Chinese Arts 8

Gisteren samen met Rose weer naar Shong Shan geweest voor de volgende behandeling. Belangrijk feit. Mijn pijn is op een schaal van 1 tot 10 gezakt van gemiddeld een negen, naar gemiddeld een zes. Zodoende dat ik mijn pijnmedicatie verminderd heb van 3 paracetamol/codeïne subs van 1000/20mg en drie Zaldiar (375mg paracetamol en 37,5 mg Tramadol) naar drie subs en 2 Zaldiar. Dat is nog niet spectaculair, maar toch wel een verbetering. Eigenlijk denk ik er niet geheel en al af te komen, en dat zegt de Chinese Arts ook, maar ik hoop wel van die Tramadol af te komen, vooral ook doordat dit redelijk verslavend is, en tevens een sederende werking heeft waardoor ik alles wat ik doe heel voorzichtig en met extra ingebouwde veiligheidsmaatregelen moet doen. De arts is vorige week begonnen mijn vermoeidheidsverschijnselen nu aan te pakken, en of daar enig suc6 in te behalen is weet ik nog niet.

Ik weet wel dat ik na afloop van mijn behandeling op Rose zat te wachten ik enorm zat te gapen. Toen we hadden afgehandeld en de zaak uit liepen waren we tegelijkertijd heel erg aan het gapen, en zijn om überhaupt wakker te kunnen blijven eerst maar een kop koffie gaan drinken bij het Stadserf. Daar op het terras gingen we zo ontzettend zitten gapen dat het gewoon aanstekelijk was. Ik had ‘s middags een vergadering in Delft, en voorzag me daar ook al zo zitten. Dit viel gelukkig mee, maar toen ik na afloop thuiskwam om 16.45u moest ik toch wel naar bed, want ik trok het nauwelijks meer. Dit heeft uiteindelijk wel geholpen. Gelukkig is het nu ook zo, dat ik na dezwe dienst die bijna op zijn eindje loopt ik drie weken vakantie heb, en daar zijn zowel Rose als ik ernstig aan toe. Ik snap terugkijkende nauwelijks dat ik nu alweer drie maanden meer dan full time aan het werk ben. Ook nog verhuist, en ook al die spanningen van verkoop, aankoop, geklooi met de bank, de notaris, met mijn ziekte, met de bedrijfsarts enz enz heb overleeft.

Rose en ik gaan ons nu eerst maar eens ontspannen. Het gaat nog even moeilijk zijn om de gedrevenheid van het werk achter me te laten en de rust te vinden maar ik voel dat dat een grote slagingskans heeft. Ik hou jullie lezers wel op de hoogte. Gegroet.

Ditjes en datjes

Er gebeurt van alles bij ons en eigenlijk niets niews. Wat is er nieuw? Ik heb geleerd op ecxel te werken. We hebben een kist gekocht waar de schijfjes in bewaard kunnen worden alleen zonder hoes en dus is een lijst van de aanwezige cd’s niet onnodig.

Dubbele opname

Vanmiddag om 14.15u kwam ik op mijn werk aan. P, mijn ochtendcollega bleek alleen te staan. Hij had al een opname gehad, en kondigde aan dat wij er ook nog een zouden krijgen. Dit tegen alle afspraken in. Toch zien we dat vaker. Sinds de reorganisatie, en de vele ontslagen, is de communicatie er niet beter op geworden. Buro Opname, waar allerlei mensen zitten, waarvan velen pas sinds kort, die nauwelijks weten welke voorwaarden voor opname wij hanteren. Zodoende komen er mensen bij ons binnen zonder de benodigde motivatie, zonder huis, zonder financiën, enz. enz. Het is heel lastig iets voor deze mensen te betekenen. Zeker zonder maatschappelijk werkers, therapiën e.d. Wij hebben eigenlijk ook veel te weinig personeel om mensen die weinig tot geen (van binnen uit komende) motivatie kennen, te kunnen helpen. Vooral omdat onze patiënten ook veel van buiten onze gemeente komen, kunnen we naast de Detox, het afkomen van de (lichamelijke)verslaving niet veel doen. Wij zijn dan weer afhankelijk van de insturende organisatie.

Normaliter moeten opnames ook gedurende de kantooruren komen, want anders is het heel lastig om aan een arts te komen. Zo ook vandaag, een huisarts die duidelijk te maken had met een lastige patiënt, heeft zich volkomen om de tuin laten leiden door deze patiënt, die gewend is te krijgen wat hij wil als hij er maar genoeg om zeurt. Zo ook, deze man heeft eerdere hulp geweigerd, en wil volledig op zijn voorwaarden geholpen worden en zo gaan we hier niet te werk. Alles gebeurd in samenspraak, maar niet eenzijdig vanuit de patiënt.

Het leverde een behoorlijke hoop werk op waardoor de andere patiënten zeker aandacht te kort zijn gekomen, en ik heb o.a. kramp in mijn vingers gekregen van het vele computeren. Dat is ook de reden dat ik het vanavond maar kort houd, want er is nog enorm veel te doen. Tot later dus.

3 avonden achtereen werken en een huiswerkopdracht

Het is voor ons beiden enorm wennen. Ik werk natuurlijk sinds niet al te lange tijd weer 36uur per week, en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat het er veel meer zijn. Deze week ook. Ik heb weer opvangdienst en alleen daaraan heb ik al 2 hele dagen werk gehad. Rose klaagt er wel eens over, en gelijk heeft ze. Ook nu zit ze voor de tweede avond achtereen alleen met Jesse, Z beest, Wijfie, Loekie en Knul. Alleen kan je dat natuurlijk niet noemen, maar veel aanspraak heb je aan deze gezellige beesten niet. Ze heeft gelukkig wel haar bezigheden, en ook dat abonnement op de spelletjes van Zylom werkt prima. Ook ik heb zo mijn momenten dat ik uren achter elkaar geboeid kan mayongen en dergelijke. Ik zie het maar als een begin om toe te werken naar de rust en de tijd voor een boek.

Het is niet druk op de afdeling. Er zijn vandaag nog een aantal mensen met verlof gegaan, alleen voor vandaag, dus die komen nog wel terug voor tienen. We zaten zojuist aan tafel met zijn zevenen, waaronder mijn collega die een tussendienst had en ik. Zodoende heb ik ook even de tijd om na te denken over het gesprek wat ik gisteren had met mijn psycholoog.  Ik spreek met haar over mijn kwaadheid, boosheid, mijn klachten, het omgaan met mijn ziekte, mijn frustraties, mijn korte lontje, mijn onmacht, het slikken van wat er gebeurd, mijn impulsen en gedrevenheid, mijn tomeloze enthousiasme, de enorme druk die ik mezelf soms op weet te leggen, maar ook over de druk die bedrijfsarts(en), een UWV, je werkgever, je relatie, je teruglopende  inkomen, en je omgeving op je leggen. Ook over het feit dat het voor mij moeilijk is om rust te vinden, en het vaak doorschieten in schreewen, als dingen weer niet zo lopen als voorzien. Dat laatste is heel slecht voor me en aangezien je bij stemverheffing last krijgt van je stem en je keel, ook van je spieren, omdat de stramheid die dan ontstaat ook door je lijf weer opgevangen moet worden. Ik moet van haar eens nadenken over bovenstaande zaken en hoe die in verhouding staan met MIJN KLACHT/MIJN OMGEVING EN MIJN PERSOONLIJKE STIJL. Ik heb tijdens het gesprek bovenstaande kreten gedachten opgeschreven, maar om dit nu om te zetten in een werkbaar schema, zover ben ik nog niet. Ik denk vaak al snel aan oplossingsgerichte dingen, en ook over het ombuigen van mijn persoonlijke stijl. Ik ben momenteel alleen maar in staat te werken en te leven omdat ik een aantal dingen al omgebogen heb. Ik loop rustiger en bedaarder, ik ren niet meer, ik tel vaker tot 10 en soms wel tot dertig voor ik reageer. Ik haal dieper en bewuster adem, en ook vaker met mijn buik, en daarmee red ik het al aardig.

Zo nu hebben jullie lezers weer enige inzage in wat er vandaag allemaal binnen mijn bol gaande is en aan het afspelen is. Voorlopig heb ik weer het een en ander om me bezig te houden.

Verrassingen

Vandaag is een dag vol met verrassingen. Goede en slechte tezamen. Na het uitlaten van onze weledele viervoeter genaamd Jesse keek ik in de brievenbus en vond daar een verzamel dvd hoes en tot onze verbazing waren we ineens weer een paar dvd’s rijker met de rest van onze platen collectie. Daar zit ik nu van de genieten en door het gebruik van die shuffle knop ga ik van de ene groep naar de andere en ook uit andere tijden.  Nu staat bv. de Rolling Stones op en zit nu swingend achter de PC. Ook probeerden we contact te leggen met onze geliefde zoon en zijn gezin en het blijkt nu dat ze in de sorus zitten qua financiën. Ze hadden daar in Rheden een knots van communicatie probleem en worstelen dus om alles weer recht te trekken. Het is en blijft je kind, ook al is die nu 35 en dus springen we er voor een gedeelte in bij. We kunnen het niet laten en dat is goed.

Ook ben ik nu begonnen aan een heidens karwei maar toch ben ik daardoor weer een ander programma aan het ontdekken. Dit is het Ecxel programma en dat zal me later goed van pas komen. Je moet er wat mee te doen hebben anders gaat het het ene oor in en het andere oor weer naar buiten, zogezegd. Ik schrijf nu al onze cd’s en dvd’s op om een lijst te maken. We hebben een enorm grote kist met hoesjes gekocht en na de alfabetisering van die schijfjes bewaren we deze in de kist zonder de hoezen. Dit spaart toch een enorme ruimte en is overzichtelijk. Tenminste als het goed wordt gedaan. Ook heb ik nu al de cd’s in handen en realiseer me dat we toch wel erg veel muziek in huis hebben.

Ook ben ik begonnen aan een boek geschreven door Ken Wilber. De titel is "Een nieuwe werkelijkheid "Het holografisch model en andere paradoxen". Ik heb even Gegoogeld en vond deze site. Deze man kan het beter vertellen dan ik. In ieder geval prikkelt het mijn fantasie en ik ben kritisch genoeg om niet alles te geloven wat ik lees. Zo heb een aantal leuke plaatjes over dit onderwerp gevonden, dan kunnen we het geheel visualisereren. In ieder geval zo kom ik de dag wel door en behoud ik mijn goede humeur.

Vrijdagavondwerk

Ik ben momenteel lekker aan het werk. In eerste instantie dacht ik alleen te werken, zoals het op de dienstlijst stond, maar toen ik vanmiddag om 14.20uur binnenliep was daar toch een flex collega. Ik had al lange tijd niet met haar meer gewerkt, dus dan is er volop om bij te kletsen. Op de afdeling was het knap druk, en ook nu nog zijn er van de normale bezetting van 16 patiënten nog negen aanwezig. Dat is voor een gemiddelde vrijdagavond veel. We hebben vrij veel nieuwe opnames gehad, en die mogen hun eerste weekend nog niet op verlof. Verder hebben we een aantal mensen die vanwege hun slechte somatische toestand nog niet weg mogen. Die hebben duidelijk een toeziend oog nodig. Door die redelijke drukte gaat de avond betrekkelijk snel, en dus zit het merendeel er al weer op. Ik verheug me nu al op het moment dat Jesse en Rose voor de deur staan om me op te komen halen. Ik denk ook dat de nachtdienst, iemand die met het openbaar vervoer komt betrekkelijk op tijd zal zijn, en eerlijk is eerlijk, mijn bed trekt nu al. Voor nu sluit ik alweer af, want diverse patiënten hebben mijn zorg/medicatie/aandacht of i.d. nodig. Gegroet.

Chinese Arts 7

Vanmorgen om 11.45uur mijn zesde afspraak gehad bij het Chinese stel op het land van Belofte in Schiedam. Ik zag het niet eerder, maar alleen de vestigingsplaats is al veel belovend. Na een rare week, de laatste naweëen van mijn fysiokraakbehandeling van mijn nek van vorige week woensdag, een heel drukke week, een terugvaldag, of liever een terugvalmorgen ging ik vanmorgen bij een temperatuur van 31 graden Celcius, na een behandeling bij onze vaste mondhygiëniste H Ye in Rotterdam vol goede moed naar Chong Shan. Hij vroeg me de gebruikelijke controlevragen, nam mijn pols zowel rechts als links, en stelde voor om vandaag minder met de pijn maar meer met mijn vermoeidheid aan de slag te gaan, omdat de behandelingen tot nu toe de vermoeidheid alleen maar hebben vergroot. Ik ging er met volle positiviteit op in want die eindeloos dodelijke vermoeidheid speelt me nu al heel lang parten, zelfs nu ik alweer een hele tijd prima slaap, zowel overdag als ‘s nachts.

In dit geval mocht ik in plaats van op mijn buik op mijn rug plaatsnemen. Voor mijn rug plakte hij vier plakkers en zette deze op hun ritmes. Daarna kreeg ik twee naalden in mijn buik, twee naast mijn knieën en twee naast mijn enkels. Alleen het inbrengen is enigzins gevoelig. Daarna deed hij het licht uit en kwam om de tien minuten controleren of de electra qua sterkte goed is afgesteld en of de naalden goed zitten. Hij checkt dit ook fysiek. Na een minuut of veertig stond ik weer buiten. Binnen was het heerlijk, alsof er airconditioning was, maar je liep echt tegen een muur aan bij het naar buiten komen. Wat voel ik nu? Ja, dat kan ik eigenlijk nog niet goed zeggen. Ik kom daar later op terug. Ik was wel minder moe als voorgaande behandelingen, maar heb toch ook weer gemakkelijk een uurtje geslapen nadat Rose en ik samen transpirerende een lekkere kop koffie verkeerd hebben genomen.

Hoe zo nou KOFFIE zal je je afvragen. Ja, ik heb gezondigd. Nee, na gisteren eerst eens op internet gekeken te hebben naar wat er bekend is over pijn en koffie, kon ik niks vinden, daarna met de fysiotherapeut gesproken die dit vak al meer dan dertig jaar uitvoert, en ook Bert kon de verbindeing tussen kofie en pijn niet leggen. Daar komt nog bij dat Lucas veel last heeft van gewrichtspijnen en ik van spierpijnen. Kortom, gisterenavond, we hadden een speciale gast, tante Tiny op de koffie, en ik dacht nu is het na vijf dagen tandhakken genoeg, ik neem ook koffie. Zo gezegd zo gedaan, en wat smaakt zo’n kop koffie zalig zeg. Kortom, deze verslaving komt voorlopig nog niet aan bod om afgevoerd te worden. Het werd trouwens een hartstikke leuke avond gisterenavond. Heel lekker bijgepraat over allerlei familieweetjes e.d. Voor herhaling vatbaar.

Toch aan het werk

Ik had het vanmorgen niet gedacht, maar ben uiteindelijk toch aan het werk getogen vanmiddag. De slaapm en de extra medicatie heeft goed gedaan, en deze mini kuur heeft ervoor gezorgd dat ik toch weer op mijn afdeling bezig ben. Ik pas extra op, want het effect van de Diazepam levert verminderde concentratie op, en extra veel transpiratie, dus ik delegeer zo veel als mogelijk aan mijn collega. Die heb ik gelijk op de hoogte gebracht van mijn huidige toestand. Kortom, ik ga het kort houden, maar ben en blijf op de been.

Klote, met een hoofdletter K

Ik voel me klote vandaag, begon gisteren al. Toen al even getempt ‘s middags, zonder verhoging, maar vandaag. Je wilhet niet weten. Na mijn behandeling bij Bert vorige week woensdag bleef ik hoofdpijn houden. En trekkerige pijn van nek richting schouders, mar ook doorlopend richting kaak en jukbeenderen. Het was een heftige kraakbehandeling, dus ik dacht dat gaat wel over, maar vandaag, hopeloos. Tintelende ledematen, zure spieren, benauwd, duizelig, geen koorts of hoge bloeddruk, was 120/70, net een jonge god, maar zo voel ik me niet. Zojuist in een uiterste poging om vanmiddag toch te kunnen gaan werken een Diazepam 5mg en een Zaldiar genomen, dat laatste is een combi van Paracetamol met Tramadol. Samen met een dubbele snee pompoenpittenbrood en een broodje met veel liefde door Rose naast me neergezet en klaargemaakt. Ik ga nu naar bed en laat me om 13.30u wekken. Mijn gevoel, is naast de pijn ook klote omdat ik me eigenlijk niet met goed fatsoen ziek kan melden. Ik hoop het nog steeds te kunnen voorkomen. Wel te rusten.

De volgende verslaving

Eergisteren kwam Lucas onverwachts langs, en bleef eten. We hadden elkaar lang niet gezien, en het was zelfs zo dat hij naar de Grensflat op de Rotterdamsedijk was gereden en aan de voet van de flat belde welke ingang hij moest nemen, en hoe hoog we woonden. Ik moest wel stevig glimlachen want inderdaad waren we vlak nadat we ons huis aan de Rotterdamsedijk te koop hadden gezet, erg enthousiast over de Grensflat. We zijn er diverse malen wezen kijken en de huiselijke kamers, het overdekte balkon en het waanzinnige uitzicht op de havens heb ik ook hier, op web-log laten zien. Dat de staat van onderhoud, de slecht werkende Vereniging van Eigenaren, en de leeftijd(1951) waren samen met het feit dat de liften precies tussen de verdiepingen uitkomen en er dus altijd de nodige treden te slechten zijn was voldoende om naar iets anders te gaan kijken. Uiteindelijk kwam hij dan toch aan, en was ook hier weg van het uitzicht. Nu naar de titel. Lucas vertelde dat hij al jaren geen koffie meer drinkt, en inderdaad heb ik hem in al die jaren nog nooit met koffie gezien. De reden waarom hij geen koffie meer nuttigt is het feit dat hij net als ik veel gewrichtspijnen kent, en volgens hem ervaart hij zonder koffie minder pijn. Voor mij genoeg reden om de eerste drie weken geen koffie meer tot mij te nemen. Maar ik merk wel, dat ik er toch wel behoorlijk aan verslaafd ben, want ik mis mijn koffie verkeerd, mijn cappucino’s en de gewone kopjes. Gemiddeld twee á drie per dag, maar nu dus zonder. Ik merk overigens nog geen verschil, maar ben voornemens het in ieder geval drie weken te proberen. Ik merk daarnaast dat water, karnemelk en thee wel erg gauw gaan vervelen.