterdam. Daar zat ze er heel zielig en plakkerig bij. Sinds dat we haar hebben opgenomen is ze snel opgeknapt en nu ligt ze heel graag op schoot.

Wijfie is van 22 mei 2003

 

 

Als laatste poes is vervolgens binnengekomen Loekie, we hadden toen Jesse al in huis, en gingen op zoek naar een Langharige Main Coon poes, zodat zij gezamenlijk met Jesse kon opgroeien. Dit plan leek een beetje te mislukken omdat Loekie, in tegenstelling tot Z beest en Wijfie zichzelf helemaal niet verdedigd m.b.v. haar nagels, en Jesse had dus vrij spel met  Loekie, en liep regelmatig met haar tussen de tanden. Toch gaat het tussen Jesse en Loekie nu veel beter. Wij moeten echter Jesse regelmatig consequent streng aanpakken.

Loekie is van 5 september 2005 en kwam in december bij ons wonen. Onverwacht is zij ook een echte schootpoes aan het worden, tot groot verdriet van Jesse, die dan al gauw haar jaloerse kant laat zien.

 

 

Tot zover vandaag.

Ziggy, Wijfie en Loekie

Bij het voorstellen van de familie zijn de katten wel genoemd, maar nog niet in beeld gebracht. Ik wil beginnen met de oudste, dit is een cyperse poes die we als kitten bij vrienden uit Spijkenisse hebben gehaald. Ziggy, die ook regelmatig Z beest wordt genoemd is geboren op 16 mei 2001

Texel

Vandaag samen met Rose heel druk geweest met nagenieten van onze vakantie. We waren van 10 t/m 17 November op Texel. We hebben er een heerlijke week gehad, met veel wind, en ook veel regen, maar dat mocht de pret niet drukken. Alle muizenissen van de moeilijke tijd die we achter de rug hebben zijn grotendeels verwaaid.

Wat kan het lekker zijn om lekker een boek te pakken, een wandeling met Jesse te maken, afgewisseld met een zonnebank en/of een sauna. Deze laatsten waren aanwezig in de door ons gehuurde Luxe Viletta.

Vandaag waren we druk met foto’s inscannen en bewerken, en van een aantal kunnen jullie nu meegenieten. Eerst een aantal waanzinnig mooie paddestoelen die we tegengekomen zijn.

De nu volgenden is Jesse heerlijk bezig op het Wad, de nodige vogels de schrik van hun leven te geven. In dit seizoen mag, en kan ze zonder broedende vogels gelukkig los. En zie hoe dat haar beviel.