Zuster Rose is back in town

Hot is zoals hij schrijft weer in de lappenmand. Eventjes weer wennen, achter de oren krabben. Zo, van, Hoe ging dat ook al weer. Hot z’n werkjes over nemen. Jesse dus de 1ste ronde laten lopen en dus ook de grote rondes met de daarbij behorende bezoekjes naar de diverse winkels. Ben afgelopen dinsdag samen met Jesse naar de Blaakse markt gegaan waar Jaap vreemd keek toen hij Hot miste. Eerst dachten we dat de lever van Hot weer overtime maakte. Dus even piekeren van waar moet ik nu op letten. Oh, ja. Zo goed als geen alcohol en geen vet.  Gelukkig hadden we het verkeerd dus daar hoef ik niet op te letten. Maar de strenge kant moet even naar boven komen. Voelt Hot zich eventjes ietjes beter dan gaat die weer rennen. Dus ga ik zoeken naar mijn diep donker getinte brulstem zodat hij eventjes weer luistert. Lacht die me uit dan is hij zo goed als genezen en kan ik mijn taak neerleggen. Kortom, Hot blijft binnen en ik doe al het werk binnen en buiten. Ik ben weer een mantelzorger zoals dat zo mooi heet. Verslag wordt vervolgd. 

Dubbel gevoel

Vanmorgen wakker geworden met een dubbel gevoel. Heerlijk geslapen, maar helemaal niet uitgerust. De laatste werkavond van de week, die van vrijdagavond begon rustig, maar een mega hoeveelheid telefoontjes en gesprekken zorgden dat ik maar nauwelijks klaar was toen de nachtdienst binnenliep. Net als eerder van de week waren er veel dingen die nog even doorgingen in mijn hoofd. Misschien verklaart dat ook mijn betrekkelijke onrustigheid waarmee Rose me vanmorgen mee confronteerde. Net nu ik eindelijk weer eens rustig ga inslapen wat betreft de schokjes zei ze dat die terug zijn. Shit, shit, shit. Ze vertelde me het vanmorgen tijdens een kop koffie nadat ik haar had weggebracht naar de Wereldwinkel en nadat ik boodschappen had gedaan met Jesse. Dit irritante nieuwtje bracht me nog meer van mijn stuk. Heb ik het net voor elkaar om er elke avond keurig om 21.00u aan te denken om mijn nieuwe medicatie te nemen zijn we weer terug bij af. Niet dat ik nu van plan ben om te stoppen met de Ropinirol of Pramiperol, maar misschien moet ik nu weer met de dokter in conclaaf over verhoging van de dosering. G.V.D. 

Uit frustratie heb ik bij thuiskomst na de was er uit gehaald te hebben ons balkon geschoont van dorre en dooie planten. De aardbeien planten doen niets meer en ook de asters waren volledig uitgebloeit. En de rest moest bijgeknipt en uitgepluist worden. Het ziet er wel een beetje kaal uit, maar is eigenlijk wel beter. Nu is het de kwestie me niet teveel te laten meeslepen door dat baal gevoel, maar de machteloosheid is wel even binnengeslopen. Doe je verdomme alles eraan en dan lijkt er niks veranderd. Eigenlijk snap ik het ook niet. Balen.

Het is niet gemakkelijk om me nu te ontspannen merk ik. Ik had mijn hoofd eerst vol met ideeën om met Rose vanmiddag naar Vlaardingen te gaan. In deze weekenden is er zomerterras in Vlaardingen en dan speelt er overal muziek http://www.zomerterras.nl/ Het moet natuurlijk wel een beetje fatsoenlijk weer zijn, want het speelt zich allemall buiten af en als ik nu naar buiten kijk doet het weer mee met mijn gevoel, dus ik denk niet dat we er vanavond naar toe zullen gaan. Je kunt daar uiteindelijk ook niet met een slecht humeur rondlopen. Ook al is het nog zo leuk dan valt alles tegen. K.

Gelukkig hebben we voor morgen ook een B en een C plan voor het geval er buiten het zelfde klimaat is als nu.

Werkstuk voor Talens Prijsvraag is af

Na flink wat werk is het werkstuk wat Rose gaat indienen voor de Talens prijsvraag nu helemaal af. Vanmorgen stond het in onze huiskamer te pronken en viel er door de prachtige zon via onze spiegel prachtig licht op. Zo zou het ook neergehangen moeten worden wanneer het beoordeeld wordt.

Het geworstel is begonnen.

Zoals hot al schreef in een van zijn vorige blogs heb ik bij Nico (SKVR) een nieuwe opdracht ontvangen. Wat zal het trouwens een geworstel zijn om steeds weer iets inspirerends te vinden voor de groep.

Thema

Opgesloten in huizen van herinnering.

Jeugd, ouders, vrienden, familie, buren, bekenden, liefdes,

Plaatsen, plekken, huizen, dieren,

Cijfers, formules, letters, woorden, zinnen, boeken,

Geluiden, muziek, films, breipatronen, foto’s, films,

Vakantiefoto’s, geuren, eten, groenten, sporten, kleding etc. etc.

Kunststroming:

Minimalisme, conceptueel art.

Kunstenaars:

Hanne Darboven, Roman Opalka. 

Het mag niet te gemakkelijk of te moeilijk zijn. We zijn weliswaar amateurs maar hebben inmiddels toch wel wat ervaring achter de kiezen. De ene wat meer dan de ander of via een andere weg verkregen kennis. Ik bijv. heb op de huishoudschool oftewel de spinazieacademie zoals die werd genoemd de grondbeginselen geleerd. Het was een brede opleiding zoals de opleidingen toen waren. We leerden de beginselen van vele vakken. Tegenwoordig zijn er minder vakken maar deze worden verder uitgediept dan toen. Ik weet niet wat beter is maar zo af en toe denk ik het eerste want nu moeten de kinderen al vroeg bepalen wat ze later gaan doen of worden en daarop worden de vakken aangepast. Stel je voor dat die het mis heeft gehad en dat hij of zij er eigenlijk geen feeling mee heeft dan is het switchen moeilijker geworden want de basis ontbreekt. Tenminste, dit denk ik en ik hoop dat ik ongelijk heb. Maar dit is een ander verhaal. Wat ik op die school leerde. We hadden tekenen, stofversieren, naaien en ook borduren. Wat heb ik hieraan? Nu ik leerde indelen, plaatsbepaling of compositie in mijn werk te vinden. Al deze technieken gebruikte ik toen om wandkleden te maken. Kleurrijk, slordig, héél slordig en toch speels. Dat slordige is gebleven allen weet ik dit nu te matigen. Door de tijd heen tekende ik niet meer maar ging fotograferen. De fotograaf Jos Poeder leerde me de ins- en outs hiervan. Ook ontmoette ik allerlei kunstenaars van allerlei pluimage zoals schrijvers, zangers en schilders om maar een paar voorbeelden te noemen. Less is best vertelden ze me oftewel kunst is de kunst van het laten. Het breien en het borduren ging verder. Zo heb ik mandala’s geborduurd. Later ging ik naar Leiden waar ik een 2 jarige kader opleiding volgde. Daar heb ik het meeste geleerd. Doelstellingen verwoorden, thema’s en rode lijnen. Materialen beheersen zoals druktechnieken, hout- en metaalbewerking, stoffen noem maar op. Maar. Wanneer ik dit alles nalees is het eigenlijk een saai verhaal. Het zegt niets over de dromen die ik koester. Dan droom ik van beelden, kleuren en draaiingen, lijnen en nog meer. Toen ik nog bezig was met de geborduurde mandala’s maakte ik Hot gek hiermee. Dan zei ik, schat denk je in, Groen!! Hot keek me dan met een blik aan van is ze gek geworden, ze heeft weer eens een bui, waar heeft ze het over en begon dan van hoe groen, wat groen en wat saai!! En later is het zo mooi geworden en Hot kijkt er regelmatig met grote bewondering en trots naar. Maar eigenlijk wilde ik alleen schrijven over mijn opdracht en vingeroefeningen hiervan laten zien. Hoe het later gaat worden. We zullen wel zien zeg ik dan in een vlaag van genialiteit. 

 

Een aangename koude en zonnige ochtend

Wederom kwam ik gisteren op apegapen thuis, maar ook erg tevreden. Ik heb heel prettig samengewerkt met de collega die me min of meer wegwijs gemaakt heeft met het web-log gebeuren. De wetenswaardigheden en handigheidjes heb ik van haar en ondanks dat is het weblog van Hot en Rose een totaal ander web-log geworden dan waar zij mee bezig was. Het was erg leuk om mee te kijken over haar schouder en een vraagbaak te hebben.

Ook het samenwerken verloopt altijd lekker. Chaos en orde kunnen goed samen, en we hebben beide plezier in ons werk. Denken lang niet altijd hetzelfde over onderwerpen of dilemma's maar discussieren graag en veel. Het was wederom behoorlijk druk. Veel verlofgangers kwamen retour en we wisten de sfeer op beide huiskamers goed te houden. Emoties liepen wederom bij diverse patiënten hoog op. logisch natuurlijk gezien de situatie waarin ze zitten op een vreemde plek en bezig aan een bijzonder moeilijk proces, waar je behoorlijk geconfronteerd word met veel keuzes en veel verliezen waar velen zich pas nu bewust van worden. Deze keer was ik wel klaar met alles op te schrijven toen de nachtdienst arriveerde. Er was zelfs royaal voldoende tijd om een pot koffie voor hem klaar te zetten.

Rose voelde zich goed in staat om me samen met Jesse op te komen halen en dat vond ik zeer verrassend gezien de pijn waarmee ze momenteel rondloopt. Gevolg was wel dat we bij thuiskomst direct plat konden, en oh, wat was liggen lekker. Nog even gezamenlijk afscheid van de dag genomen en lekker nagepraat. Vanmorgen was ik wel weer vroeg wakker. Mogelijk toch wat veel aan het werk en samen met de kou is dit goed voor een stevige portie pijn. Om 06.00u even opgestaan om snel mijn pillen in te nemen en snel weer terug totdat om 07.00u de wekker af ging. Er moet zo'n 12 uur tussen zitten tussen inname en vanavond neem ik de volgende dosis als we aan de warme maaltijd zitten op mijn werk.

Vanmorgen tijdens mijn ronde met Jesse na een lekker uitgebreid ontbijt even materialen gekocht voor het werkstuk van Rose waarmee ze mee doet met de Talens wedstrijd voor amateur kunstenaars. Het werkstuk is vrijwel klaar, maar het is gemaakt op een plaat MDF van 1 bij 1 meter. Het was alleen nog niet klaar om goed te kunnen hangen, en nu inmiddels wel. Twee latten achterop gelijmd en daartussen een ijzerdraadje tussen twee oogjes. Simpel en effectief, en nog goedkoop ook. Nu moeten we nog iemand vinden die het op de dag van de beoordeling even weg wil brengen en na afloop weer op gaat halen, maar dat gaat nog wel lukken.

Ik ga nu na de bak koffie die Rose net gezet heeft een uurtje slapen. Rose is bezig met de "Hippie" tas, die ze vorige week dinsdag van me gekregen heeft. Het is een tas bestaande uit een stuk geknoopt vloerkleed van restjes stof en daaromheen met andere restanten stof afgewerkt. Ze wil er nu aan de binnenkant een soort van etuis maken om veilig waardevolle spullen in te kunnen stoppen en heeft ondertussen met twee gele knopen de nogal wijde bovenkant afsluitbaar gemaakt. Ik kwam deze tas tegen toen we wat linnen kledingstukken vorige week bij Jaap op de markt kochten. Deze tas hing in zijn bus en mijn oog viel er op en ik kreeg 'm voor een zacht prijsje. Typisch iets voor Rose. Voor nu genoeg, gegroet.

Van Alles en nog wat

Het zit Hot absoluut niet mee. Zo heeft hij nu behalve die vermaledijde spierziekte nu ook last van een ontstoken kaak en een strontje in zijn oog. Dat eerste is eigenlijk een gevolg van het vele pijnstillers slikken. Je voelt de andere signalen van je lijf een stuk minder dan zou moeten. Dus bij controle van de tandarts tikte ze hem even op z’n schouders met de mededeling dat er toch een nieuwe kroon aan zit te komen. Hij maakt dus die afspraak en ja hoor. Alsof de duvel er mee speelt begint die kaak toch lastig te doen. Niet getreurd, we hadden toch een afspraak! Komt die nu terug met de mededeling dat de behandeling toch wat lastiger is dan ze had ingeschat en weer een nieuwe afspraak gemaakt. Weer wachten dus. En dat strontje? De druk is er af en hij is nu even zwemmen in de hoop dat de chloor dit proces gaat versnellen. Ik zelf, met mij gaat het redelijk en qua schoenen is het kicken!! Ik voel me weer vrouw inplaats van een halve Yeti oftewel verschrikkelijke sneeuwvrouw. Die air walker is helemaal versleten en staat nu werkeloos in de berging en we hopen voorgoed. Nu draag ik weer jurken! Heerlijk! Zelfs het inlopen gaat prima. Ik heb alleen een heel klein korstje. Ik heb zelfs al een 2^e paar besteld bij de orthopedische schoenmaker. Het eerste paar is zwart en voor het stoer en wandelen. Nu heb ik een rood/bruin stel met wat dunner leer besteld. Dit is meer voor een beetje chique.

Laatsgeleden kreeg Hot een aanval van genialiteit. We hebben onze eettafel gedraaid. Genialiteit? Is dit niet een beetje overdreven? Misschien wel of misschien niet maar tijdens het ontbijt zitten we lekker naast elkaar naar buiten te kijken en nu het nog winter is zien we prachtige zonsopgangen en die zijn soms zo mooi. Dan pak ik mijn fototoestel en ga naar buiten. Zo af en toe zitten daar hele mooie plaatjes bij. Het uitzicht blijft mooi ook al is het weer vaak slecht. Het is altijd anders. Wel heb ik van een overbuurvrouw gehoord dat de plannen van de huizen aan de overkant bijna klaar zijn. Als alles meezit krijgen we dan een supermarkt met een ondergrondse parkeergarage. Daarboven worden er weer appartementen gebouwd, waarschijnlijk tot 4 hoog. Ook gaan de kastanjebomen op de schop. Ze zijn erg oud en het merendeel is ziek, heel ziek. Als het aan mij ligt gaan ze dan plat, het parkeergebied wordt hersteld want Schiedam verzakt gestaag en dan komen er nieuwe bomen. Anders krijg je zoiets als een slecht gebit. Een aantal grote bomen met daarnaast jonge bomen. Ik zie wel wat er gaat gebeuren. Daarnaast ben ik in een creatieve mood en bezig met een voorstudie met wat ik een gestileerd z/w landschap. Voor de afwisseling gebruik ik wat zilver. Vanavond is het SKVR avond en ga dit nog ver uitwerken. Ik ben benieuwd naar het uiteindelijk resultaat. 

Update

Zoals het er nu uit ziet, na een redelijk goeie nacht, een lekker ontbijt en een anderhalf uur durende ronde met Rose en Jesse dat ik het ook vandaag weer aan durf om te gaan werken. Ik heb er bewust voor gekozen niet te gaan oefenzwemmen, dan kan ik zo meteen nog een dik uur gaan slapen vooraf gaand aan mijn werk. Ik zie het iets minder somber in. Ik bekijk het simpelweg maar per dag. We zijn vanmorgen tijdens de ronde ook nog een afspraak wezen maken bij Thai Wor Tong, de Chinese arts waar ik afgelopen jaar ook zoveel baat bij heb gehad. A.s. vrijdag heeft ze haar intake gesprek. Ben heelk benieuwd of er dezelfde klik is tussen hen, die ik in ieder geval wel had. Ik merk dat dit belangrijk is voor een succesvolle samenwerking. Ook hebben we de noodzakelijkheden voor vandaag en morgen weer in huis gehaald. Voor vanavond heeft Rose het gemakkelijk. Er was nog voldoende over van de Bobotie schotel van gisteren, en dat was smullen. Ik moet nog maar even afwachten of er voldoende op mijn werk is om mee te eten en wat "huize Frankeland" vandaag weer gebrouwen heeft.

Wat in ieder geval erg prettig was dat Rose de ochtend ronde met Jesse nu weer regelmatig meegaat. Goed voor de conditie en wel zo gezellig. Rose is ondertussen naast me weer aan de slag gegaan met het Jaarverslag van de Wereldwinkel. Het is voor haar de eerste keer en dat is behoorlijk spannend. Het vordert gestaag en is goed voor haar zelfvertrouwen.

2011-2

Het normale leven gaat nu weer zijn eigen gang. De kliekjes zijn opgegeten,   de winkel is gebalansed en tijdens het tellen vertelden de bestuursleden e.a. uitgenodigde aanwezigen de gebruikelijke verhalen over de feestdagen. Het werd her- en der erkend dat we tijdens deze dagen veel en veel te veel inkopen. Altijd bang om nee te moeten verkopen en/of tekort te hebben. Oeps, vergeten, te weinig of verkeerde ingrediënten ingekocht. Elke keer wanneer wij de eer hebben om onze geliefden te ontvangen nemen we ons voor niet meer in deze valkuil te vallen en tot op heden is het ons niet gelukt.

 Dat balansen en inventariseren, elk jaar sinds ik lid van het bestuur ben deel ik dit ritueel en eigenlijk is het leuk! De penningmeester is dan de leidinggevende, we vormen groepjes van 2 en de een leest de ander noteert.  De foodgoeroe heeft zijn afdeling al geteld en de kerstartikelen worden door de inkoopster onder haar hoede genomen. Als ik dan terugkijk met de oud bestuursleden dan ging dat vroeger héél anders. De hele groep deed mee, er werden ook groepjes gevormd en geteld maar alles werd ook tegelijkertijd in de boekhoudkundig cijfermatig verwerkt. Dit doet de penningmeester nu thuis op zijn computer. Die hadden ze vroeger niet en als ik het geloven mag duurde de inventariseren soms wel 3 dagen lang!! De tijden veranderen. Soms ten goede.

Hot is voor het eerst weer gaan oefenzwemmen en trakteert zichzelf daarna op een rondje zonnebank, hij heeft nog wat zon minuten tegoed en ik worstel nu met dit stukje. Straks ga ik mijn spulletjes bij elkaar zoeken voor een avondjes SKVR en ik weet wat ik ga doen.
Bij het maken van mijn meesterwerk had ik nog wat restjes over. Wat bedoel ik? Nu, bij het maken strijken we dikke lagen verf over het paneel en leggen daar vellen papier op en wrijven die willekeurig over elkaar. Daarna trekken we de vellen van het paneel. Door die trekkende beweging trek je dan de verf min of meer naar boven. Zo krijg je reliëf en die vellen papier heb ik uiteraard nog. Deze ga ik scheuren en ga ze vervolgens op een blauw vel papier lijmen. Dan is het de bedoeling om de losse vlekken te verbinden. Hoe?
Dat zie ik vanavond wel. Spannend!! Ik ben niet iemand die een planning maakt, vervolgens schetsen gaat maken en langzamerhand vormt zich er een werkstuk. Ik creëer het toeval. Ik maak papier nat en spetter daar of Oost Indisch inkt of ecoline verf op. Door het natte papier wordt de verf verspreid, wordt het gevlekt e.d. Dan ga ik “wolken kijken”. Daar ga ik mee verder. Dus die vlekken die ik heb overgehouden van mijn meesterwerk is de basis.

Een gewone zondag

Een gewone zondag. Hot ligt te slapen na gedane arbeid. Niets bijzonders, maar ik ben toch trots op hem. De 2 maandelijks gedrukte nieuwsbrieven liggen klaar. De meeste nieuwsbrieven worden per mail verzonden maar een aantal medewerkers hebben geen pc of weten niet hoe die werkt. Elke 2 maanden hoor ik Hot zuchten en steunen want dit is een deel van het werk van een voorzitter. Je moet elkaar wel op de hoogte houden van het wel en wee van de winkel. Elke keer ziet hij er tegen op maar hij fikst het toch maar om van alle losse gegevens een geheel te maken. Toen hij tot voorzitter werd gekozen heeft hij een grote bezem door de nieuwsbrieven gehaald. Door o.a. een nieuwe lay out te maken met allerlei rubrieken zoals de cijfers en getallen van onze onvolprezen penningmeester. Helaas halen we de omzet van vorig jaar niet. De reccessie slaat toe in Schiedam en dat merken we in de winkel. Gelukkig hebben we een 2tal mooie kerstpakket orders binnen en Ans B. Draait de kramen met verve. Ze woont heel haar leven in deze onvolprezen stad en kent de mensen, heel veel mensen. Dus ze weet wie wat spaart, jarig is of een jubileum heeft, wat ze lekker, mooi of bijzonder vinden. Daar houdt ze rekening mee met de inkopen en wanneer ze wat gescoord heeft tikt ze de betreffende persoon aan en zegt dan Héél lief "Ik heb wat bijzonders voor jou op de kop kunnen tikken". Je moet dan wel sterk in je schoenen staan wil je deze vriendelijke vrouw die toch wel heel hard voor jou zoekt om net datgene waar jij zo van houdt te weigeren om dit aan te schaffen. Dus de omzet is daar dan toch bijzonder hoog. Ook heeft zij zich op de pakketten  gestort en samen met de prijzen groep alles ingekocht, gepakt en laten afhalen. Ook hebben zij en de penningmeester de zakelijke dingen afgehandeld. Knap vinden Hot en ik dit. We zullen haar deerlijk missen wanneer zij dit niet meer kan, om welke reden dan ook. Ook heeft zij beloofd de pakketten enz. in januari met een van de bestuursleden te evalueren want ze is er niet eeuwig en ook niet zo jong meer en deze stok zal dan over moeten worden gegeven en genomen. Dit alles ter zijde want ik ga verder met de nieuwsbrief. Die heeft nl. een extraatje. De tekst en foto's die Hot heeft geschreven in het blog over het uitje heeft hij ook afgedrukt en bij de brief gevoegd. Als cadeautje. Wanneer we onze kerstpakketten voor de medewerkers inpakken doen wij er ook een foto van de groep op het Mammoetterrein in afgedrukte vorm erbij. Lijkt ons leuk.

Straks gaan Jesse en ik Hot naar zijn werk brengen. Sla ik 2 vliegen in een klap. Hot vindt het gezellig en Jesse heeft haar rondje gehad. Dan ga ik verder met de cursus "digitale fotografie" verder te bestuderen. We kunnen aardig met onze toestellen overweg maar alleen als hij op automatisch staat. Alle andere knoppen snappen we de ballen van en die wil ik toch wel gaan gebruiken. Het zou kunnen dat dan de foto's nog professioneler worden. In mijn gedachten ben ik ook bezig met mijn meesterwerk op de SKVR. In dit geval een mooie lettersoort en raster te vinden. Het werk is nu voornamelijk blauw en Nico adviseerde me om verder te gaan met een complementaire kleur. In dit geval is dit oranje. De kreet complementair houdt in dat deze 2 kleuren elkaar versterken. Kijk maar wanneer je naar de groenteboer gaat. De bananen liggen altijd in donker paars papier gedrapeerd. Het paars wordt paarser en het geel geler. Dus a.s. woensdag neem ik het klad mee, de afdrukken van het papier die ik van het werkstuk rukte en de verf bij het scheiden van de verf. Het is dus een spiegelzijde van het grote werk en daar kan ik lekker mee oefenen. Dit is de theorie, ik ben benieuwd hoe het af gaat lopen.

Veni, Vidi, Vici

Dit is van mijn meest geliefde teksten. Ik kan het regelmatig gebruiken en bedoel het niet echt letterlijk. Die Ceasar was een veldheer, filosoof en idealist. Dat kun je zo af en toe van mij zeggen, maar niet al te vaak. Ik gebruikte dit meer in een afwijkende versie. "Veni, Vidi, Foetsie" was dan mijn leus. Hot werd daar knettergek van. Wat bedoelde ik daarmee? Bedoelde ik hem ermee? Wat is dit voor een onzin!!! Het duurde jaáren voordat hij door had dat ik een geboren zwammoloog ben en blijf. Een woordenspeelster, een zwammer maar absoluut geen held. In die tijd was het leven een langdurige worsteling voordat ik alles wat er vroeger gebeurd was op een rij had.

Ik zag Hot nu worstelen mijn zijn stukje over het Vlietland ziekenhuis en hij mag er trots op zijn. Het is een fraai stukje geworden met al die foto's uit het verleden en heden. Ik heb er ook een paar mogen maken terwijl hij sliep. Maar ik ben met mijn eigen project bezig. Ik ga weer naar de SKVR en de opdracht…. Tja wat zal ik daar van zeggen. Een bekend verfproducent heeft een wedstrijd uitgeschreven en daar moeten we iets mee doen. Ik mag mijn geliefde collage techniek gebruiken maar verven is toch de hoofdmoot. Wat is het thema? Nou het bevat een bladzijde van het nieuwe boek van Tommy Wieringa "Caesarion". Het is een bladzijde eruit waarin de hoofdpersoon aan het zwemmen en drijven is en terwijl hij dat doet denkt hij aan het lied van David Bowie "Space Oddity".  WE waren er allemaal stil van. Wat kunnen we hiervan brouwen?  In die les werd er een beetje gefreubelt en flink nagepraat over de vakanties enz. We gingen naar huis en daar begint dan pas het denkwerk. Een aantal jaren geleden volgde ik een kaderopleiding in Leiden die 2 jaar duurde. Ik leerde daar heel veel van verftechnieken, druktechnieken, hout-, metaal-, klei- en afvalmaterialen. Ik leerde daar wat een thema is, wat een rode draad is. Dat je delzelfde thema's kunt toepassen met verschillende materialen. Ook heb ik nu nog steeds allerlei proefjes en lapjes die overal met me meeverhuisd zijn. (bij werk Rose in de linker balk kun je veel meer van mijn werk bewonderen) Ik bedoel, wanneer kan ik met een ets spelen? enz. Dat soort materialen liggen niet zomaar thuis op me te wachten. Zo heb ik een klein doosje met kleine proefjes van tekentechnieken o.a. je maakt het papier nat en spat daarop met oost-indisch inkt en ecoline. laten drogen, pletten zodat het papier weer vlak wordt en dan kijken maar. Wat zie ik?, en dat wordt met de pen geaccentueerd. Zo was er een mannetje dat met fantasie een astronaut zou kunnen zijn. het is echter klein en het huidige werkstuk wordt groot. 1 bij 1 meter. Ik bedacht dat we dan door een verrekijker zien en dan omgekeerd. het wordt niet vergroot maar verkleind. Ook had ik vroeger een toestel van Hot gekregen en daar experimenteerde ik veel mee. Zo schoot ik een aantal foto's tegen de zon in. Vreemde foto's werden dat. Enfin, zo begong het verzamelen. De verrekijker wordt gemaakt met krantenpapier en pen, de uitgekozen foto's zijn besteld en inmiddels gebracht. Hot haalde een aantal platen voor me en bracht daar een witte laag daarop aan met witte waterverf, latex. Ik ben nog tot nu toe aan het scheuren, plakken en tekenen gegaan. De foto's komen nog maar ik ga Jesse uitlaten, Hot wekken en koffie drinken. Dit is, zoals hij altijd sluit "Gegroet".