Ontmoetingsplaats Sterrebos Schiedam

Vandaag hebben we in de regen weer eens foto’s gemaakt. Met dit rare weer weet je niet wat je aantrekken moet. Doe je een jas aan dan loop je het risico dat je in je  jas nog natter wordt dan aan de buitenzijde. Het is wat dat betreft te benauwd in dit rare kikkerlandje. Vanmorgen hebben we Rodie niet opgehaald, omdat we Jesse lekker wilden laten loslopen in het Sterrebos. Het  is een heerlijke ontmoetingsplaats voor zowel mensen als honden, die daar ook veelvuldig uitgelaten worden. Rose en ik hebben er ook een heleboel nieuwe en leuke mensen ontmoet. Jesse gaat er ook graag naartoe. Ze rent daar heerlijk door greppels, gras, struiken e.d. en vooral de honden die ze uit haar jeugd kent zoekt ze op. Vaak zie je een hele sliert honden achter Jesse aanzitten. We hebben haar er lange tijd niet kunnen uitlaten en puur aan de lijn moeten houden omdat ze te wild en te speels was. Ze liep regelmatig de Westfrankelandsedijk over omdat ze weer eens iets zag, met al dat drukke verkeer, en dat was slecht voor ons hart, en dan stonden Rose en ik doodsangsten uit. Nu ze ruim tweeeneenhalf is begint ze wat gezapiger teworden, luisterd beter en is met eeen brokje redelijk in je buurt te houden. Bij deze een kleine fotoreportage.

Drukkerij "Rose "

Ik kan soms zo druk zijn als een klein baasje. Het is weer eind mei, begin juni en dan wordt er op mij een beroep gedaan om de brieven aan diverse instanties, bedrijven te sturen om ze uit te nodigen om de kerstpakketten  bij ons te bestellen. Hot was zo vriendelijk om een mooie brief op te stellen. Daar is hij zo goed in. Hij pakte de oude brief van de vorige p.r. vrouw en gebruikte die als basis, alhoewel het meeste werd gewist. Volgens hem werd het woord "eerlijk" veel te veel gebruikt. Na mijn goedkeuring zonden wij dit concept door aan de andere bestuursleden. Twee ervan zijn ware taal puristen en al spoedig kregen we de de brieven met correcties terug. Hot vervolmaakte vervolgens de brief. Na heel veel moeite lukte het Hot om deze brief op de site te krijgen.(vergeet niet om even te klikken op de brief want hij is wel erg klein, zo op de foto geworden!!) Wat kan die man een geduld hebben. Vervolgens poetste ik de oude adressen die ik in het archief had op en stuurde die weer naar de penning meester die ze vervolgens volledig verbeterd weer naar me terug stuurde.

Toen begon het drukken van de brief. We nemen altijd de lievelingsletters van Hot, Perpetua. De Wereldwinkel heeft mooie brief- en enveloppes met logo. Ik vind het prettig om de brieven uit de printer te zien rollen. Daarna pakte ik de enveloppen en samen met Hot bepaalden we de maten. Daarna werden ze voorzien van de adressen . Toen liep ik naar de winkel en nam de stempel met ons adres voor de afzender mee naaar huis terug. De enveloppen zijn het meeste werk omdat we de maten per adres ingesteld moeten worden. Daarna deed ik de brieven in de enveloppen en ik keek met volle tevredenheid naar het stapeltje voor mij. Alles werd verdeeld want de meeste post wordt door ons verzorgd. Scheelt weer geld. Ik woon bij het centrum en daar zijn de meeste adressen, dus hebben wij twee derde en de anderen de rest. Het had gemakkelijk kunnen zijn maar ik kreeg een mail van een van de bestuursleden die vage verhalen had waardoor we weer moesten wachten. Ik heb een dead line gesteld op de 5 juni, dan brengen we de brieven rond. Er zijn van die mensen die altijd wat te neulen hebben. 

Ziekmelden een keus of ziek gemaakt worden door opgelegde druk of demotivatie.

Gisteren had ik een afspraak met de bedrijfsarts. Toen ik zijn uitnodiging kreeg stond daar eerst in dat ik naar Rijswijk moest komen voor een gesprek. Gelukkig ben ik als OR lid behoorlijk op de hoogte van je rechten, en heb gelijk gebeld dat ik liever een afspraak op het Marconieplein heb. Dat i.v.m. het feit dat wil je met het openbaar vervoer naar hun vestiging daar, dat is een complete mijl op zeven. Uiteindelijk kreeg ik toch een afspraak in Rotterdam. Daar aangekomen was het de derde bedrijfsarts op rij, en was hij niet of nauwelijks op de hoogte van mijn situatie, laat staan wat zijn voorgangers met mij besproken en afgesproken hadden. Dhr. was wel vriendelijk, maar zei dat 70% werken te weinig is en dat dat meer zal moeten worden. Dhr. trachten uit te leggen dat ik nu  net aan het leren ben om mijn grenzen beter te leren stellen, en dat ik een maand geleden net van 50 a 60% naar 70% ben gegaan, en dat ik mijns inziens echt geen druk nodig heb om meer te werken. Ik ben notabene helemaal geen enkele periode dagen achtereen weggebleven, uitgezonderd koortsperiodes. De reumatoloog, Rose en ik doen pogingen om me de noodzaak van af remmen bij te leren, vooral ook omdat forceren definitieve achteruitgang inhoud. Ik werd behoorlijk boos op deze dokter, die natuurlijk op zijn beurt ook weer achter de vodden word gezeten door de UWV, maar hij zag in ieder geval wel dat zijn onder druk zetten me behoorlijk liet schrikken. Vervolgens zag hij wel dat hij niet al te tactisch bezig was, en vroeg hoe ik door mijn werggever was ingelicht ove de salariskortingen die volgen na een jaar ziektewet, en vooral ook nog weer een jaar later. Ik vertelde hem wat me op 26 mei verteld was, over die € 600,- bruto minder.(zie ook logje). Vervolgens legde hij uit dat een uitkeringsinstantie als het UWV,  het niet zal begrijpen dat ik drie dagen van 8u en een beetje draai, en dan vervolgens 4 dagen niet in staat zou zijn te werken. Die redenering en verdeling snap ik wel, en dat zal ook moeilijk uit te leggen zijn. Kortom ik zal op  korte termijn met mijn werkgever om de tafel moeten om een betere en meer acceptabele verdeling van werkuren te gaan maken. Bijvoorbeeld 5 maal 5 uur, of 6 maal vier uur. Ik denk dat deze grote moeite zal hebben met mijn wensen, want dan ben ik gelijk niet meer inzetbaar als volwaardige kracht. Ook mijn collega’s zal ik hierin moeten betrekken.  De dr. zei me direct dat dat niet mijn probleem is maar het probleem van de werkgever, en die collega’s. Nou ik vind het toevallig wel een probleem, want juist het tot een volledige dienst in staat zijn weliswaar in de wat rustigere avond en weekend diensten is goed voor mijn zelfvertrouwen, en eigen waarde, die door mijn ziekte toch wel een fikse dreun te pakken hebben gekregen. Alles bij elkaar kom ik er wel achter dat gedeeltelijk ziek zijn heel veel veranderingen inhouden, en veel frustraties ook op regelgebied met zich meebrengen. Buiten het feit dat er al behoorlijk wat verliezen te accepteren zijn,  komen ook instanties op je af die puur op economie gebaseerd zijn. Zo’n UVW en Arboned zijn wat dat betreft puur op winst  maken ingesteld. Trouwens met mijn werkgever die ook geen uitzonderingen wil maken voor bijvoorbeeld het feit dat ik per maand nu zo’n € 200,- extra uitgeef aan voedingsupplementen en andere aanvullingen als Spirulina en Chlorella, beide algen, vislolie, glucosamine, chondroïtine, echinaforce forte e.d. om ervoor te zorgen dat mijn weerstand een beetje op hoogte blijft ondanks de Prednison. Nee, ook zij houden vast aan het minimum wat ze volgens de CAO afspraken moeten, en dat is die 70%, en ze kiezen dus niet voor enig extra motiverende of ondersteunende maatregelen, terwijl dat volgens de CAO wel tot de mogelijkheden behoort, en een goede werkgever zou moeten doen als ze zuinig zouden zijn op hun personeel. Het zal wel horen bij het idiote feit dat er ook  binnen de zorg winst moet worden gemaakt, en er tegenwoordig concurrentie in de zorg is, en het feit dat er lieden zijn die zo nodig meer dan € 100.000,- willen verdienen binnen ons eigen ziekenhuis. Het feit dat goed personeel schaars aan het worden is blijkt kennelijk ook geen argument.  Dit klinkt mogelijkerwijs wat jaloers of cynisch, maar het is en blijft toch van de gekken, dat diegenen die het werkelijke geld moeten verdienen, steeds meer bazen en managers boven zich zien waar ze wel rekening mee moeten houden en ook nog moeten betalen. Genoeg hierover. Maar ik blijf nu eenmaal een vechtlustig personage, of dat nou slecht voor me is of niet. Ik ga er ook niet over wanhopen. Wel heeft de dr. gisteren ook gezegd dat wie niet minstens 35% afgekeurd wordt ook geen uitkering zal krijgen, en dat een sociale dienstuitkering al snel in beeld komt. Ik weet wel dat ik vannacht onrustig geslapen heb. Ik ben bang dat ik de arts van de Arbo veel te veel verteld heb, en dat dit mogelijkerwijs, en eerder waarschijnlijk tegen me gebruikt gaat worden. Waar ik me ook nog steeds aan erger is dat alle geld wat we in het verleden hebben besteed aan bijverzekeren voor het WAO gat gewoon, net zoals het oude kwartje van Kok volkomen verdwenen is. En voor de WIA kun je je niet bijverzekeren. Weer zo’n voorbeeld van een volkomen onbetrouwbare overheid, die zogenaamd het goede voorbeeld moet geven. Zie ook de dubbele discussie over moraal. Ik ga maar eens stoppen met dit tot epistel verwordend verhaal. Ik merk wel dat het goed is mijn frustraties even van me af te schrijven. Om dit verhaal vol klachten en geklaag even te vervolmaken.  Ik moest vanmorgen voor een wortelkanaal behandeling naar de tandarts. Na anderhalf uur op de stoel, ik lag  er om 07.50u al in, zei de tandarts dat hij één wortel had kunnen doen, bij de tweede er volledig naast geboord heeft, en dat hij niet verder kon. Hij maakte nederig excuses en zei dat ik z.s.m. een afspraak krijg bij zijn vrouw. In het afsprakenboek was de eerstkomende weken geen plaats, maar ze geeft haar lunchpauze er volgende week woensdag voor op. Toen ze dit vertelde kreeg ik sterk de indruk dat ze verwachtte dat ik me nu blij zou tonen, gezien haar opofferingsgezindheid, en met al die verdoving in mijn mond had ik eerder het idee even te lachen als een boer met kiespijn, maar zelfs dit ging niet. Het is me wel duidelikjk dat dit een fantastisch ontspannen dag gaat worden. Grrrrrrrrrr. Tot later. 

HAV BANK SCHIEDAM herstel torentje na stormschade van 17-11-2006

Gisterenmorgen gingen Rose en ik samen met Jesse Rodie halen voor de dagelijkse wandeling, en de weg was verspert door steigerbouwbedrijf Hoogstra uit Schiedam. Bij enig navragen bij Fia bleek dat het torentje bovenop haar woonkamer. (ze woont overigens gedeeltelijk in de kluis van de voormalige HAV BANK, een prachtig gebouw van Dudok) twee jaar geleden tijdens een heftige storm zwaar beschadigd is. Ik kan me de storm nog goed herinneren want ik had een dagje uit in Culemborg met Wim voor de Wereldwinkel en we kwamen door die storm langdurig vast te zitten in Utrecht, daar is ook nog een logje over (zie archief rechter balk november 2006). Op de zwart witfoto zie je hoe de HAV Bank eruit zag vlak na oplevering in 1935. Ook het gebouw aan deze kant van de brug was toen nog een sjiek Hotel, Hotel de Kroon, en nu zit Hans Textiel er ter ontsiering. Het torentje stevent daar prachtig bovenuit. Ik doe naast de tegel die bij de opening geplaatst werd gelijk de bouwtekening er maar even bij om de geschiedenis eer aan te doen. Die barricade op de stoep heeft overigens nog tot vandaag geduurd, want het transporteren van alle steigermaterialen was een hele klus. Er waren door de herrie die het  agregaat van de lift maakte, en de hoogte ook de nodige communicatiestoornissen, en ik denk dat er enige erg schorre werklieden rondlopen nu. Trouwens was het transport al een hele klus, dan de bouw van de stellage   waarmee het kleine torentje ingepakt is, was een tafereel apart. Ik heb langzamerhand wel respect gekregen voor steigerbouwers, want het lijkt me buiten een moeilijke karwei ook erg gevaarlijk. Vandaar dat ik altijd hoor dat ze behoorlijk goed verdienen. Allen de verzekering zal al erg prijzig zijn. Ik verwacht dat het herstel van het torentje uiteindelijk qua materiaal ook voordeliger zal zijn dan alles er om heen. De foto’s tot nu toe van de steigerbouw waren van gisteren, zowel vanaf onze woonetage, als van ons dakterras. Diegenen die nog volgen zijn van vanmorgen vroeg. De hersteloperatie is overigens nu pas van start gegaan omdat deze reparatie een verzekerings kwestie is. Verzekeringen laten o.h.a. erg lang op zich wachten, zo ook nu. Dit kan de huidige vereniging van eigenaren niet betalen. Overigens de bewoners zitten ook niet echt op deze operatie te wachten, want ondanks dat het een prachtig torentje is hebben de huidige bewoners er meer last dan plezier van. Het gesuis, en de enorme krachten die de wind er in herstelde toestand op uitoefenen zijn voel en hoorbaar in het hele gebouw, en dus waren die erin gewaaide gaten wel een tijdelijke oplossing. En wij weten er alles van, de wind kan hier stevig huishouden, dus zijn we ook benieuwd welke materialen ze nu gaan gebruiken en hoe lang deze standhouden tegen de wind. Bij het maken van de laatste foto’s vanmorgen werd er naar me toe geschreeuwd dat ik moest gaan betalen. Toen ik terugschreeuwde dat ik ze wel op zal sturen, schreeuwde deze steigerbouwer terug, dat ik dat wel echt moest doen. Nou als vanzelfsprekend zullen we een linkje opsturen naar de werkgever. Dat was laatst met het bedrijf uit Haarlem wat het bronzen beeld aan het schoonmaken was ook erg leuk. We kregen een hartelijk bedankje en ze hebben ook gevraagd om de hele serie toe te sturen, dus worden die omarmingsfoto’s waarschijnlijk ook in het bedrijfsblad gebruikt. Na de worsteling met de doorzichtige gele lappen zit de toren nu keurig en glad ingepakt, en zullen de herstelwerkzaamheden waarschijnlijk niet al te veel tijd vergen. Misschien dat er nog een vervolg op dit log komt. We zien wel.

Financieel toekomstperspectief

Ik had vandaag een afspraak met mijn directe baas Freek en een adviseuse van Personeel en Organisatie van mijn werk. Ik moest om 13.00u in het administratiegebouw, de Draeck, zijn en eenieder was op tijd. De adviseuse had een ruimte in het zalencentrum  gehuurd, en die hebben allemaal een mooie naam. Wij kregen het zaaltje in ‘t Bos. Ik had deze afspraak gemaakt omdat ik graag wil weten hoe de toekomst eruit gaat zien. Zowel wat ik als alleen verdiener over hou als ik zo meteen aan het einde van september, wanneer ik 1 jaar gedeeltelijk in de ziektewet zit. Aangezien ik op dit moment 70% werkzaam ben en vanaf een jaar na de ziekmelding op 28 September 2007, 2 dagen voor mijn periodiek 70% salaris behoud was het een lastige rekensom. Het komt erop neer dat ik toch een dikke 15% in salariëring achteruitga. Alles Bruto natuurlijk, maar toch bijna € 600,- . Dat zal stevig bezuinigen worden. Het is wel even behoorlijk slikken. Ook daarna als ik tenminste in staat blijf om 70% te blijven werken blijft de betaling hetzelfde. Mits natuurlijk de bedrijfsarts meegaat in het afkeuringsgedeelte en vervolgens ook het UWV deze cijfers overneemt.

Wat ik wel typerend vind is het feit dat mijn werkgever geen beleid van uitzonderingen heeft. Er staat in de CAO dat de werkgever minimaal 70% moet betalen in het tweede jaar, maar ik vroeg bijvoorbeeld of de werkgever een deel van de kosten zou willen vergoeden voor de grote hoeveelheid voedingssupplementen die ik tot me neem om mijn weerstand ondanks de medicatie op een redelijk peil te houden o.a. om in staat te zijn om die 70% te kunnen blijven werken. Hert antwoord was resoluut neen, idem het antwoord op al mijn andere vragen. Het feit dat ik op vrijwillige basis allereli werkzaamheden als de Ondernemingsraad, De Bedrijfs Hulp Verlening, Bedrijfs Leden Groep, e.d. doe maakt allemaal niets uit en interesseeert de werkgever niet. Toen ik vroeg waar al het geld gebleven is wat we betaald hebben als bijverzekering voor het WAO gat, moest ze wat lachen, en natuurlijk dat hebben Balkeneinde, Herfkens of de kinderopvang in de zak gestopt, en daar moet ik haar niet verantwoordelijk voor houden. Toch € 600,- is niet niks. Het viel Freek, mijn baas ook tegen. Hij dacht in eerste instantie dat het geen verschil in salaris zou zijn, maar zei dat het toch wel erg verstandig van me was om bijtijds naar de consequenties te vragen. Na afloop liep ik even bij Jurrie binnen, onze OR voorzitter, en ik heb voor volgende week een afspraak met hem gemaakt om te kijken of wat ze me vandaag verteld hebben wel klopt.

Museum Kranenburgh en Park Meerwijk 26-04-2008 onverwachts een 7de deel Aanvulling vanuit Schiedam, de Gorzenkerk ook in Amsterdamse School/stijl

Rose en ik hadden het er al eerder over, dat we in Schiedam ook nog een gebouw hebben in Amsterdamse school stijl. Vandaag kwam het er pas van om eens uitgebreid op de site van de Gorzenkerk te kijken met zijn wel zeer opvallende toren. http://www.heilighartkerk.nl/  Door die toren wordt deze toren ook wel oneerbiedig anders genoemd "de falluskerk" in de volksmond. Op de uitgebreide site is te zien welke geschiedenis deze kerk heeft. Ook het metselwerk is heel bijzonder, en de natuurlijke (eerlijke) materialen als bakstenen en lei waarmee deze kerk in 1927 gebouwd is bewijzen het. Het ontwerp van de kerk is geïnspireerd op bouwwerken van de Amsterdamse School. Deze stijl kwam rond 1920 op en de kenmerken ervan zijn: veel en kleurrijk gebruik van baksteen, een expressieve en plastische vormgeving (in plaats van rechte stijve muren, bezitten de bouwwerken een bepaalde kromming), een rijke schaduwwerking en een overvloedige decoratie, vaak uitgevoerd in steen. Het uiterlijk van bouwwerken volgens de Amsterdamse school vertoont zogenaamde ‘eerlijke’ materialen, zoals steen, hout, glas. Staal en beton werd lelijk gevonden, en moest onzichtbaar blijven. De architect Groenewegen heeft behalve het gebouw, de belangrijkste delen van het interieur ontworpen. Zoals het hoofdaltaar (tombe van traffertin-steen, de trappen van gepolijst hardsteen), en -van dezelfde materialen- ook de communiebanken. Ook de doopvont en enkele kandelaars zijn naar een ontwerp van Groenewegen uitgevoerd.

Ik wilde de lezers van onze verslagen van onze dag in Bergen dit niet onthouden.

Cursusdag etaleren en presenteren

Dit was een dag dat Hot en ik totaal in gescheiden werelden leefden. Hij had mijn dienst in de winkel overgenomen, en ging ‘s middags afscheid nemen van vriend Jan en ik ging samen met een collega naar Culemborg. Eerst zou ze haar zoontje Anton mee nemen want haar ouders wonen daar en dan had ze 2 vliegen in een klap. Wij blij ouders blij en dus was iedereen blij. Maar die lieverds hebben soms hun eigen plannetjes en hij was geveld door de waterpokken. Gelukkig bood er een vriend spontaan aan om op te passen. Dorette waarschuwde me dat het waarschijnlijk kiele kiele aan zou zijn qua tijd, dus ik dacht slim te zijn en kocht alvast twee kaartjes en ging toen op wachtstand staan en wie zie ik achter de poortjes? Dorette!! Dus wij weer naar de kassa en hebben een kaartje ingeleverd en dat werd door de mevr. van de N.S. geaccepteerd en het geld werd zonder problemen teruggegeven. Lang leve de N.S.!! Om in Culemborg te geraken is het wijs om in Utrecht over te stappen, maar in Gouda hoorden we van een stroomstoring in Woerden en werden we aangeraden om uit te stappen en we dachten daarna via Den Haag moesten reizen.We hadden al visioenen van sight seeing Holand in een notendop. Echter na een half uur was de storing opgeheven en we konden toch via Utrecht op onze plek van bestemming komen. We werden hartelijk ontvangen door de ouders en we kregen een lunch waarna de vader ons naar het  Fairtade gebouw bracht waar iedereen al was. Er werd eerst een inleiding gegeven van wat de bedoeling is. Daarna kregen we een map voor de winkel. De map was niet helemaal vol maar de aanvulling komt later werd ons verzekerd.

Na de theorie gingen we naar beneden om met een kopje koffie te luisteren naar de instructies van de "duidelijk zwangere" etaleuse. Er was duidelijk rekening met ons gehouden want er waren overal hoekjes gemaakt waar we te keer moesten gaan. Zo waren er 2 etalages, wat stellingen, een presenteertafel en wat middentafels neergezet met daarnaast de te etaleren goederen. Dorette en ik werden aan een middentafel gezet en de materialen waren 2 grote vazen, 1 kussen met wat slopen een tafellaken met dezelfde print, een paar manden, 4 beeldjes en een aantal van 2 kringen nl vogels en mensen. We keken naar al die goederen en naar de tafel, we keken naar elkaar en zuchten even en gingen aan de slag. De bedoeling van de middentafel is dat er een aantal van de zelfde goederen staan zodat de klant niet schroomt om er iets van af te nemen. Ik dacht, we moesten toch een piramide maken?  Dus zocht ik naar de top en vond 2 giraffen de ene groter dan de ander en 3 rijen gifgroene olifantje die elkaar aan de staart vast houden. We probeerden de groentinten aan te houden want dat was de hoofdkleur. Dachten we.Tijdens het werken merkten we toch dat qua samen werken er het een en ander schortte. We zijn beiden baasjes en besloten toen dat dit een keer maar dan nooit weer is. Jullie zien dat bijna alles was afgekeurd, alleen het gevouwen tafelkleed werd goedgekeurd. Tot onze verdediging zeg ik dat dit de eerste keer is dat we een middentafel hebben samengesteld en gepresenteerd. Onze hoofd etaleuze en winkelcoördinator is een moeilijk mens en vind het moeilijk om dingen los te laten en hoe zij de dingen doet is goed, dus krijgen we amper de gelegenheid om te oefenen en stonden we te stuntelen.

  We hebben samen de regie over een etalage en zij doet de rest van de winkel. Dorette werd wat opstandig en verklaarde de oorlog aan Hanny. Ik krabde achter mijn oor en vroeg me af "Wil ik dit echt, wil ik deze knok partij aan? Ik heb ook een leven en ik zag het al, telkens wanneer ik winkeldienst heb dan begint het weer want dan heeft ze toch alles weer verandert. Ik snap Dorette ook, zij had een etalage gemaakt en daar was het een en ander aan verandert en wij vermoeden, dit is Hanny. Ik stelde voor om hier met haar over te gaan praten, maar dit is haar oorlogje en pas wanneer Hanny mij m’n mening vraag neem ik geen blad voor de mond.

  Hier zijn de dames bezig met het presenteren in de schappen, dit lijkt gemakkelijker dan het is. Onze etaleuse is een druk baasje en zeer moeilijk te fotograferen, elke foto die ik heb genomen is bewogen. Ik kon duidelijk zien dat dit haar passie heeft en ik nog járen werk heb om enigszins haar niveau te halen. Hier hebben we een etalage tafel en zo zie je, hier is niet veel veranderd.

  De vazen zijn gedraaid en er zijn wat artikelen verplaatst.

Het is minimaal maar het resultaat is groots. Het verschil van een etalage en een middentafel is dat je niets mag pakken uit de etalage en alles van de tafel. Er wordt ook op de (onzichtbare) lijnen gelet en denk dan aan piramides.

  Dit is de vaderdags tafel

en er wordt hierbij nogal conservatief gedacht. Logisch, denk aan het E.K., bier en chippies. Deze tafel is ook zwaar getransformeert en het is een grote verbetering. Het oogt veel evenwichtiger.

  Dit is nog een middentafel.

Zoals je ziet is er weer een groot verschil tussen de leken en de proffessional. We zijn niet voor niets gekomen.Tijdens de uitleg werd het ons duidelijk dat er duidelijk op de klok werd gelet en precies om 4 uur moesten we alles weer op z’n plekje leggen in de winkel en mochten we in hier rondlopen en wat inkopen verrichten met korting. Ik heb een houten olifantje uit India geadopteerd en een cadeautje voor Sandra.

Tot slot wil ik nog even zeggen dat de eerste afbeelding de 2e blz. is uit de map die we hebben gekregen. Willen jullie deze spannende map in zijn geheel zien dan is het aan te raden om bij de winkel te gaan werken. Er zijn er 400 van in ons kleine kikkerlandje. Je verdient er welliswaar niets maar je leert er enorm veel: verkopen, etaleren, besturen, inkopen, coördineren,  boekhouden enz. Dat staat later heel goed in je c.v.

Zondag, na een gezellige nacht en een kort slaapje

Gisteren om 19.00u was ik uitgewerkt. Nog even aan die Wendy van de bloemenshop laten weten dat ik op het internet alsnog een nieuwe houten vogelkooi was tegengekomen voor € 29,95, en deze wordt nog gratis thuisbezorgd ook. Ze was blij met mijn nieuws. Bij thuiskomst had Rose net haar warme maaltijd klaar en ik heb samen met haar een glaasje rode wijn genuttigd, in dit geval een lekkere Australisch wijntje. Het was een prettige dienst met Paul. Ook de patiënt waar ik het gisteren over had die per ambulance en met politie gearriveerd is was d.m.v. medicatie al redelijk kalm, en werkte prima mee.Vermoedelijk is hij vandaag al voldoende opgeknapt om verder op te knappen op de afdeling, i.p.v. in de separeer.

Vandaag had een wat moeizame start. Het was gisterenavond erg gezellig, en dan wordt het gauw laat, we gingen pas tegen drieën slapen en dan is 07.20u wanneer onze wekker afging toch wel erg vroeg. Ik heb onze buurvrouw maar even gebeld dat we Ro niet voor half negen konden halen. Naar buiten kijkende waren in ieder geval de planten blij. Wij draaiden echter nog even een keertje om, want het goot. Ook de net gisteren door Rose gezeemde ramen waren kletskleddernat. Desalnietteminhebben we een flinke wandeling gemaakt. Ro samen met Rose langs de Maasboulevard en ik met Jesse naar het Sterrenbos, alwaar zij heerlijk gerend en geravot heeft. Ik keek even op google om te vinden wat voor plaatjes er te vinden zijn als je Sterrebos intikt, en warempel op de eerste pagina plaatjes staan 3 foto’s van ons weblog. geinig. Alleen toch geen foto die het goed doet bij dit log van vandaag. Na de wandeling hebben we samen een uitgebreid ontbijt gemaakt, en Rose maakte me een overheerlijke omelet.

Nu na aflevering 11 van David Attenborough’s Levende Planeet, ben ik me aan het klaarmaken voor weer een dienst in het ziekenhuis. Ik ga Wendy weer aflossen en werk vandaag van 13.00 tot 21.00u. Voor het grootste gedeelte met Paul.

Ik heb gisterenavond ook mijn onzekerheid over met nieuwe medicijn wat ik waarschijnlijk ga gebruiken ook maar als vraag op de patiënten site van de V.S.N. gezet, en Thomas was opnieuw de eerste om te reageren. Het weer omschakelen maakt me zenuwachtig en ongerust, en dat word vandaag nog eens benadrukt door mijn korte nachtrust. Ik ga er nu vandoor. Rose vraagt me zojuist hoelaat ze me moet komen ophalen, en toen ik zei rond 21.00u was ze helemaal verbaast, maar dat heb je als je om 13.00u moet beginnen.

Werk op Zaterdag

Vanmorgen zijn Rose en ik vroeg opgestaan. Ik heb voor het eerst in weken weer eens een redelijke lange en goede nachtrust gehad. Ik gok het op een uur of zes, en ik werd naar mijn gevoel ook behoorlijk uitgerust wakker. Na de ochtendwerkzaamheden en het uitzetten van mijn pillen zijn we eerst gezamenlijk Rodie gaan halen bij buurvrouw Fia, voor onze lange wandeling. Het was zeer aangenaam weer, en met allerlei praatjes met bekenden onderweg waren we tegen 10.00u weer thuis terug. Op de heenweg en op de terugweg kwamen we bij bloemenhandel Iris Wendy tegen die ons als bijzondere mensen ziet en echt een vraagje voor ons had. Ze zocht een houten vogelkooi, i.v.m. hun net nieuwe houten inrichting in hun net gekochte huis die zo mogelijk ook nog opgehangen kon worden omdat zij een vogel aan haar vriend Dennis wilde geven. In eerste instantie even nagedacht en we konden niks anders verzinnen dan kijken op marktplaats, ebay of i.d. maar zijn gewoon gaan wandelen, en prompt zag ik bij een rommelwinkeltje op de hoofdstraat  een houten vogelkooi, met daarin een opgezette papagaai. Op de terugweg hebben we dit natuurlijk gelijk gemeld bij Wendy, die nu als het goed is een leuk verjaarscadeautje heeft voor haar vriend. Na een heel blije Wendy te hebben achter gelaten hebben Rose en ik lekker ontbeten, en daarna rustig naar mijn werk gelopen.

Daar trof ik collega Wendy, die een aangepaste ochtenddienst heeft. Ze werkt i.v.m. haar vorderende zwangerschap nu 6u per dienst. Ze praatte me bij over alle bijzonderheden van afgelopen week , en vertelde me dat er maar 3 patiënten op de afdeling over zijn. We hebben gezamenlijk geluncht en daarna heb ik haar huiswaarts gestuurd. Alle tijd om de laatste registraties te doen over de twee weken agressie opvang, die ik vorige week heb afgerond. Na afloop van ieder gesprek en/of telefoontje moet je hierover een briefje naar de desbetreffende leidinggevende schrijven, en dat is ondertussen ook gedaan. Het is wel even lekker zo zonder meldingen. Nog drie weken voor mijn volgende tweeweekse. Nu zojuist ook helemaal bijgelezen over de gang van zaken bij iedere opgenomen patiënt. Het is na een week afwezigheid op de afdeling altijd weer een behoorlijke klus. Ik heb ook mijn avondcollega maar even laten weten dat hij wat later kan komen i.v.m. de rust alhier. Al krijg ik zojuist een telefoontje van high-care dat er iemand aankomt voor de separeer op afdeling 7. Een crisis die per ambulance zal arriveren en die komt met politieassistentie. Afwachten maar even.

Het is wel raar om dit soort crisisgevallen tegenwoordig volledig over te laten aan de collega’s. De ruim 24 jaar die hieraan voorafgingen was ik meestal zelf de hoofdverantwoordelijke in dit soort situaties, en het is maar goed dat ik nu met mijn medicatie en mijn toch ernstig veranderde omstandigheden niet meer mag en kan assisteren. Ik heb uiteindelijk lang en vaak genoeg gerend, e.d. Toch gezien het feit dat ik geen ogen meer in mijn achterhoofd heb, sneller angstig ben, en lang zo snel niet meer kan reageren is het maar goed ook. Ik moet wel een vooruitziende blik gehad hebben toen ik twee jaar geleden besloot na stevig aandringen dat ik ging stoppen met het werk op een gesloten, high-care unit, en ik ben er nog steeds erg blij mee. Rose overigens ook. Die drong bij mij ook al heftig aan dat ik die gesloten unit’s vaarwel moest zeggen. Rose was ook altijd diegene die me bij als ik thuis kwam na geweldsincidenten/ ongevallen/ gijzelingen/ ziekte e.d. opving, en opvangt.

Genoeg hierover. De wisseling van de wacht/ overdracht op medium care is aan de gang. Wilma, Laura en Piete
r worden afgewisseld door Lilian, Henna en Ben. Mijn collega Paul komt ook zo. Voorlopig heb ik geen nieuws meer. Het plan is om morgenochtend de kerstpakketten brieven alvast te gaan printen, zodat de grootste hoeveelheid nog deze week verstuurd kunnen gaan worden. Ht wachten is nog even op Toos, die de adressen van vorig jaar aan het actualiseren is. Rose is thuis bezig de foto’s van haar cursusdag in Culemborg bij Fair Trade Support over etaleren en presenteren uit te werken. Ze vertelde me dat het een interessante dag was. Ik ga nu gewoon weer even aan het werk.

Ik had zojuist even Rose aan de lijn en die vertelde me dat die vogelkooi niets geworden is. Hij zag er goed uit, maar bleek stuk, dus weer een droompje aan diggelen. Zonde, ik was nu juist zo blij voor haar, maar wat doe je eraan.

Clayborn op Festival Kabaal Schiedam 10052008

Rose en ik waren op 10 mei hartstikke druk. Het was de dag voor moederdag, Molendag in Schiedam, Wereldwinkeldag in Nederland, en tegelijkertijd de dag van het KABAAL festival http://www.kabaalfestival.nl/ in Park de Plantage, min of meer achter ons huis in Schiedam. De vorige edities van het festival werden georganiseerd door de Socialistische Partij,  afdeling jongeren, en liepen uit op grote Gothicfeesten, met inderdaad een hoop KABAAL. Prompt zat ik een aantal van die festivals net in de nachtdienst en dat heeft mijn dagrust toen geen goed gedaan. Nu echter, draai ik al meer dan een half jaar geen nachtdiensten meer, en dat mis ik ook niet. Dit keer zagen Rose en ik tijdens de ronde met Jesse de voorbereidingen al, en na afloop van onze dag bij de Wereldwinkel zijn we gauw even gaan kijken bij Kabaal, en de eerste Band die we zagen was Clayborn www.clayborn.nl Crazy Jane deed verschrikkelijk haar best en ik moet eerlijk zeggen de band heeft een fantastisch geluid, en we zijn er een behoorlijke tijd bij blijven hangen. Rose heeft zelfs nog een roze shirtje(hempdje) gescoord. Dat zal m.i. voor Lotte onze kleindochter zijn terwijl Rose er van overtuigd is dat het haar moeder, Mireille(Chantal) beter zal passen. We zullen het zien.  

 

Rose en ik hebben er van genoten. Achter het Podium bleek het echter ook gezellig. Daar was een totaal ander house achtige muziekstijl, en mensen lagen daar lekker op het gras, waren grote borden aan het bespuiten en genoten ook. Daarna zijn Rose en ik een Kapsalon  gaan halen. Onze eerste, en dat bleek best lekker. Al was het ook behoorlijk vet, dus ik betwijfel of het snel van een volgende zal komen. Compleet uitgeput hebben we daarna voor de buis gelegen en van onze krimiavond genoten. Toen wij om 23.30u naar boven gingen was Kabaal nog in volle gang, maar dat hield om 00.12u al op, dit om volgend jaar zeker weer terug te komen. Tot zover dit verslag.