Gisterenmiddag heb ik mij ziekgemeld. Uitgerekend bij mijn collega die aan haar laatste dienst bezig was. Zo kon ik haar in ieder geval nog even spreken en sterkte toewensen bij dit rare laatste dienstje.
Dat ziek melden heb ik gedaan omdat mijn temperatuur op het ogenblik schommeld tussen 36.1° en 39.6°. Het lijkt op de verschijnselen die vooraf gingen aan de diagnose Poli myositis. Die zeldzame spierziekte die ondertussen alweer vier en een half jaar geleden is vastgesteld en die mijn/ons leven zo op zijn kop gezet en veranderd heeft. Ik schreef al eerder dat mijn pijnstillers een week niet werkten en ook dat duid meestal op dat er iets aan de hand is of aan het broeien is. Daarmee heb ik gewoon doorgewerkt omdat ja hoe gaat dat een mens aan veel kan wennen. Nu had ik gisteren plotsklaps ook weer last van dat abces op een K plek, wat vorig jaar officieel is weggesneden in het Vlietlandziekenhuis. Volgens Rose was het vurig en zag het er uit dat er even naar gekeken moest worden door een deskundige. Ik dacht tegelijkertijd, hé, dat zou de boosdoener/ontsteking wel eens kunnen zijn. Gelijk onze huisarts gebeld en op het bandje wat ik te horen kreeg vertelde hij dat hij voor vakantie en bijscholing tot en met 4 maart gesloten was en of ik maar even naar zijn vervanger wilde bellen. Vanmorgen om 8 uur gelijk gedaan en ik kon om 9.40u al terecht.
Wat wel lastig was dat hij helemaal op de grens Hof van Spaland/Woudhoek in Kethel bleek te zitten. We waren toch nog op tijd. Jesse voor de deur wachtend. Zoals meestal met dat soort zaken. Toen ik eenmaal op mijn knieën in de ongemakkelijke positie zat en hij letterlijk zijn licht liet schijnen was de vurigheid van gisteren verdwenen en de koorts op zijn laagst, terwijl bij het opstaan die nog 39.2° was. Kortom hij kon niks vaststellen maar schreef wel gelijk een formulier uit waarmee vastgesteld kan worden of er iets aan het broeien is en hoe mijn bloedwaardes zijn. Zijn advies was verder het voorlopig toch maar even rustig aan te doen en met die koorts en dus lage weerstand weinig buiten te komen.
We zijn dus via het Hof van Spaland weer naar de tram gelopen en hebben tegelijkertijd de noodzakelijkheden van AH daar mee naar huis genomen en zijn bij het Vlietland ziekenhuis weer uit de tram gestapt. Daar gelijk even bloed laten aftappen en afgesproken dat ik daarover de dokter woensdag even spreken zal. Bij thuiskomst ook even mijn baas verteld dat ik woensdag na dat gesprek met de dokter haar weer even bellen zal.
Tijdens het schrijven van deze update zat Rose naast me op de computer eerst naar wijsheden te zoeken over een ketting die ik gisteren op de maandelijkse laatste zondag van de maand rommelmarkt in Hoek van Holland voor haar gekocht heb. De ketting bestaat uit drie vissen en is van “witte Jade” uit Afghanistan en moet nog helemaal opgeknapt worden voor haar verjaardag. Tussen door kwam ze op een site met oude nummers van Nina Simone en hoorden en zagen we een stuk van haar genaamd Suzanne, opgenomen in Rome in 1969. Een prachtig voor ons onbekend stuk van haar, met een klein combo. Ik voeg het even bij, want dit moeten we even delen.
familyhotrose 