Ik werk nu al decennia in de psychiatrie. lange tijd op een gesloten afdeling waar mensen opgenomen werden die manisch, psychotisch, buiten zichzelf, depressief, suïcidaal, schizofreen of weer met een ander ingewilleld beeld binnen kwamen. Eerst in Noordwijkerhout en jaren daarna toen het hele ziekenhuis verhuisde naar de regio waar de patiënten al van oudsher vandaan kwamen verhuisde, naar Capelle a d IJssel. Ook daar nog een tijd op Opname 1. Weer een paar jaar later opende er een nieuw soort afdling, afdeling Crisis, ook een gesloten afdeling, maar kleiner van opzet en bedoeld als korte `crisis` interventie Unit.
Al die tijd hoorde je nog nauwelijks van de diagnose ADHD. ADHD betekent Attention Deficit Hyperactivity Disorder, oftewelaandachtstekort/hyperactiviteitstoornis. Wikipedia zegt vervolgens hierover:
Het "aandachtstekort" slaat niet op onvoldoende aandacht krijgen. Wel kan iemand met ADHD onvoldoende aandacht schenken aan zijn of haar omgeving. Daardoor is het niet goed mogelijk om de aandacht bij één ding tegelijk te houden (concentratiegebrek). Een ADHD'er wordt snel afgeleid.
Hyperactiviteit kan zich uiten door lichamelijke onrust, maar ook door innerlijke onrust en impulsiviteit. Bij hyperactiviteit kan er ook sprake zijn van overmatige beweeglijkheid. Deze beweeglijkheid is door ADHD'ers vaak moeilijk te onderdrukken. Sommige ADHD'ers lijken zelf weinig tot niet bewust van hun eigen beweeglijkheid tot hen hierop gewezen wordt. De mate en manier van beweeglijkheid is voor elke ADHD'er verschillend. Sommigen maken voornamelijk grote bewegingen met benen of armen, sommigen friemelen meer met de vingers en handen. De beweeglijkheid kan in verschillende situaties ontstaan of verergeren. Over het algemeen zijn dat situaties met stress of een drukke omgeving (een situatie waarin veel prikkels moeten worden verwerkt).
Impulsiviteit ontstaat doordat teveel indrukken worden gevolgd door bijbehorend handelen. De handelingen moeten direct plaatsvinden en kunnen niet worden uitgesteld. Handelingen die eenmaal in gang zijn gebracht kunnen niet meer worden gestopt en moeten eerst worden afgemaakt. Er kan vaak minder goed onderscheid worden gemaakt tussen belangrijke en minder belangrijke zaken. Bij taken worden dan verkeerde prioriteiten gelegd.
Het voortdurend reageren op de omgeving en gevolg geven aan impulsen veroorzaakt het kenmerkende drukke gedrag van personen met ADHD.
http://www.adhd.nl/wat/adhd.html Belangrijk. Probeer niet zelf de diagnose te stellen. Ga ik ook niet doen hoor, maar wat me wel opvalt is dat mensen met een hoog opgeschroeft perfectionisme, met heel erg veel energie, heel veel drive, gedrevenheid, een zelfde soort beeld laten zien als waar in de diagnostisering sprake van ik. Ik ga ook niet vertellen dat ik denk dat ik ook ADHD heb, maar veel kenmerken vertoon ik wel. Sterker nog, toen de diagnose Poly Myositis /ontsteking in alle spieren/ bij mij werd gesteld werd tegelijkertijd gezegd dat het om een auto immuunziekte gaat. Bij Auto Immuunziektes gaat je eigen lijf zich verzetten tegen ……………….? Niemand weet wat er op de plek van die puntjes moet staan. Er zijn diverse specialismes die zich met mijn ziekte bezig houden net zo als met andere auto immuun ziektes, maar veel vaststaans is er eigenlijk nog niet. Het is gemodder in de marge. Wel zijn er een aantal dingen helder. Van daaruit kreeg ik: het dringende advies om alle haast, gedrevenheid en stress vanaf nu te vermijden. Sterker nog, als ik door zou gaan met forceren van mijn lijf zou er geen herstelvermogen meer zijn. Inmiddels weet ik dat er een heel grote kern van waarheid in zit, en dat ik nauwelijks nog herstelvermogen over heb, dus was er geen keus, aanpassen dus, maar dat in deze ingewikkelde en gehaaste samenleving die eisen ook niet geheel haalbaar zijn. Ik word er echter wel steeds beter in. Waar komt dat door? Volgens mij omdat ik met behulp van inname van grote hoeveelheden Prednison en Methotrexaat stabiel geworden ben. Wat houd dat in? Dat ik momenteel niet zieker meer wordt en dat het ziekteproces. de ontsteking van alle spieren dus niet weg is maar op dit moment ook niet verergerd. Wat helpt mij stabiel te blijven? Puur en alleen vaste structuur en genoeg ingebouwde rust. Kortom. Medicatie op tijd innemen, goed en voldoende eten, tweemaal daags voldoende slaap, een vast rooster op mijn werk waar ik alleen maar avonddiensten draai. Niet meer rennen, vliegen, sjouwen, haasten, doordraven, dansen, schamen, opwinden. Alles rustig doen, anderen laten rennen, sjouwen, om hulp durven vragen, enz, enz. Lukt dat helemaal? Neen. Flauwe kul, ik heb natuurlijk nog wel eens ruzie, of verhef mijn stem, ik wind me ook nog wel eens op of drink een glas alcohol, maar ik weet wel dat dit gevolgen heeft. Slaap ik een keer op de dag niet, heb ik er een week last van. Ik moet mijn energie dus beter controleren, en beheersen. Als ik dit niet doe heb ik een week lang last van en mijn stem omdat ik die verheft heb, maar ook van kortademigheid en duizeligheid, etc. Doordat ik mezelf de laatste tijd zeker sinds de hervatting van 100% werken, nu dik een jaar geleden, lukt het me toenemend om mijn grenzen te bewaken en zodoende mijn fragiele stabiliteit voor 96% te behouden. Hoe kom ik tot dit cijfer? Puur natte vinger werk. Wel weet ik dat ik op het ogenblik minder vaak wegens ziekte afwezig ben van het werk dan mijn niet chronisch zieke collega´s. Ik ben er overigens dol blij mee, want daardoor blijven we financieel ook boven jan, weliswaar met moeite, maar toch.
Waarom deze vergelijking tussen ADHD en mijn eigen haast, gedrevenheid, perfectionisme en meer? Die ADHD wordt vaak met heftige op speed gelijkende middelen bestreden, terwijl er nauwelijks naar levenswijze, gewoontes, voeding, structuur, veiligheid en dergelijke gekeken wordt. Ik pleit er voor wat breder te kijken. Ik zie zo vaak mensen zulke vreemde en bizarre eetgewoontes hebben, waarbij ze hele potten pindakaas, enorm veel suiker, pakken hagelslag tot zich nemen en nauwelijks gewoon eten, laat staan groentes, en maar als een ping pong bal rondschieten op de afdling, nauwelijks te corrigeren, zenuwachtig lachend, zich nauwelijks een houding kunnen geven enz, enz. Nu had ik het alleen nog maar over de eetgewoontes, maar mensen die meer dan vier blikjes energiedrank nuttigen zijn bij ons ook bepaald geen uitzondering. Alleen al de hoeveelheid caffeìne, saccarine en chemische suikers zouden je iedere slaap benemen. Nog afgezien van de werkelijk verschrikkelijke geur van die drankjes.
Teruglezende lijkt het toch bepaald geen onzin, het hierboven geschrevene. Nu ben ik natuurlijk geen dokter, maar gewoon een ervaringsdeskundige sociotherapeut begeleider, maar volgens mij zou een bredere kijk naar dit ziekteproces erg zinvol kunnen zijn.
Mij bevalt mijn huidige levenswijze. Ik ben een hele boel kwijtgeraakt, mag een heleboel niet meer, maar heb er ook het nodige voor terug gekregen, en op die manier vind ik het leven nog iedere dag een uitdaging. Wel een heel vermoeiende uitdaging, maar ik wil beslist nog even door.