Ik wou dat ik wijs was
Dan wist ik wanneer te praten en wanneer stil te zijn.
Dan wist ik wanneer ik je vast moet houden en wanneer afstand te bewaren.
Dan wist ik wanneer te luisteren en wanneer te troosten.
Dan wist ik wanneer grenzeloos te zijn en wanneer ik grenzen bepaal
Ik wou dat ik wijs was maar helaas dat ben ik niet.
Ik ga je grenzen over
Praat te veel
Zwijg te veel
Respecteer je te weinig
Neem teveel als vanzelf sprekend.
Geschreven door mijn alter ego Els d.R.
Zo aan mijn lijf te voelen waren drie dagen rust voldoende om bij te tanken. Ik heb gemiddeld meer dan 12 uur per dag geslapen en had dit duidelijk nodig. Ik ga dus gewoon as. zaterdag en zondag weer aan het werk. Gelukkig was ik deze keer goed op tijd om even op de rem te gaan staan.
Ik weet niet of mijn baas vervanging voor me heeft kunnen regelen, maar dat is uiteindelijk zijn functie en niet de mijne. Wel kan ik gelukkig snel mijn werkzaamheden weer hervatten. Wat ook een heel prettig vooruitzicht is dat ik alle vier de komende maanden een week vrij ben. Kortom zover als nu zal het dan niet zo gauw komen.
Ik denk wel eens dat als de WAO nog zou bestaan ik een dag per week minder zou willen werken, zodat ik minder snel overbelast ben. Helaas is het in dit land alles of niks, en is dit geen optie meer, omdat er teveel bazen, en werknemers zijn geweest die van de te royaal opgezette toenmalige Wet op de Arbeids Ongeschiktheid gebruik of misbruik gemaakt hebben. De huidige WIA is daarintegen een waardeloze regeling waarmee je niet fatsoenlijk in je levensonderhoud kunt blijven voorzien.
Ik heb helemaal geen zin erover te klagen hoor, want ik ben blij dat ik kan en mag werken, en dat ik werk heb wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Ik ken zoveel mensen die vaak met tegenzin naar hun werk gaan, en daar hoor ik niet bij. Daar komt bij, dat het vooruitzicht om thuis achter de geraniums te zitten me ook acuut grijze haren bezorgd. Ik moet er werkelijk niet aan denken.
Vanmorgen heb ik zowel mijn CT scan van mijn longen gehad als opnieuw een bloedonderzoek. Dit alles binnen een kwartier. De CT scan ging vlot, en het was geen belastend onderzoek. De uitslag krijg ik per email.
Ik doe het deze twee vrije dagen nog lekker rustig aan. We gaan overigens vanavond naar de Moskee, hier in onze wijk. We kregen afgelopen maandag een uitnodiging als buren voor een zogenaamde Iftar bijeenkomst. Ze nodigen ons uit voor een Iftar-maaltijd en voor een gesprek over de rol van deze mooie Moskee in onze wijk. Ik was verrast en ben reuze nieuwsgierig om de binnekant van dit markante gebouw te zien en eens kennis te maken met de reguliere bezoekers. Ik wet niet of er foto's gemaakt mogen worden binnen, maar ik neem in ieder geval mijn zak toestel mee. Verslag volgt. http://www.meredia.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=67%3Aiftarmaaltijd&catid=39&Itemid=63
Ik ga als ik mijn thee op heb weer een tijd rusten. Rose zit naast me te werken, en haar werkstuk vordert gestaag. Gegroet.
Rose liet me vanmiddag te lang liggen. Zo was het ineens bijna drie uur later. Slapen kost dus geen enkel probleem, maar maakt de dag ontzettend kort. Rose maakte vervolgens een grote bak koffie 
verkeerd die me hielp weer een beetje bij de mensen te komen. Ik heb een verlate superlunch gemaakt. Rode aalbessen, zwarte bramen, Griekse yoghurt en vanillevla. Onbeschrijflijk lekker. Jesse staat op zulke momenten naast je en staat letterlijk te kwijlen. Gisteren mocht ze zo'n plastic beker leeglikken waarin die Griekse yoghurt zit, en toen zagen we plotsklaps een Jesse zoals ze er over een paar jaar uitziet. Met grijze haartjes boven haar ogen en een extra grijze neus. Leuk. Vervolgens hebben Rose en ik de definitieve foto's uitgezocht voor een collage en die ook samengebracht met een gezamenlijk gekozen achtergrond zodat de collage een hele mooie eenheid wordt. 
Toen moest er ook nog een lettersoort gekozen worden voor de tekst en dat is ook nog een leuke maar fikse klus geworden. We hebben nu de door ons samengestelde proefversie even doorgestuurd naar de mensen die meebeslissen. Ben benieuwd. Rose en ik hebben ook na overleg met veel van onze medebewoners in ons appartementen complex het kunstwerk in de hal beneden gehangen om voor meer mensen toegankelijk te maken en tegelijk de hal te verfraaien. Hebben ze belangstelling dan hangen er kaartjes bij zodat ze ons kunnen contacten.
Ik keek net even naar buiten gekeken. We hebben nieuwe Poolse overburen die druk doende zijn 
hun huis bewoonbaar te maken. Tot voor kort was het een wiet plantage. Nu hebben deze mensen een prachtige jonge herder die op hun zeembalkonnetje regelmatig ligt te kijken naar alle werkzaamheden. Het is een lief beest van nog maar 7 maanden oud. Jesse kan het goed met 'm vinden. Rose was net ook nog lekker bezig met een nieuw werkstuk. Ze is verder aan het borduren op een nieuw thema waar ik al eerder over geschreven heb. Nu echter met een mij zeer aansprekende kleurcombinatie. Het is weer een stuk beginnend met afplakband, daarna lijnen, inkleuren, weghalen van plakband, en een deel laten zitten, verder kleuren en opnieuw weghalen van plakband waarna de opengevallen plekken wederom met andere kleuren worden gevult. 
Het is een heel leuk en mooiproces om te volgen, en het maakt weinig herrie, neemt weinig plek in beslag en je kunt het gemakkelijk wegleggen tot je weer tijd hebt om er mee verder te gaan. Ik zie steeds nieuwe ontwikkelingen.
Nu zijn we na opnieuw een rustperiode waarin Rose heeft zitten lezen, haar derde pil al deze week, en ik heb zitten dommelen en schrijven aan het koken. Rose doet het snijwerk waarna ik de boel in elkaar ga draaien en af ga maken.
We hebben een leuke manier van 
samenwerken gevonden. Dat bevalt ons goed. Zo hebben we gisteren op de markt 2 mooie bolplanten gehaald om ons balkon alweer voor te bereiden op de herfst. Zo te zien kijkt ook Boedha er met een tevreden blik naar.
Vanmorgen liep ik voorzichtig en rustig via het gat van monute richting het Strickledepark en daar stond een vrachtwagen klaar met een speeltoestel van hout, zo te zien afkomstig uit Duitsland. We hadden gisterenavond onverwachts een folder in de bus over de feestelijke heropening van het Strickledepark, de 27ste augustus. Ik denk dat het speeltoestel ergens in de buurt van het opgeknapte torentje uit 
Leiden komt, waar ik al eerder wat stukjes aan besteed heb. Het Torentje van het oude 
Academisch Ziekenhuis in Leiden waar Yvonne Koopman weer een feestelijke verschijning heeft gemaakt met de hergebruikte autobanden als moderne lei bedekking.
Het eten is geslaagd. Ik heb krokant gebakken speklap gecombineerd met gewokte ui, witlof, een overblijfsel courgette, rivierkreeft, en zalm, een beetje vetvrije room, en om het af te maken en te binden een heel klein beetje aardappelpuree poeder en appel. Daarnaast een gemengde salade met balsamico mosterd dressing en we hebben gesmuld.
Tot zover mijn activiteiten voor vandaag. Nu trekken wij ons beiden terug voor de TV en doen helemaal niets meer dan elkaar verwennen. Gegroet.
Beste lezers, gisteren ontving ik een mailtje van mijn behandelaar dr. Gerards Reumatoloog Vlietlandziekenhuis.
Beste HOT
De longfunctie laat allemaal normale waarden zien, maarx85x85
de gaswisseling capaciteit is wel afgenomen tov 2008 en dat verwacht je niet, dus ga ik wel een scan( HRCT) van de long afspreken , dat hoor je dan via de assistente, ik bel je vervolgens op met de uitslag
Groet,
AH Gerards
Hieropvolgend ontving ik vanmorgen een telefoontje en een mail of ik morgenochtend om 08.45uur al zou kunnen. Dat gaan we dus maar doen hé! Dan kunnen we weer het een en ander uitsluiten. Het is overigens geloof ik mijn eerst CT scan. Schijnt tussen de 15 en de 30 minuten te duren. Ben heel benieuwd.
http://www.zowerkthetlichaam.nl/67/respiratoire-insufficientie/
Een HRCT scan (Hoge Resolutie Computer Tomografie) is een foto, waarbij het mogelijk is om dwarsdoorsnedefoto’s te maken van de longen. Het maken van een HRCT scan is niet pijnlijk. 
Ik heb met veel interesse gepoogd het stuk over gaswisseling te lezen maar wordt er niet direct echt veel wijzer van. Ik ga het maar gewoon aan, en wacht dan af, al vindt ik het tegelijkertijd wel een beetje eng, want longen zijn nu niet bepaald het sterkste punt binnen onze familie, vooral die aan mijn moeders kant. Aan de andere kant moet ik uitgaan van het positieve. Rose en ik leven nu al een tijd veel meer in het hier en nu en dat blijven we gewoon doen.
Tot op heden was de dag niet slecht. We zijn met Jesse samen ook weer bramen wezen plukken, en kwamen met meer dan een kg terug. Mijn lengte heeft zo nu en dan toch zeker voordelen.
Nu ga ik weer pitten. Het is uiteindelijk mijn derde dag thuis. Ik kan rustig zeggen dat de opgaande lijn langzaam maar zeker doorzet. Voor nu gegroet.
Update: Sinds gisteren voor enkele dagen thuis. Het doet me goed. In plaats van 1 maal anderhalf uur rust doe ik dat nu twee maal per dag en daar komt zo mogelijk nog acht uur bij voor de nacht. Ik heb het keihard nodig. Helaas was er een kink in de kabel gekomen in het plan om iedere twee en een halve a drie maanden tenminste 1 WEEK Vakantie in te bouwen. Wel door mij aangevraagd, maar uiteindelijk niet gekregen. Daardoor ben ik toch weer even over mijn grenzen heengegaan. Ik heb vandaag mijn directe baas gebeld en hem vertelt dat ik naar verwachting aanstaand weekend weer gewoon kan werken. Ik neem nu drie hele dagen extreme rust en ik denk daaraan genoeg te hebben. In tegenstelling tot een vorige uitval voelde ik in dit gesprek ondersteuning van zijn kant. Tegelijkertijd heb ik eens in mijn ziekteverzuimcijfers van de afgelopen twintig jaar gekeken en daaruit blijkt dat sinds de diagnose poli myositis is gesteld ik in totaal minder ziektedagen heb dan daarvoor. Ik heb uiteindelijk mijn leven grondig bijgesteld en de haast er vrijwel uit verwijderd en dat levert op dat ik heel behoorlijk functioneer. Chronisch ziek en al.
Vandaag heb ik niet stil gezeten, maar wel duidelijk extra gerust. Ik merk dat dit goed doet, en mijn duizeligheid en hartkloppingen nemen in ieder geval niet toe. Kortom ik maak goed gebruik van mijn "waarschijnlijk" drie ziektedagen.
Vandaag toch even naar de markt gegaan en ondanks het feit dat we geen geld wilden uitgeven hebben we een waanzinnige winterjas gekocht voor Rose. Een echte Rose jas. Foto volgt nog wel. Het is een gevoerde rode jas met een konijnenbontkraag. Werkelijk prachtig. Gelukkig wordt al gauw het salaris gestort, want dit was een onvoorziene uitgave. Bij thuiskomst twee uur heerlijk en diep gepit, en daarna het nodige op de computer gedaan. Onder andere het stuk uit Amorgos, wat veelvuldig gelezen word. Top.
Verder kan ik iedereen adviseren om regelmatig, liefst DAGELIJKS te klikken op de site van animal rescue. Die site wordt gesponsort en met iedere klik komt er geld vrij voor hulp en eten, zonder dat het je zelf een cent kost. Het kost alleen een klein beetje tijd, en dat moeten we toch kunnen vinden voor zo'n goed doel. DOE ALLEMAAL MEE A.U.B. ?? http://www.theanimalrescuesite.com/clickToGive/home.faces;jsessionid=092C5A6865D714D190A67F18C2DBE735.ctg-c?siteId=3&link=ctg_ars_home_from_ars_campaign_sitenav
Voor nu vind ik het weer genoeg. Ik ga voor de TV zitten en niks meer doen voor de rest van de dag. Alvast bedankt voor het klikken. Er zijn zoveel dieren in nood. De groeten.
Onverwacht zit ik in ieder geval vandaag thuis. Zoals afgelopen zaterdag al een beetje toonde zit ik een betje op het randje qua functioneren. Ondanks goed slapen ben ik niet helemaal uitgerust. Mijn dag rust zaterdag had heel goed gedaan, dacht ik zeker gisteren toen en het zonnetje scheen en we er lekker even uitgeweest zijn. Helaas was vanmorgen de pijn in mijn sleutelbenen terug, en ook de duizeligheid. Vanmorgen ben ik eerst even een rondje met Jesse gaan lopen om te kijken of de buitenlucht me goed zou doen. Helaas was ik nauwelijks in staat terug naar huis te komen, en was ik erg blij weer terug te zijn en te zitten. Ik heb na het uitpuffen direct mijn baas gebeld en heb me voor vandaag ziek gemeld. Ik hoop dat een dag rust voldoende herstel oplevert. Voor alle zekerheid laat ik even bloed prikken en poog al een tijdje een afspraak te maken met de Chinese arts. Die heeft me al vaker iets versterkends voorgeschreven waar ik snel weer mee op de been was. Tot op heden was hij onbereikbaar. Misschien is hij op vakantie. Ja vakantie, dat is ook een aansprekende gedachte. Eind september heb ik een weekje in het vooruitzicht. Gelukkig. Maar dat duurt nog wel even.
Vanmorgen wakker geworden met een dubbel 
gevoel. Heerlijk geslapen, maar helemaal niet uitgerust. De laatste werkavond van de week, die van vrijdagavond begon rustig, maar een mega hoeveelheid telefoontjes en gesprekken zorgden dat ik maar nauwelijks klaar was toen de nachtdienst binnenliep. Net als eerder van de week waren er veel dingen die nog even doorgingen in mijn hoofd. Misschien verklaart dat ook mijn betrekkelijke onrustigheid waarmee Rose me vanmorgen mee confronteerde. Net nu ik eindelijk weer eens rustig ga inslapen wat betreft de schokjes zei ze dat die terug zijn. Shit, shit, shit. Ze vertelde me het vanmorgen tijdens een kop koffie nadat ik haar had weggebracht naar de Wereldwinkel en nadat ik boodschappen had gedaan met Jesse. Dit irritante nieuwtje bracht me nog meer van mijn stuk. Heb ik het net voor elkaar om er elke avond keurig om 21.00u aan te denken om mijn nieuwe medicatie te nemen zijn we weer terug bij af. Niet dat ik nu van plan ben om te stoppen met de Ropinirol of Pramiperol, maar misschien moet ik nu weer met de dokter in conclaaf over verhoging van de dosering. G.V.D.
Uit frustratie heb ik bij thuiskomst na de was er uit gehaald te hebben ons balkon geschoont van dorre en dooie planten. De aardbeien planten doen niets meer en ook de asters waren volledig uitgebloeit. En de rest moest bijgeknipt en uitgepluist worden. Het ziet er wel een beetje kaal uit, maar is eigenlijk wel beter. Nu is het de kwestie me niet teveel te laten meeslepen door dat baal gevoel, maar de machteloosheid is wel even binnengeslopen. Doe je verdomme alles eraan en dan lijkt er niks veranderd. Eigenlijk snap ik het ook niet. Balen.
Het is niet gemakkelijk om me nu te ontspannen merk ik. Ik had mijn hoofd eerst vol met ideeën om met Rose vanmiddag naar Vlaardingen te gaan. In deze weekenden is er zomerterras in Vlaardingen en dan speelt er overal muziek http://www.zomerterras.nl/ Het moet natuurlijk wel een beetje fatsoenlijk weer zijn, want het speelt zich allemall buiten af en als ik nu naar buiten kijk doet 
het weer mee met mijn gevoel, dus ik denk niet dat we er vanavond naar toe zullen gaan. Je kunt daar uiteindelijk ook niet met een slecht humeur rondlopen. Ook al is het nog zo leuk dan valt alles tegen. K.
Gelukkig hebben we voor morgen ook een B en een C plan voor het geval er buiten het zelfde klimaat is als nu.
Vanmorgen zijn we met zijn drieën uitgeweest. 
Wij beiden hebben zowaar voor de tweede keer een ongestoorde nachtrust gehad. Het kleine tabletje wat mijn huisarts heeft voorgeschreven (Pramipexol http://www.fk.cvz.nl/Preparaatteksten/P/pramipexol.asp?blMobile=true of Ropinirol genaamd) in plaats van de Inhibin van de pijnpoli doet het goed. Tenminste dat denk ik. Ik weet het nog niet zeker want ik heb het pas voor de tweede dag/avond om 21.00uur geslikt, maar het resultaat is hoopgevend. We waren zo fris vanmorgen dat we zin hadden om inkopen te gaan doen op de Blaak.
Het was daarvoor gewoon een tijdje vervelend om 's avonds naar bed te gaan, want als je gaat liggen en onbewust min of meer Rose er uit gaat trappen overigens zonder dat bewust te doen of te willen, dan lig je toch niet ontspannen. Overigens kroop Rose ook zover mogelijk naar links, en lag er ook bepaald onontspannen bij. We hebben zelfs even apart slapen overwogen, maar de bank in de huiskamer zit lekker maar er op liggen is weer een heel ander verhaal. Gelukkig ziet het er naar uit dat we nu weer relaxt richting bed kunnen.
Het was leuk op de markt. We hebben weer heerlijk voordelig veel fruit en groetes gekocht en het was wat je noemt wisselvallig weer. Heftig zonnetje en heftige buien. Ik vind het tot nu toe echt een top zomer, en dat is geen grapje. De meeste mensen om mij heen klagen en ik geniet ervan. Rose overigens ook.
Nu heb ik alsnog even de oude collages van Rose uit 1994 toen ze in Leiden allerlei basistechnieken aan het leren was op een kaderopleiding 
waar je werd opgeleid om daarna les te mogen geven. Ze heeft daar ontzettend veel geleerd, en soms komen er ergens onverwachts weer werkstukken naar boven die ze al had afgeschreven. Zo heeft ze ooit eerder collages gemaakt. Een reeks Art of a Diver, wat ze binnenkort hier gaat tonen. Ik ben er weg van. Ze hebben op een vorig adres langdurig de muur versierd.
Ik ga nu pitten, want er komt voor de rest ook nog een drukke dag aan. Rose gaat de notulen maken van de vergadering van gisterenavond, en ik aan het werk. Tabée.
Het uitgebreide longfunctieonderzoek wat ik vanmorgen had bleek niet of maar nauwelijks achteruitgang aan het licht. Het was in januari 2008 voor het laatst gebeurd, en toen de twee rapporten op elkaar gelegd werden na afloop. Toen bleek dat alleen de normale leeftijds daling in kwaliteit licht zichtbaar. Kortom ik ging weer gerustgesteld naar huis. 
We waren wel bijna een uur bezig, maar mijn longen bleken dus in redelijke conditie. De pijn in arm en schouder zijn dus niet afkomstig van de longen, en ik hoef me er ook geen zorgen over te maken. Mooi.
Toch is het prettig dat dit soort controles zo nu en dan gebeuren. Het is niet eenonderzoek wat je zwaar belast. Een knijper op je neus is weliswaar niet prettig, maar je weet waarvoor het is, dus is het mijn tijd dik waard. In dit geval blijkt het goed in beweging blijven met behulp van Jesse die me regelmatig uitlaat en mijn werk hartstikke goed.
Toen in vanmorgen de wekker hoorde, dacht ik hoe kan dat nou! Het kan toch nog geen ochtend zijn. En toch bleek het zo. Een paar keer omgedraaid en het was zo lekker. Ik kon nauwelijks de energie vinden om op te staan en toen ik die toch gevonden had voelde ik me geradbraakt. 
Zoals heel lang terug als we tot 03.00u of 04.00u uitgegaan waren, gedanst hadden en het nodige gedronken. En dit alles had zich niet afgespeeld. Ik had gewoon gewerkt. Kennelijk loop ik een beetje op het randje. Iedereen gaat langzamerhand op vakantie of komt weer terug, en ik moet nog wachten tot oktober. En dan nog is in die week vrij een dagje uit en een teamdag gepland.
Het werk is nog steeds leuk, maar het valt me ondanks goede sfeer, en goed samenwerken zwaarder dan normaal. Het nieuws afgelopen week dat de naburige afdeling Diagnose Korsakow per vandaag sluit deed daar ook geen goed bij. De onzekerheid bij de collega's met een jaarcontract nam gelijk weer toe en mogelijkerwijze moeten die er uit. Gelukkig heb ik zelf een contract voor onbepaalde tijd en dat bied nog steeds min of meer veiligheid. Nu moet ik het ook nog gewoon volhouden tot mijn pensioen. Ach laat ik maar proberen me niet te druk te maken. Voor hetzelfde geld zijn onze centen van het een op het andere moment geen cent meer waard. We zien wel, en ons motto blijft. Blijf in het Hier en Nu.
Wat ik wel weer ouderwets idioot vind is dat mijn werkgever deze sluiting niet heeft zien aankomen terwijl iedereen dat eigenlijk al wel zag gebeuren. Die afd. is nu net geen jaar open 
geweest. Een hoop verloren geld zoals ik dat zie. Nu moeten we op onze locatie ondanks dat bijna al het personeel al is weg bezuinigd nog weer een miljoen bezuinigen. Daar is dit een voorproepje van denk ik.
Rose en ik hebben ons huis even toonbaar gemaakt voor de vergadering van vanavond en houden het voor de rest rustig. Ik ga zo naar het Vlietlandziekenhuis. Ik heb daar zo een longfunctie onderzoek, zoals ik eens per twee jaar heb. En daarna ga ik even pitten. Voor nu gegroet.
familyhotrose 