Caldic Collectie Kunsthal R'dam 5-2/15-5-2011

Eind januari 2011 kregen we opnieuw post van Joop van Caldenborgh. Wederom heel onverwacht want eerder die maand ontvingen wij ook al een groot pakket van hem, met daarin een prachtige gebonden catalogus met daarin de beelden uit zijn beeldentuin in Wassenaar waar we samen met de vrienden van het Stedelijk Museum Schiedam op 16 september 2010 een bezoek mochten brengen. Ik heb daarover ook aleerder een stuk geschreven op 22 september jl. http://hotrose.web-log.nl/family_hotrose/2010/09/uitje-aan-beeldentuin-van-joop-van-caldenborgh-in-wassenaar.html We voelden ons daar buitengewoon hartelijk ontvangen en aan het eind van het bezoek werd er verteld over een boek wat we te zijner tijd toegestuurd zouden krijgen.
Helemaal verbaasd daarover want het was een bezoek op uitnodiging en daar waren dus al geen kosten aan verbonden.
Eerst dat boek dus en vandaag gaan Rose en ik met de daaropvolgend verkregen uitnodiging naar de Kunsthal in Rotterdam,
waar een tenttonstelling is ingericht ter ere van het 40 jarig bestaan van de Caldic Collectie. Het gaat om werk van 60 gerenomeerde kunstenaars die door verzamelaar Joop van Caldenborgh sinds het jaar 2000 zijn verworven, en waarvan we er een aantal al eerder op museumbezoeken hebben gezien. Onder andere bij Museum Dhondt Dhaenens (MDD) in België. http://hotrose.web-log.nl/family_hotrose/2010/05/het-laatste-uit.html Ook met de vrienden van het Stedelijk Museum Schiedam.
Nu vermoed ik dat we daar geen foto's zullen mogen maken dus zit er waarschijnlijk niks anders op dan zelf een bezoek te gaan brengen aan de Kunsthal. http://www.kunsthal.nl/22-658-I_promise_to_love_you.html Dat kan tot 15 mei dit jaar. Is het per ongeluk toch anders dan volgt hierover nog een verslag. Via de site van de Kunsthal toch alvast een kleine impressie. Wij zijn nieuwsgierig. Rose kon de vorige keer in de tuin vanwege haar airwalker nog niet mee, maar nu is het in een Museum en ze loopt weer als een Kievit, dus gaat ze met graagte mee. Wel zo gezellig.

 
Als je op deze schilderijen klikt zie je ze groot!!

Communicatie

Communicatie, een breed begrip. Je wil de ander iets duidelijk maken, waar je zelf mee zit, waar je je zorgen over maakt, wat je wel of juist niet wil, waar je grenzen liggen, noem maar op.

Soms lijkt het alsof we elkaar niet kunnen en of willen begrijpen. Voor communicatie is veiligheid nodig. Wanneer voel je je veilig? Als de ander goed luisteren kan, of in ieder geval doet of hij/zij goed luisteren kan. Ook moet de luisteraar in het geval waarbij je iets te melden hebt geen leidinggevende functie hebben of een functie waarbij aanwijzingen tot oplossingen aangedragen moeten worden. De luisteraar moet ten alle tijde openheid geven over wat deze gaat doen met hetgeen gemeld wordt.

Ook de luisteraars moeten onderling openheid geven aan hun gevoel. Heb jijzelf net iets meegemaakt of bevindt je je midden in onzekere posities, dan is luisteren extra moeilijk. Je oren staan gewoon minder open omdat je op dat moment met andere zaken bezig bent. Je kunt nog zo’n ervaren luisteraar zijn, als je net geconfronteerd bent met een zelfmoord of een poging daartoe, of je hebt net een gigantisch beledigende scheldpartij achter de rug, of je bent in je gezicht gespuugd, dan zal je bij een melding de boosheid of de vernedering die je zojuist zelf hebt meegemaakt deel laten zijn van het gesprek. Afstand hebben en nemen is erg belangrijk.

Wat ik nu doe is alleen maar een poging om voor mezelf te verduidelijken waar ik mee worstel. Het valt mijzelf op dat wanneer ik net een ruzie achter de kiezen heb of bijvoorbeeld erg veel pijn heb, mijn concentratie wat minder is dan dat ikzelf net heerlijk onder de zonnebank uitkom of net een heerlijke vakantie genoten heb. Voor anderen kan het zo zijn dat wat ik nu opschrijf overkomt als klinkklare nonsens.

Wat ik wel belangrijk vind is dat als je deel uitmaakt van een team van opvangers, zoals ik in het collegiale agressie opvang team, dat er opperste waakzaamheid is naar elkaar toe, en dat als ik in een moeilijke of lastige positie zit, ik verplicht ben dit te melden aan mijn collegae, Idem als mijn werkpositie veranderd of mijn positie t.o.v. voorheen directe collega’s veranderd. Openheid over relatieproblemen, angst voor wat dan ook, oververmoeidheid, ziekte, pijn, zelfs slecht kunnen slapen zijn zaken die je als collega’s op zo’n delicaat terrein gewoon moet kunnen delen. Reacties worden dan veel eerder begrepen en misverstanden kan je hierdoor beter voor zijn.

Als je in je eigen thuissituatie alle zeilen bij moet zetten om je hoofd boven water te houden hoe kan er dan van je verwacht worden dat je leiding geeft. Het is dan vaak slimmer bijtijds aan de bel te trekken en anderen om hulp te vragen dan het te ver te laten komen, of je collega’s in het vage of ondiepe te laten zwemmen.

Mijn brief over communicatie is wat mij betreft meer bedoeld als discussie en denkstuk dan als verwijt. Onderliggend zou dat er best uitgehaald kunnen worden, maar het is mijn eigen onzekerheid en wens om op een open manier met elkaar om te kunnen gaan die me tot schrijven van dit stuk gebracht heeft, en ook ik probeer me hiermee kwetsbaar op te stellen.

Ik had in mijn functie als voorzitter bij de Wereldwinkel Schiedam afgelopen week ook een lastig probleem. Afgelopen maandag hadden we bestuursvergadering en van een der bestuursleden hoorde ik dat de Sintetalage er maandag de 7e nog gewoon was. Diegenen die hadden afgesproken de kerstetalage te maken bleken met elkaar afgesproken te hebben dat vrijdag de 11e vroeg genoeg zou zijn. Aangezien het met de financiën niet goed gaat en we terdege last hebben van de recessie, moeten we zeker in de feestmaand december alle zeilen bijzetten om alsnog een redelijk resultaat te halen. Gevolg, dinsdagmorgen heb ik samen met Rose en Gerda een prachtige kerstetalage gemaakt omdat ik vond dat we niet tot vrijdag konden wachten. Tevens heb ik als voorzitter in eerste instantie proberen te bellen met de verantwoordelijken, maar toen dit niet lukte een briefje geschreven. Resultaat was een onverwacht ontslag van de verantwoordelijke. Ze ging totaal niet in op het geschrevene maar was bijzonder kwaad om aangesproken te worden op een manier die ze eigenlijk liever niet had. Daarna dus maar weer in de telefoon geklommen om te pogen te redden wat er te redden was oa. met een excuus voor mijn bewoordingen. Hierdoor is in ieder geval verder praten weer tot de mogelijkheden gaan behoren, en is het ontslag afgewend. Dit was zo maar een voorbeeld hoe gemakkelijk woorden verkeerd uitgelegd kunnen worden.

Aan mij als voorzitter van zo’n club ingewikkelde individuelen de bijna onmogelijke taak om te communiceren en soms te bemiddelen tussen totaal verschillend denkende en functionerende mensen met allemaal hun eigen ervaringen en ideëen, nog afgezien van de verschillende leeftijden en ontwikkeling. Het is wel ingewikkelder dan ik me in eerste instantie had bedacht. Toch is het ook wel weer heel erg leuk.   

Een druilerige Vrijdagmiddag

Het is een druilerige vrijdagmiddag en Hot ligt boven te slapen. Ik zit hier een stukje te schrijven nadat Hot mij bij wijze van spreken op zijn knietjes smeekte of ik wou schrijven. Zijn geest is gewillig om allerlei dingen te ondernemen, te doen alleen zijn lichaam werkt niet mee. Nog steeds komen die onverwachte koortsaanvallen en dat maakt hem bekaf. We zijn uitgenodigd om te barbequen bij een collega van Hot, maar wanneer ik hem zie hijgen na een loopje van de trap en ik denk dan dat moet hij de hele avond vol houden? Ik hou mijn hart vast! Dus zo af en toe pruttel ik tegen en dat vind hij niet leuk! En terecht! Edoch de dingen gaan zoals ze gaan en het behoort tot mijn taak om de grenzen van Hot in de gaten te houden wanneer hij dat niet kan. Vind hij eigenlijk wel prettig want dan kan hij mij de schuld geven wanneer hij niet aan activiteiten kan deelnemen waarop hij zich verheugd heeft. Het zij zo. Hij heeft zelfs zijn cursus djembé van vanavond van mij af moeten zeggen, en hij deed dit, zij het tegenpruttelend, zeker nadat hij het aanbod had gekregen opgehaald en teruggebracht te worden. Nu sluit ik dit stukje af en ga mijn schoenen aan trekken, zoek mijn jas op en ga met Jesse een blokje om. Als toetje heb ik een bloeiende boom opgezocht uit mijn archief, eens wordt dit weer werkelijkheid!

Hot

Dit is een foto van Hot, door Rose uitgezocht. Een actiefoto, waar hij druk bezig is met het zemen van de ramen in onze serre. Tegelijkertijd is dit de eerste foto, die we naar ons nieuwe weblog sturen.