Het wilde allemaal niet vlotten vandaag. Wel redelijk geslapen, en daarna zijn we naar het Sterrebos gegaan alwaar Jesse iedere zondag los mag. Het was koud, maar wij beide zijn goed op de kou gekleed en konden daar goed tegen. Zelfs het zonnetje kwam door. Ook nog wat leuke gesprekken gehad met oude bekenden over “de klaagcultuur†en wat ervaringen gedeeld. Tot op dat moment ging het eigenlijk behoorlijk goed. Jesse had het ook goed naar haar zin en heeft heerlijk uitgelaten gerend, gekeept, als een ware goed geoefende keepster. Daardoor kwam het voor mij zo uit de lucht vallen dat toen we het ontbijt gezamenlijk aan het klaarmaken waren er onenigheid ontstond tussen Rose en mijzelf. Terugkijkende is zelfs met moeite niet de oorzaak te vinden van deze onenigheid, maar het ging er ouderwets heftig aan toe, en de redelijkheid was bij geen van ons beiden te vinden.
Inmiddels hebben we het wel aardig bijgelegd, en elkaar voor ieders eigen deel zijn/haar excuses aangeboden, maar zo’n ruzie of uiteenzetting naar elkaar toe gaat bepaald niet in de koude kleren zitten, en is ook niet gelijk weg. Niet dat ik haatdragend ben, neen, daar schiet je niets mee op en dat geeft alleen maar extra misverstanden. Ook de oorzaken zijn niet vindbaar. Zowel Rose als ikzelf ruziën niet zomaar of voor niets, en hebben onszelf, elkaar nu al dertig jaar kennende, deze vraag absoluut gesteld. Is het de vermoeidheid? Is het de kou? Zit een van ons niet goed in zijn/haar vel? Neen, geloof ik.
Ik ben wel geïrriteerd nu, maar was dat bij aanvang vanmorgen beslist niet. Ik ben moe na mijn vijf dagen avonddienst en het zit er na vanavond nog niet op. Morgenavond bestuursvergadering van de Wereldwinkel. We moeten daar morgenochtend ook de agenda nog voor maken anders wordt het een ongestructureerd zootje. Breng ik daar nu al ter sprake dat ik er over twee jaar mee stop? Met het voorzitterschap dan bedoel ik! Ik weet nl. nog niet wat ik daarna wel wil blijven doen. Er spelen dus wel veel zaken door mijn hoofd. Daarna volgen er ook nog twee avonddiensten. Pas daarna heb ik vijf dagen geen werk. Ook geen vrij, maar wel lekker alle avonden vrijaf.
Ik ben nu op het werk en daar merk ik ook dat ik behoorlijk aangeslagen ben. Het rusten was natuurlijk ook geen ongestoorde ontspannen rust. Logisch.
Sommige zaken waar ik normaliter aan gewend ben, irriteren nu, of nu juist extra, ja dat is beter. Ik werk op een afdeling met allemaal verslaafde volwassenen, maar hun gedrag loopt regelmatig behoorlijk uit de hand. Nu snap ik dit wel, want men is niet thuis en wil er toch het beste van maken, maar om dan als ware onverantwoordelijke pubers hun gedragingen uit de hand te laten lopen en ons vervolgens de ondankbare taak van politieagent te laten uitvoeren, daar hou ik niet van.
Wetende dat ik weinig kan hebben hou ik me maar wat op de achtergrond. We gaan zo met zijn elven aan tafel.
We hadden elf mensen verwacht, dat werden er niet meer dan acht. Goed gegeten. Zelf had ik bleekselderie, en sperzieboontjes vergezeld door een gehakt cordonbleu. De sfeer aan tafel was goed en ontspannen. Dat helpt mijn bui ook weer de goede kant op.
Ik merk dat ik er toch wel weer aardig in zit, en dat ik bezig ben er toch wat van te maken. Rose net aan de telefoon gehad en die is er ook wat van aan het maken.
familyhotrose 
