Rose schreef een lange tijd nauwelijks stukjes, maar had vandaag duidelijk inspiratie. Een stukje over degene die nu even naar woorden zit te zoeken. Wat zeg je over zo’n stukje? Ik denk maar niks. Wel is het een strelend stuk voor mijn ego.
Ik zit hier inmiddels tijdens werktijd even een stukje te schrijven. De Behandelplanverslagen(voorbereiding voor het behandelplanoverleg van as. dinsdag) zijn geschreven en langzamerhand druppelen de verlofgangers weer binnen. Mijn avonddienstcollega is met een van onze patienten naar se Spoed Eisende Hulp van het Schiedamse Algemene Ziekenhuis i.v.m. een mogelijke ontsteking en ik heb zojuist met 16 patienten gegeten, waarvan drie gasteters, die vaker op zaterdag en/of zondag komen eten omdat dat lastige eenzame momenten zijn, en die zowel voor een praatje, een gezonde hap als de gezelligheid komen.
Ik kreeg net een telefoontje van de S.E.H. van mijn collega dat het insturen niet voor niks was en dat de patiente moet blijven voor een vloeibare antibiotica en een paar daagjes ter observatie moet blijven.
Tot nu toe net als gisteren dus de dienst in mijn eentje gestaan, en tot op heden gaat dat goed. Gisteren tijdens de voorbereidingen van het warme eten wilde er plotseling iemand opgenomen worden die helemaal de weg kwijt was en stivig ingenomen had zullen we maar zeggen. Helaas zitten we en vol en is er geen dokter aanwezig die je even kunt consulteren, dus heb ik hem samen met een collega van een naburige afdeling het advies gegeven naar de Huisartsenpost bij de Spoed Eisende Hulp te gaan om daar om hulp te vragen. Hij is weggegaan en stapte gelukkig niet in zijn auto op mijn aandringen. Het hield me afgelopen nacht nog even bezig, want ik ben dan bang dat iemand die moedig genoeg is om om hulp te vragen dan toch op de een of weer tussen de wal en het schip terechtkomt, en iemand wegsturen kost na al die jaren nog steeds moeite. Ik hoorde dat dit voor de collega die hem samen met mij wegstuurde hetzelfde was.
Net kreeg ik een vooralarm van de brandmeldcentrale dus ben ik even een rondje gaan lopen of er ergens wat mis was, maar heb niks kunnen vinden. Kortom ik heb nog even tijd voor wat verder schrijven. Morgen ben ik gelukkig een dagje vrij. Deze week heb ik drie avonddiensten. Dinsdag, woensdag en vrijdag. Dus dat is te overzien. Voor Rose is het ook weer even wennen, na zes weken samen eten eet ze nu weer het merendeel van de tijd alleen.
Morgen gaan we waarschijnlijk dit weblog overhevelen naar een ander adres. Weblog blijft een rommeltje. De migratie is een farce geworden. Er zijn nog steeds zaken zoek, er worden beloftes gedaan en ondanks dat ik er van overtuigd ben dat de medewerkers hun uiterste best gedaan hebben om alle problemen op te lossen is dat niet gelukt. Ondanks alle excuses gaan we waarschijnlijk met het hele blog naar blogspot. De plek waar ik ook met mijn andere blog gestart ben op http://hottransport.blogspot.com Het is eigenlijk wat toegankelijker en gemakkelijker. Jammer alleen dat op onze kaartjes, ja zowel die van Rose als die van mij dit weblogadres staat en niet het nieuwe. We zullen hier wel een verwijzing achterlaten.
Ik ga weer verder met mijn werk. Nog meer dan voldoende te doen maar royaal de helft van de dienst zit er al weer op. Voor nu gegroet.