Bestuursvergadering

Zoals ik heb geschreven ben ik gisterenavond naar de bestuursvergadering van de Wereldwinkel gegaan. Er zijn 4 leden van het bestuur en waar we vergaderen wisselt regelmatig naar de residenties van de diverse bestuurders. We hebben een nogal losse structuur van vergaderen. We hapsnappen van het ene item naar het andere en passeren zo regelmatig de items van de agenda van de avond. Wanneer de vergadering bij ons wordt gehouden is Hot meestal thuis en is dan de cateraar en verzorgt dan de hapje en drankjes en gaat vervolgens zijn eigen gang en volgt dan ons vergaderproces met groot zichtbaar plezier. Door de tijd heen kom ik achter de politiek van dit deel van de middenstand. Afgelopen jaar is onze zaak “verbouwd” of “getransformeerd”. Alle winkels hebben nu dezelfde uitstraling door dezelfde indeling, verlichting en kleuren. Eerlijk gezegd het ziet er mooi uit maar wat ik niet wist is dat er jaren van gepraat en gevergader aan vooraf is gegaan.  Het grootste bedrijf Fair Trade neemt hierin het voortouw. In onze stichting zijn er lagen van verantwoordelijkheden; van winkels die onafhankelijk zijn, naar regio’s, naar winkel, inporteurs enz. Zo krijg je dan steeds een ander bestuur die dan ook onderhandelen met ministeries en zelde soorten winkels in het buitenland. Van klein naar groot dus. Voor deze transformaties zijn er mensen aangenomen die betaalde krachten zijn en niet kunnen worden onslagen. Tenminste dat denken we en nu is er een ander stokpaardje waar deze mensen mee aan de slag kunnen, het z.g.n. fairsupport waardoor deze mensen langs de winkels gaan om advies te geven waar niemand om gevraagd heeft. Ze proberen nu om de medewerkende wereldwinkels zover te krijgen dat de winkels de kassa gaan automatiseren, terwijl er nog geen fantsoenlijke software verkrijgbaar is, ze stellen voor dat wanneer dat gerealiseerd is dat zij dan ook de inkopen voor ons gaan doen en de prijzen voor ons gaan bepalen. Wat wij “Het Blokkereffect” noemen. En vergeet niet de winkels moeten dat allemaal zelf betalen d.m.v. de verhoogde contributies en andere kosten zoals de aanschaf en die software. Niet alle winkels zijn even rijk. Kortom het zaakje stinkt, het gaat uiteindelijk allemaal om vrijwilligerswerk. We moesten bepalen of de vrouw in kwestie, die zichzelf had uitgenodigd toe te laten of niet. Onze winkelcoördinator zegt dat ze dit wel aankan en gaat haar ontvangen. Ik ben benieuwd. Ik heb nog niet eens alles verteld maar dan wordt het verhaal te lang. Misschien schrijf ik hier nog later meer over.

Carnaval 1978

Vanmorgen een temp van 36.4 reden om lekker met Rose en Jesse naar het sterrenbos te gaan, en haar voor het eerst weer los te laten. Ze deed het redelijk goed, en was heerlijk aan het rennen springen en vechten. Bij thuiskomst was ze als van ouds moe, en dat deed ons goed. Aan het eind van de morgen naar de Ondernemingsraad afgereisd, en de vergadering was de moeite waard, alleen na drie dagen koorts wel vermoeiend. Vanavond aan het experimenteren geweest met een ontwerp voor een nieuwe kopfoto, en ik denk dat Rose mijn ontwerp wel mooi zal vinden. Na deze opgeslagen te hebben onderuitgezakt, een soepje gegeten met brood, en daarna ontspannen naar CSI Miami gekeken. Gisteren kreeg ik een mailtje uit Venray van Sandra, een vrouw die ik heb leren kennen tijdens carnaval in 1978. Ik had toen een vriendin Karin, en tijdens die avond carnaval klikte het enorm met Sandra, en hier groeide een tijd een relatie uit die me daarna verlokte tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk om haar ten huwelijk te vragen. In dat mailtje van gisteren herinnerde Sandra me aan dit verhaal, en dat was naar aanleiding van een logje wat ik vorige week schreef over het feit dat carnaval niet zo mijn ding is. Ze mailde me overigens ook een foto van Carnaval uit 1978, die ik jullie hier met Sandra’s toestemming laat zien. Zoals te zien is was van veel verkleden geen sprake, maar het was wel een leuke avond waarop onze relatie van start ging. Sandra blijkt ook nog contact te hebben met Karin, die ik omdat ik korte tijd later uit Venray verhuisde helemaal uit het oog verloren ben. Ik ben benieuwd wat voor verrassingen qua foto’s ze nog meer voor me in petto heeft.

Regeldag

Ik ben blij dat het vandaag een druilerige dag is.  Hot doet vandaag een dappere poging om bij de OR vergadering te zijn en ik lees de Wereldwinkel stukken door want vanavond is er een bestuursvergadering van de winkel bij Marga onze voorzitster. Daarnaast voer ik onze roosters in van de komende maand. Een aardige klus dus. Vanmorgen is Jesse onze onovertroffen viervoeter weer sinds een week los in het bos waar zij ook met een aantal bekende hondenvrienden aan het spelen raakte. Altijd leuk om te volgen en te kijken. Zij heeft de hele afgelopen week continue aan de lijn vast gezeten, dit is op gang gezet door haar puberaal gedrag waar wij genoeg van kregen en er een einde aan gebreid werd. Ik wist niet dat honden zo’n heftige pubertijd meemaken. Het zal voor haar ook wel wennen zijn. Ze wordt dus een echte hond. Ik heb net Hot gebeld want hij blijft langer weg dan ik had verwacht. De vergadering is net afgelopen en Hot is nu richting naar huis. Altijd leuk!

Saai

Vanmorgen vroeg opgestaan. getempd. 37.1 Besloten toch maar richting het werk te gaan, en dan wel te zien waar de boel strandde. Al transpirerend daar aangekomen. Vrolijk begroet, en ook diverse patiënten waren blij me weer te zien. Gezorgd dat de Agressie meldingstelefoon weer richting mijn opvolger vertrok in Delft, post bijgelezen, het een en ander op de afdeling gedaan, en mijn collega’s en mijn baas zagen al gauw dat het niet goed ging en dus ben ik vlak na tienen alweer naar huis gegaan, gestuurd, en in bed gekropen. Temp was alweer opgelopen naar 37.8. Het is ondertussen 13.30u, en alweer dik 2 uur geslapen. Ik neig nu toch wel een beetje wanhopig te worden, want dit schiet totaal niet op. Hoe het verder gaat zal hier ook te lezen zijn.

Nurse Rose

Net nadat ik afgelopen donderdag op het werk had afgesproken om as maandag morgen 4 uur te komen bijspringen, en vrijdag nog naar de afscheidsborrel van Douwe en Angela ben geweest alvorens heerlijk te gaan drummen op mijn djembé met mijn vaste clubje, had ik in de nacht van vrijdag op zaterdag weer een hevige terugval. Heftig transpireren, hartkloppingen, duizeligheid, zware spierpijn aan schouders, schouder bladen en mijn nek, en gelijk weer verhoging, nu op zondag opgelopen naar boven de 38. Mijn lief Rose, hier op een foto toen ze 21jaar oud was, en toen ik haar dus nog helemaal niet kende, vangt me weer op, terwijl ze net als ik dit gesukkel toch ook behoorlijk zat zal zijn. Vanmorgen ging ze met Jesse de grote wandeling maken en liet mij heerlijk liggen om zo snel mogelijk weer op te knappen. Rose vertelde me dat ze zichzelf toen helemaal niet mooi vond en ik zou ook toen al direct verliefd op haar geworden zijn. Toen ik haar bijna tien jaar later leerde kennen had ze deze oranje glazen niet meer in haar bril, maar zoals jullie zullen zien in verdere stukjes over de vele gedaantes is dit pas een eerste echte kennismaking.

Mijmeringen

Hot is de laatste tijd weer wat vaker op zijn werk, dat geeft me wat meer tijd voor mezelf. Leuk, maar weer wennen. Tijdens het huishoudelijke werk of foto bewerking luister ik dan vaker naar mijn muziek en dit keer luister ik weer http://www.rhinohandmade.com/browse/ProductLink.lasso?Number=7839 vaker naar Meic Stevens “Outlander”een gouwe ouwe en deze verveelt nooit. Het is een Welsche zanger die normalerwijzer alleen Welsch zingt maar op deze cd zing hij in het engels. De achtergrondmuziek is klein gehouden, dat vind ik het fijnst. In dit geval tabla, gitaar, fluit en sitar en de muziek is eind zestiger jaren opgenomen.Ik ben ook bezig al het overbodige spul weg te mieteren en we hebben heel veel spul. Wat is een mens een verzameldier en ik vond mijn oude dagboek met wat oude gedichten. Vreemd, maar ik ga alleen dichten wanneer het niet goed met me gaat. In dit geval heb ik deze geschreven toen Merlijn midden in zijn pubertijd was en ik hem lang niet zo vaak zag als ik wilde. Je moet die emoties toch wel kwijt:

Voor je hier kwam was je er al.

In versmelting met ‘t aanvullend deel werd je compleet en heel.

Vanaf de ontmoeting tussen ons begon het afscheid al.

Bij elk adieu sterft er een deel.

Eens was ik jou en jij was mij.

Nu is de afspliting voltooid.

Wat gezegd kan worden is gezegd.

We gaan nu verder.

Elk in onze eigen wereld, in een labyrint dat leven heet, zullen we elkaar soms tegen komen.

September 1992.

Hot is net thuis gekomen en heeft me verwend met een bakje müsli en een grote kop koffie verkeerd. We herlezen het stukje even en hij hielp me met de punten en komma’s voordat we dit stukje op het web werpen.

FotoModel

Nu alweer jaren geleden werd Hot gevraagd of hij bereid was om voor een fotografe in opleiding model te staan, en hij reageerde hierop positief. De hele gebeurtenis was heel spannend, en het uiteindelijke resultaat is ook gebruikt als deel van de presentatie waarmee Jos, de fotografe in questie in Amsterdam mee is afgestudeerd. Als bedankje kregen we ook een prachtig ingelijst exemplaar. Het was het begin van vaker voor fotomodel gevraagd worden, want ook collega’s van Jos vroegen Hot om als model mee te werken aan fotorapportages. Dit deed het gevoel van trotsheid en zelf vertrouwen van Hot dusdanig toenemen, waar hij veel van geleerd heeft, en had allerlei stimulerende en creatieve effecten op mijn lief. Kijk zelf maar.

Puberale Jesse

Het is wat! Jesse is weer ontzettend aan het puberen. Hoe we dat merken? ‘s Morgens vroeg laten we haar meestal uit in het Sterrenbos en de laatste tijd staat ze naar ons te staren op een plek waar we haar liever niet zien. Op de stoep of op de dijk waarlangs het verkeer raast. Toegegeven, we hebben haar dit gedrag zelf aangeleerd. Het leek ons toen zo prettig, staat ze ergens waar het eng kan zijn (voor ons) en we lokken haar door met een stokje te gooien, altijd prijs. Nu echter gaat ze daar staan en volgt ons met haar ogen en wacht dus op De stok. De eeste tijd probeerden we haar te sturen met onze stem, maar negatieve aandacht is toch aandacht, daarna probeerden we dit probleem te verhelpen door haar te negeren en nu loopt ze dichter langs de weg. Hier zie je de houding waarop ze staat onze miss Macha! Dus onze houding is vandaag verandert: We negeren haar en laten haar niet los lopen maar aan de lijn. Dit willen we minstens een week vol houden, dan laten we haar weer los en kijken dan hoe zij reageert. Ik ben benieuwd.

Opgaande lijn

Gisteren en vandaag zijn gelukkig na de te overbelaste vrijdag, en de overspannen zaterdag weer een beetje beter. Nog steeds koortsvrij (nu al 15 hele dagen), en vandaag m’n allereerste dag zonder chemisch ontspanningsmiddel. Dat geeft een goed gevoel, al is de vermoeidheid na korte inspanningen nog niet voorbij. Gisteren 3 maal gewandeld met Jesse, en ‘s middags naar de opening gegaan van een bevriende kunstenaar, die zijn eerste speciaal voor zijn eigen kunst gemaakte expositie heeft laten openen in Pand Paulus te Schiedam . Het was heerlijk om hierbij aanwezig te mogen zijn. Damy van der Waal, de kunstenaar in questie, gespannen, en zenuwachtig, maar vooral ook trots, en onder de indruk van het aantal mensen wat naar de opening was gekomen. Op het volgende adres http://www.stichtingkunstwerkt.nl/ kun je meer info vinden. Rose en ik waren onder de indruk van zijn werk, en kunnen het eenieder aanbevelen om eens te gaan kijken. Vandaag vroeg opgestaan, Rose moest voor de zoveelste keer naar de tandarts voor de tweede kroon dit jaar. Ik ben begonnen het onderwerp waarover ik morgen met een OR collega woordvoerder moet zijn tijdens de overlegvergadering met de Raad van Bestuur nogmaals te lezen, om goed en voorbereid voor de dag te kunnen komen. Vanmiddag een Wereldwinkel middag dienst gedraaid met Gerda, en al was de omzet niet groot, het is wel weer heel wat anders dan mijn gewone werk. Ook de thuiskomst was groots, een lekker soepje en daarna een heerlijk warm maal voorgezet door de zo door mij geliefde Rose, al toon ik dat lang niet altijd zoals ik dat zou willen. Rose had vanmiddag weer talloze foto’s bijgewerkt en ook dit werk vordert gestaag. De foto’s van ons uitje naar Hoek van Holland zijn ook al weer helemaal verwerkt. Kortom onze mood is vandaag weer veel beter, en dat betekent in ieder geval een goed begin van deze week.

Spanning

Het stuk van Rose vandaag geeft spanning weer, en die voel ik constant. Gisteren had ik een studiedag van de Ondernemingsraad, en ook deze dag was weer razend interessant. We proberen een strategie te bepalen voor de komende tijd, en te voorkomen dat er in de periode dat we onverwachts zonder voorzitster van de Raad van Bestuur er niet weer nieuwe spanningsverhogende, en verder bezuinigende maatregelen genomen worden door een eventuele tussenpaus en hoe om te gaan met een periode zonder voorzitster van de R v B, want deze heeft een betere positie gevonden dichter bij huis en ongetwijfeld met een nog grotere bezoldiging. Ik had van te voren aangegeven dat wanneer ik het niet meer zou trekken ik naar huis zou gaan, maar de dag was zo intensief en leerzaam dat ik toch pas na 16.00u huiswaarts keerde per trein. Een collega merkte nog op dat ik zo kortademig was, maar dat was puur de spierpijn en de moeheid. Thuis gekomen heb ik mijn djembé avond afgebeld, want ik was total los. Het nadeel daarvan was wel weer dat ik ook de spanning die ik hiermee normaliter hierdoor weg kan drummen ook niet had, en dat is vandaag goed te merken. Vervolgens werd ik boos op Rose, en kan dan knap onredelijk zijn, en dan zit je ook nog met een schuldig gevoel. Zo verliep de dag van vandaag ook. De verplichtingen daar komen we dan nog net wel uit, maar toen wilden we ook nog een probleem met de voorlopige teruggave van de belastingen oplossen, en de aangifte over 2006 de deur uit doen, en dan is het gelijk weer onenigheid, ongeduldigheid, slecht dingen kunnen vinden, de neiging hebben alles over te nemen, terwijl Rose en ik juist aan het proberen zijn dit soort zaken meer samen te doen en dan moet ook Jesse nog uit, wat normaliter een vreugd is, maar zelfs onze Griekse viervoeter voelt spanning als de beste aan en kan er net als Rose en ik eigenlijk helemaal niet tegen, en gaat dan nog een portie extra klieren. Bij terugkomst van het uitje moesten we nog beginnen aan de aangifte, maar dat kan uiteindeijk morgen ook nog. Toch heb ik wegens de spanning en de daarbijbehorende spierpijn(spanning) maar weer een spierverslapper genomen, en die begint nu een beetje te werken. Het lijkt of ik gevangen zit in een kringloop van opnieuw willen starten, maar als ik dan gestart ben direkt terug moet schakelen, en dat komt me toch zo de strot uit. Maar zelfs de wens van Rose om maar snel de nacht te laten komen heb ik niet want dan is de kans dat ik ga liggen tobben, en het zuur krijg, en angstig ben om morgen weer zo’n klote dag tegemoet te gaan groot. En dan vind Rose dat ik moet ophouden met zeuren, en daar heeft ze nog gelijk in ook.