Lotte visit's Schiedam

Vandaag weer even tijd voor een logje. Afgelopen vrijdag kregen we Juliëtte op bezoek, en daar heeft Jesse 2 nachten verbleven. We hebben eerst lekker gegeten hier. Ouderwets, bietjes, gebakken aardappelen en een door Rose zelfgemaakte gehaktbal met ui. Aan het eind van de middag , toen wij nog aan wat lekkere hapjes zaten, moest Jesse even opscheppen naar Rosa toe, de hond van Juliëtte, en moest vervolgens even op haar plaats gewezen worden omdat ze ineens met Z beest in haar bek rondliep. Na de nodige wijntjes hebben we haar, haar hond Rosa, ook al zo’n prachtige Griekse hond van Amorgos, en Jesse uitgezwaaid. Het was erg gezellig. Juliëtte past altijd graag op Jesse, en Jesse had op het moment dat zij haar zag aankomen al zoiets van hé die ken ik en ze begon te piepen zoals ze alleen naar mensen doet die ze heel graag mag. Juliëtte behoort echt volledig tot haar roedel.

Het huis was vreemd leeg de afgelopen dagen, zo zonder Jesse. Wij zijn afgelopen zaterdag met de vrienden van het Stedelijk Museum Schiedam, en met de vrienden van het helaas gesloten museum van Papendrecht op een uitje naar Bergen geweest in Noord Holland. We hebben daar ‘s morgens museum Kranenburgh www.museumkranenburgh.nl   bezocht, een indrukwekkende tentoonstelling over Jan van Herwijnen en na een lunch in restaurant www.centrumbergen.nl tussen de middag hebben we ‘middags park meerwijk bezocht. Hierover en over onze tocht volgt later als Rose en ik meer tijd hebben en de foto’s ook verwerkt hebben een uitgebreid verslag. We waren om 17.30u al terug en hebben op de wandeling naar huis van Vijfsluizen richting Centrum gegeten bij Wooping, een Chinees restaurant waar het echt gezellig is, en ook de kwaliteit is prima. ‘S avonds hebben we zitten/liggen uithijgen voor onze crimiavond op Net vijf. Ook heel vreemd weer zonder Jesse. Zelfs de katten vonden het vreemd en waren langdurig op zoek. Behoorlijk moe hebben we goed geslapen de nacht hierna.

Sinds zondag 10.30uur is Lotte bij ons aan het logeren. Mireille, haar moeder kwam haar brengen, en om een uur of 12.00 zijn we gezamenlijk weer richting Station Schiedam Centrum gelopen. Wij namen daar de trein naar Delft, om Jesse te gaan halen, en Mireille ging weer richting Gelderland, waar zij wonen. We hebben van het station  in Delft door het Centrum naar Juliëtte gelopen, en dat bleek achteraf niet echt verstandig, gezien de vermoeidheid van ons beiden. Rose viel vlak bij de Paardenmarkt in Delft, lelijk, ze deed mijn val van de dinsdag ervoor na. Gelukkig vallen de gevolgen uiteindelijk mee. Bij thuiskomst heb ik haar ook het een en ander aan Arnica druppels en tabletjes verstrekt, en de zwelling, en de blauwe plekken zijn ook bij haar gelukkig achterwege gebleven. We waren toen al dicht bij Juliëtte, en daar hebben we onder het genot van wat te eten en te drinken heerlijk kunnen bijkomen. We hebben zo rond 15.00u de bus maar richting Station genomen en vervolgens zijn we gevierlijk per trein naar Schiedam teruggereist. ‘S avonds heb ik al zeg ik het zelf mezelf overtroffen met de beste pannenkoeken uit mijn leven, en er werd dan ook heerlijk gesmuld. Die nieuwe 28cm crêpe pan is fantastisch, en de extra grote borden die we speciaal daarvoor gekocht hebben zijn ook leuk. We hebben gisteren ook echt een fijne en gezellige dag gehad samen. Jesse bevalt het thuis gelukkig ook weer goed.

Vandaag hebben we de wekker op 07.30u gezet, en nog voor half negen liepen Rose, Lotte , Jesse en ik buiten, en waren op weg om Rodie, de hond van Fia op te halen. Rose en Lotte zijn toen met Ro langs de maasboulevard gelopen en ik heb Jesse los gelaten in het sterenbos. Ze was er wel aan toe om weer eens even stevig te ravotten en te stoeien, dik een uur later was ze toen we Lotte, Rose en Ro weer ontmoeten bijna onherkenbaar. In het Sterrenbos zijn volop greppels en die staan momenteel vol modder. De hele dag wanneer Jesse opstaat laat ze een enorme portie zand na. Ons prachtige witgesokte hondje begint nu weer enigzins toonbaar te worden. Rose moest na een  uitgebreid ontbijt naar de huisarts, om verwezen te worden voor het een en ander, onder andere foto’s. Toen naar het ziekenhuis om afspraken te maken, en nu dus morgen opnieuw. Sindsdien ook een heleboel gedaan. Boodschappen, kattenbak, veegwerk, dagboek, symptomenboek, post, telefoontjes, en nog veel meer. Rose en Lotte zijn aan het werk gegaan met papier, verf en nog veel meer.

Ondertussen is de tafel net leeggehaald, en is Rose aan de slag gegaan om spagetti te maken. De ingrediënten zijn allemaal lekker dus dat zou wel weer eens heerlijk kunnen worden. Ik heb ook trek gekregen. Ik heb vanmiddag alle spullen voor de ondernemingsraad van morgenmiddag gepakt, en nagelezen. Morgen komt er ook al weer een onverwachts snel einde aan de logeerpartij van Lotte bij ons. I.v.m. een familiefeest waarvoor ze op Koniginnedag al om 13.00u worden afgehaald, moet ze morgenavond na een dienstje bij de Wereldwinkel met Rose alweer huiswaarts. Zal maf leeg en stil zijn. Voor vandaag vind ik het welletjes. PS voor het eerst staan hier nog onbewerkte foto’s.

Oppoetsbeurt Herdenkingsbeeld

Na twee heel drukke werkdagen was het vandaag tijd voor een vrije dag. De afgelopen dagen gingen goed. Dinsdag de ondernemingsraad waar we de communicatie dag met de Raad van bestuur hebben geevalueerd, en de voorbereidingen hebben gedaan voor de overlegvergadering met de RvB volgende week. Woordvoerderschappen verdeeld, en zo kunnen alle woordvoerders weer specifiek op het terrein waar ze met zijn tweeën verantwoordelijk voor zijn extra aandacht aan besteden zodat we helder en goed op de hoogte "het hoogste woord" kunnen doen. Er is dus weer meer dan voldoende te doen. Ik heb vandaag, vanmorgen er al de nodige aandacht aan besteed, want Lotte, onze kleindochter komt logeren, en dan komt het er vast niet van.

Na de OR heb ik vervolgens de bus van Delft naar Schiedam moeten nemen, omdat de treinen weer eens niet reden. Dit maal omdat iemand een kraan niet goed had afgesloten waardoor een gevaarlijk gas op station Rotterdam erg veel mensen bang heeft gemaakt, en enkelen van hen afgevoerd moesten worden naar het ziekenhuis. Duizende mensen moesten dus voor de zoveelste keer een andere weg naar huis vinden, en enkele honderden stonden klaar voor de bus naar Schiedam. Ik stond op een stategiesche plek en kon gelukkig hierdoor nog net op tijd naar de fysio. Daarna, het was al bij zevenen zou ik voor deze keer na telefonisch overleg met Rose even een frites halen bij Bram L, en aangezien er om 19.30 bestuursvergadering van de Wereldwinkel bij ons thuis zou zijn, besloot ik tegen alle regels in een beetje haast te maken. Door die haast heb ik me toch een duikeling gemaakt, je wil het niet weten. Ik kwam uiteindelijk opbeide knieën, handen  en ellebogen terecht, maar hoofdzakelijk op links. Broek gescheurt, knieën en ellebogen geschaafd, en pijn. Met frites en al uiteindelijk toch nog op tijd thuisgekomen en ook nog kunnen eten. Snel arnica druppels gezocht maar niet gevonden, maar wel tabletjes, en zo voorkomen dat ik bont en blauw geworden ben, maar zoals gewoonlijk zijn schaafwonden gemeen, en duren lang voordat ze genezen zijn. Toch maar niet meer rennen. Wat kan een mens zich dom voelen.

Gisteren heb ik wederom prettig met collega Henk op mijn afdeling gewerkt, na ‘s morgens mijn reumazwemmen toch maar heb laten doorgaan. Er moest onder andere nog een behandelplanoverleg evaluatie gemaakt worden voor de patiënt waarvoor ik Persoonlijk Begeleider ben. Dat is altijd een hoop werk, en aangezien ik alles bij elkaar toch veel minder op de afdeling aanwezig ben, is het gegevens verzamelen uit de rapportage van de collegae en het vragen stellen aan de patiënt in kwestie een tijdrovend karwei, wil je het tenminste een beetje goed doen. Ik ben uiteindelijk tevreden over het resultaat, en de patiënt gelukkig ook. Er lopen natuurlijk ook nog 14 anderen rond, en die hebben ook zo de nodige gesprekken, motivatie, confrontatie e.d. nodig. Ik heb het er gelukkig ook in deze veranderde omstandigheden nog steeds naar de zin. Ik werd alleen wel even boos op mijn baas, Freek. Die had een briefje aan mijn postvak geplakt, met de dringende vraag of ik toch niet op 30 april en 1 mei wilde komen werken, omdat het zo moeilijk was om voor vervanging te zorgen. Terwijl hij me 5 á 6 weken geleden toen ik zei dat ik geen 5 of 6 diensten achter elkaar meer wil en kan draaien gezegd had dat hij hiervoor zorg zou dragen. Hij is dat in alle drukte natuurlijk gewoon vergeten, en nu een paar dagen ervoor heeft hij dit gezien, en dan is zoiets natuurlijk lastig alsnog te regelen. Ik heb hem een mailtje gestuurd waar ik in geschreven heb dat ik hier niet blij mee ben aangezien ik het toch al zo lastig vind om grenzen te stellen. I.o.m. Rose heb ik besloten hem tegemoet te komen en donderdag de eerste mei alsnog wel te komen werken. Ik hoor wel hoe hij daar op zal reageren.

Vanmorgen was het lastig opstaan. Rose en ik hadden het gisterenavond na de late dienst nog knap laat gemaakt, met een extra biertje, en de wekker ging gewoon om 07.30u, en het bed was zo lekker. Uiteindelijk waren we er dan om 08.00u toch uit, en zijn we Ro gaan halen en met zijn vieren gaan lopen. Bij Fia om de hoek, op de Gerrit Verboomstraat staat een bronzen herdenkingsbeeld, en aangezien 4 mei er weer aankomt, wordt zowel het park, de omgeving, en het beeld weer grondig aangepakt. Vanmorgen kwamen we de hoek om met ons viertjes en ik zie daar een persoon op een ladder in innige omarming met het beeld. Het was een leuk gezicht. Zie maar: Zo zie je maar dat onze nieuwe camera goed van pas komt, en tot nu toe hebben we door

deze bij ons te hebben al meermaals leuke foto’s kunnen maken. Ik denk dat ik deze ook maar even opstuur naar het bedrijf waar deze jongeman werkt, of ze even attent maak naar ons log. Het was een beetje mistig vanmorgen en toen we aan de maasboulevard kwamen kon je dat weer duidelijk zien. Er kwam toen we net op het ponton zaten een prachtige sleper vanuit de mist op ons afgevaren, en dat was een grote duitse sleper, die ik vorig jaar niet bij de sleepboten conventie in Rotterdam was tegengekomen. Hier voeg ik ook een plaatje van bij. Rodie, het prachtige vlinderhondje van Fia, die waarschijnlijk nog niet eerder op het ponton was geweest was ook onder de indruk, en begon vervaarlijk te blaffen tegen de wind en de golven die op ons afkwamen door al dat drukke verkeer.

Jullie zien wel dat dit kleine felle en dappere hondje behoorlijk fier tekeer kan gaan tegen al die nieuwe gevaren.   

Vervolgens kwam er nog een veel groter schip aan, maar Ro vond het steeds leuker. Die zal nadat we hem bij Fia hadden teruggebracht waarschijnlijk de hele dag heftige dromen gehad hebben. Morgen gaan we weer anderhalf uur lopen. Deze uitjes met ons doen dit dik zevenjarige hondje goed, en ook Jesse loopt fier naast Ro.  

Na een ontbijt zijn we naar de apotheek gelopen voor een nieuwe inhalator voor Rose, en zijn daarna per tram naar het centrum van Rotterdam gegaan waar we de verplichte aanschaf van een boek gedaan hebben bij de boekenclub waar Rose onverwachts weer lid van geworden is. Ik hoop dat we er weer snel vanaf kunnen, maar ach. Het boek is overigens wel weer erg mooi. Vervolgens hebben we een tocht over de korte en lange lijnbaan gemaakt, ondertussen een aspergesoepje met een tosti gegeten, en via de binnenweg naar
de nieuwe binnenweg gelopen waar we twee hele leuke aluminiumstoeltjes en een tafeltje tegenkwamen voor op ons balkon. Ondanks de afspraak weinig tot niets uit te geven hebben we deze toch maar gekocht, en die zijn ondertussen ook al thuisgebracht zonder bezorgkosten. We hadden ondanks de pijnlijke enkel en mijn moeheid wel een behoorlijk stuk gesjouwd, en waren doodmoe. Toch moesten er bij thuiskomst nog boodschappen gehaald worden en ook jesse verlangde naar een wandeling. beide heb ik uiteindelijk maar gedaan, want Rose moest met de voetjes van de vloer. Daarna zijn we toch nog een keer naar buiten gegaan samen omdat we allebei te moe waren om nog te koken. Eerst zijn we bij café de Unie gaan kijken voor een dagmenu van € 13,50, maar daar was het hartstikke vol, en het menu van oa. saté kon Rose niet bekoren, en dus zijn we vertrokken naar Jan, die het Staderfcafé kookt, en samen met zijn vrouw beheert, en daar heeft Rose pittige kip gegeten en ik draadjesvlees ++. Samen met 2 biertjes waren we met fooi iets meer dan € 30,- kwijt. Voor iedereen aan te bevelen. Meer info zie www.horeca.schiedam.nl

Rose en ik zitten ondertussen rustig na te hijgen van een drukke, leuke en geslaagde dag. Hopelijk gaan we morgen wat minder geld uitgeven en het iets rustiger aan doen.

Snelle dagen

Wat gaan die dagen snel! Die verzuchting hoor je bijna van iedereen. Zo zat ik afgelopen woensdag bij de dokter en het is geen mop. Ik hoest me te pletter en Hot stuurde me erheen. Blijkt dat ik een allergisch achtige reactie heb zonder allergisch te wezen. Dat is zo sinds ik gestopt ben met roken. Dus zat ik een beetje tegen de mopperen dat ik net zo goed had kunnen doorpaffen en hij reageerde van dan ik dan waarschijnlijk longk. zou hebben gekregen en dat dat geen prettige dood zou zijn. Ik ontkende dat niet maar dat ik me toch niet kon voorstellen dat er een prettige manier van doodgaan bestaat tenzij je wordt overeden of van de trap valt. Wat ik bedoel, sinds de tijd dat ik me realiseerde dat ik leef wist ik dan ook dat ik eens dood ga en er dus iets goeds van tracht te maken. In de namiddag ging ik naar Bert onze onvolprezen fysiotherapeut. Hot had hem gevraagd naar mijn enkel te kijken. Een aantal jaren geleden is deze lelijk gebroken en nu begint het steeds meer pijn te doen. Bert bewoog mijn voet voorzichtig heen en weer en gezamelijk hoorden we knarsen en knakken en hij adviseerde me weer naar de huisarts te gaan en foto’s hiervan te laten maken. Hij vermoedt dat de enkel versleten is. En ik maar roepen; "Ik ben nog zo jong!" Ja, zei Bert, jong van geest. Maandag heb ik weer een afspraak dus. Door de dag heen heb ik een aantal pasfoto’s van o.a. Hot ingescanned . Ze zijn oud, dat zie je, maar het is toch leuk om te zien hoe hij door de jaren verandert. Hij is er beslist niet leijker op geworden al zeg ik dat zelf. Vandaag hebben we er een leuke dag van gemaakt. Ik ben ECI lid geworden terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wilde. Maar de telefoniste was zo goed. Daar heb ik respect voor want het is een vak. Ik heb een interessant boek uitgekozen. De schrijver is Umberto Eco en het boek heet; "De geschiedenis van de lelijkheid". Wat ik er tot nu toe van begrijp is dat dit een zeer subjectief begrip is. Beauty is in the eye of the beholder, zei Shakespear eens maar hij had kunnen eindigen, and so is uglyness. Het hangt er vanaf waar je geboren ben, in welke tijd en milieu om een bepaalde soort schoonheid te waarderen of lelijkheid af te wijzen. Zo hebben we ook een aantal Japanse films op dvd aangeschaft. Ook daar geldt dat hoe je tegen de dingen aankijkt afhankelijk is van de dingen die ik boven al beschreef. Relativiteit is een mooi begrip en hoe men dat uitlegt zegt mee over de uitlegger zelf dan over de titel. Hot heeft me ten slotte ontvoerd en me uit eten genomen. Morgen ga ik naar mijn peut en in de avond komt een oud collega van Hot eten en Jesse ophalen want op zaterdag gaan we met museumvrienden naar Bergen toe en we vinden het zielig voor Jesse om de hele dag alleen te zijn.

Lekker vrij

Een vrije dag vandaag. Zaterdag en zondag gewerkt, en dat is heel goed gegaan, maar gisteren was het wel onverwachts druk. Ik werkte met Henk, en we vullen elkaar prima aan. Zondag is natuurlijk de dag dat alle patiënten die hun verloven aan het uitbreiden zijn dan ‘s middag en ‘s avonds terug naar de afdeling komen. Deze keer waren er een aantal patiënten die een uitglijder gehad hebben. Een uitglijder houd in dat ze toch alcohol genuttigd hebben. Het blijft natuurlijk ook heel lastig om aan de druk en de verleiding toe te geven, maar aangezien we bij ons alleen gemotiveerde mensen opnemen, omdat we echt niet voldoende personeel hebben om mensen te dwingen tot stoppen, is het natuurlijk wel een goed gesprek waard om erachter de komen waardoor mensen opnieuw in deze valkuil terecht gekomen zijn. Zo was er bijvoorbeeld een patiënt die eerlijk aan de leiding opbiechtte dat er alcohol ingenomen was maar vervolgens aan ons vroeg om dat aan de patiëntengroep geheim te houden omdat er zgn. schaamte bij kwam kijken. Hier kan je als leiding natuurlijk niet op ingaan, want bij een weekendnabespreking gaat het er nu juist om om van elkaar te kunnen leren en die ervaringen moeten dan natuurlijk wel op tafel komen. Ook was er gisteren iemand die opbelde en vertelde dat er sprake was van een terugval door erg slecht nieuws. De persoon in kwestie is allang bij ons in zorg, en had dinsdag ook een afspraak bij een ander ziekenhuis waar je nu eenmaal niet dronken binnen kunt komen voor vervolgbehandeling. We hebben op onze afdeling ook een soort van terugvalbed, waar je op een moeilijk moment gebruik van kunt maken, mits je nog niet langer dan 48u teruggevallen bent. Na overleg met mijn collega besloten deze patiënt ondanks het niet helemaal voldoen aan de regels toch dit bed aan te bieden, zodat de persoon toch gebruik kon maken as. dinsdag van de vervolgbehandeling. Met zo’n aanbod, gegevens opzoeken, alles regelen gaat een hoop tijd gemoeid en die kun je niet tegelijkertijd in de andere aanwezige patiënten stoppen. Uiteindelijk was het stevig aanpoten gisteren, en is niemand aandacht tekort gekomen, maar ik kwam wel totaal op apegapen buiten waar Jesse en Rose al op me wachten. Het geeft ook wel een erg prettig en tevreden gevoel, en ik vind mijn werk duidelijk nog steeds erg leuk, en ben er goed in.

Op zaterdag had ik wel wat tijd over op het werk en naast enkele telefoontjes heb ik ook eens op een rij gezet hoeveel uren ik eigenlijk de afgelopen tijd heb gemaakt. Gemiddeld kom ik dan uit op een dikke drie dagen per week, en dat is bij een dienstverband van 36 uren meer dan 2/3 oftewel > de 66.6%. Terwijl ik volgens de afspraak maar 50 á 60% meedraai. Ik heb vandaag tenminste maar een briefje aan mijn baas geschreven waarin hij dit cijfer moet veranderen, want dat is wel degelijk van invloed op de toekommstige WIA keuring. Ik had er helemaal niet bij stil gestaan, maar ik heb een gesprek met Personeel & Organisatie op mijn werk aangevraagd, want ik wil graag weten wat de financiële gevolgen zijn als ik in oktober 1 jaar gedeeltelijk in de ziektewet zit. Daardoor ben ik me meer gaan afvragen, zodoende mijn rekenwerk.

Vanmorgen heb ik ook eindelijk de fotoreportage klaargekregen voor publicatie. Ik bleek een van de powerpoint presentaties toch nog niet goed verwerkt te hebben. Nu ziet die er wel buitengewoon goed uit. Verder hebben Rose en ik vandaag voor het eerst voor een van onze buren haar hondje Rodie meegenomen voor de grote wandeling, en dat doen we zolang het nodig is. Fia, de buurvrouw in kwestie heeft gezondheidsproblemen, en loopt dusdanig moeilijk en wacht momenteel op nieuwe knieën en heupen. Uitgaan met de rollator gaat wel voor kleine stukjes, maar ze heeft nu ook wel zo’n scootmobiel, maar nu Ro eenmaal doorheeft hoe leuk het is om daarmee rondgereden te worden wil hij er niet meer naast lopen. Vanmorgen hebben we dus Jesse en Rodie meegenomen en zijn bijna 2 uur weggeweest. Ro was bij terugkomst helemaal op, maar het gezicht van Fia ziende is ze zo blij met onze hulp. Een leuke vorm van mantelzorg, en Jesse liep heel mooi naast Ro. Ze kunnen het gelukkig goed met elkaar vinden.

Vandaag gaan we verder alleen maar leuke dingen doen. We moeten alleen nog even naar de winkels en de apotheek, om wat medicijnen te halen. Rose hoest de laatste tijd nogal heftig, en heeft hiervoor vanmorgen even onze huisarts bezocht. De huisarts die benoemde haar probleem als overactieve bronchiën(longblaasjes). Hier gebruikte ze al medicatie voor, maar ze heeft hier nu ook een tabletje voor gekregen. Dat hoesten is ook zo vermoeiend, en leverde haar ook veel spierpijn op. Ik ben benieuwd of dit snel zal helpen. Vooral ‘s nachts bij het liggen geeft het problemen. We zullen het zien(en horen). Voorlopig hou ik het hierbij.

Stedelijk Museum Schiedam

Ik Ben vandaag met Mieke, het liefje van onze hondengoeroe Hans naar het Stedelijk museum geweest. Oplettende lezers weten dat we vrienden van dit museum zijn en zo regelmatig ontvangen we een uitnodiging voor het bijwonen van een opening van een nieuwe tentoonstelling. Hot moest werken dus kreeg ik de begeestering om haar uit te nodiging om met me mee te gaan. Ze had dit nog nooit meegemaakt dus alles was nieuw voor haar. We haden geluk, er waren 2 nieuwe tentoonstellingen. Maar eerst werd dit alles geopend met een kleine speech van de conservator en er werden 2 stukken gespeeld door een internationaal vermaarde musicus/performer Johan Faber, die beroemd is geworden door zijn ritmisch slagwerk. Hij speelde 2 indrukwekkende stukken van Morton Feldman en Psappha Lannis. We werden er alebei stil van. De eerste kunstenaar wiens werk we zagen was van Fransje Killaars genaamd figures. Zij is een kunstenaar die gebruik maakt van stoffen die in India worden geweven. http://www.designws.com/pagina/1lakenhal.htm dit is welliswaar geschreven door een museum uit Leiden maar het zegt alles wat het moet zeggen. Lezen dus, die site. Daarna was er de tentoonstelling van Claire Harvey een zeer intrigeend en begaafd kunstenaar die werkelijk op alles schildert en echt een nieuwe wereld crëeert. http://www.liwwadders.nl/data/nieuws/items/EEEAVEFEpEkzxaGIcB.php  Krtom, deze dag kan niet meer stuk maar als prachtig slot, mijn kleinzoon Owen belde me op met de mededeling dat hij zwemdiploma A had gehaald en we waren allebei trots.

Allebei werken vandaag

Gisteren de dag afgesloten met een sessie djembé spelen en dat was leuk, en helemaal mooi is dat ik me beslist niet heb geforceerd. We hebben op een rustige manier ritmes geoefend zonder hard te hoeven drummen. Bedoeling was om met zijn drieën zo te spelen dat je maar een drum hoorde, en dat was leuk. Lastig qua concentratie, maar heel prettig om op deze manier te doen. Het was ook de allereerste keer dat ik niet kletskleddernat thuiskwam, maar wel minstens zo ontspannen.

Vandaag een rare dag. We hadden al vanaf het moment dat de dienstlijst van de wereldwinkel aankwam het idee dat er iets misgegaan was bij het aanvragen of dat de roosteraar een fout gemaakt had. Maakt ook niet uit. We moeten officieel allebei vandaag een dienst bij de Wereldwinkel draaien, Rose een ochtend dienst en ik een middagdienst. Maar aangezien ik in het ziekenhuis op mijn afdeling ook een tussendienst draai, zijn zowel Rose als ik gelijk begonnen met het zoeken naar vervangers. Ook hebben we dit bij de algemene ledenvergadering vorige maand nog gedaan, maar zonder succes. Toen brak ook de collega van mij, Gerda, waarmee ik de zaterdagochtend dienst moest draaien ook nog haar schouder. Een mooi moment om die lastig onthande Gerda die dit log regelmatig leest even veel sterkte en een spoedig herstel toe te wensen. En die moest ook nog op zoek naar een vervanger(ster). Dat is nog gelukt ook, het is Dorette geworden. Resultaat is nu dat Rose de gehele dag bij de Wereldwinkel draait, en ik zo na mijn ontbijt en de lange wandeling met Jesse ga beginnen aan mijn dienst met Ronald, later afgewisseld door Henk. Jesse kan dan mooi het huis bewaken met onze katten. Met wat pas en meetwerk zijn we er dus toch uitgekomen, en vanavond zijn we weer samen. Ik heb van de week wat gemakkelijks om klaar te maken gekocht voor Rose, dus als die afgemat thuiskomt hoeft ze alleen iets in de magnetron te schuiven. Vanavond na zevenen zijn we dan weer samen en kunnen uitrusten.

De spierpijn zowel van het zwemmen als van gisterenavond valt mee, en ik voel me behoorlijk herstelt na vorige week. Ook de afgelopen donderdag is meegevallen, dus ik denk dat ik dit weekend ook wel goed zal doorkomen. Ik heb gisteren ook al het voorwerk al gedaan voor de ondernemingsraad van as. dinsdag, dus de planning loopt voorspoedig en ik voel me weer redelijk stabiel. Tot zover.

Drukke week

Na een drukke week weer even tijd en inspiratie om te schrijven. Zoals jullie afgelopen zondag lazen zat ik er even volledig doorheen. De zondag en maandag vrijwel vrij genomen. Ik had wel dienst bij de agressie opvang, maar het regende geen meldingen, dus een paar telefoontjes maandagmiddag en na 23.00u waren voldoende. Ik kreeg ook een e mailtje terug van marathon Paul terug die mijn reactie erg leuk vond. Dinsdag ben ik ook niet naar de ondernemingsraad gegaan omdat de vermoeidheid nog steeds op de voorgrond stond, en mijn hartkloppingen en kortademigheid nog aanhielden. Wel ben ik al die dagen bezig geweest met de foto’s van de themamiddag van de 10de april ’08 over Leeftijdsfasebewust Personeelsbeleid. Helaas kon ik pas vanaf dinsdagmiddag ook de powerpointpresentaties die de diverse sprekers gebruikt hadden gaan combineren met de fotoreportage. Alles bij elkaar ben ik eerst in alle foto programma’s gaan zoeken hoe je het gemakkelijkst die dia’s uit powerpointpresentaties kunt omzetten naar jpeg’s. Ik had niet zo moeilijk moeten doen want je kunt via bestand en opslaan als die dia’s gewoon opslaan naar jpeg’s. Je moet het alleen weten, en daar ontbrak het aan, totdat ik die vraag stelde aan Henry, de secretaris van de ondernemingsraad. Uiteindelijk is het dan ook gelukt om een heel mooie rapportage te maken. Ik plaats een aantal ook in dit log.

Dinsdagavond kwam de secretaris van de Abvakabo/FNV uit Delft naar ons toe om al diverse foto’s uit te kiezen voor een door hem uit te werken verslag over de themamiddag.  As dinsdag krijgt de dagvoorzitter Cokky ook een interview met Aan een, en mogelijkerwijs worden daar ook enkele van mijn foto’s bij geplaatst. Geinig vind ik dat.
Woensdag ben ik na een lange wandeling ’s morgens met Jesse weer gaan fysiozwemmen, en dat lijkt steeds beter te gaan. De spierpijn hieropvolgend wordt ook steeds beter houdbaar.  Ik denk dan ook dat ik vanavond voorzichtig maar weer eens ga proberen hoe het spelen op de djembé me af zal gaan. Ik moet gewoon rustig en voorzichtig zijn.
N.a.v. de klachten die afgelopen weekend begonnen had ik een briefje naar mijn dokter geschreven en gisteren kreeg ik een emailtje terug waarin hij schreef dat hij mijn idee om een extra bloedbepaling te doen een goed idee vond, en ik wacht nu dus tot ik per post een lab formulier krijg.

Gisteren was ook een heel spannende dag waar ik als ik eerlijk ben een beetje tegenop zag. Het werd de tweede dag van de communicatie met de Raad van Bestuur. Ongeveer een maand geleden heb ik uitgebreid beschreven hoe die eerste dag verlopen was en dat maakte me bepaald niet enthousiast voor weer zo’n dag. Achteraf kan ik nu wel zeggen dat deze tweede dag bijzonder noodzakelijk was en dat op die eerste dag de heftigheid er kennelijk voor gezorgd had dat deze dag in een betere sfeer verliep. De dagleiding die door de Raad van Bestuur was ingehuurd, bleek nu toch wel door te hebben dat ook zij zich uiteindelijk gewoon aan de wettelijke rechten van de ondernemingsraad moesten houden, die uitgebreid beschreven zijn in de wet op de ondernemingsraden. Dus nu was er wel rekening gehouden met de door ons ingebrachte agendapunten en we zijn uiteindelijk toch tot goed werkbare procesafspraken gekomen, en ik moet eerlijk zeggen dat ik hier toch niet op gerekend had. De manier van hoe je dan uiteindelijk thuis komt was ook totaal anders dan de vorige keer. Ik was wel moe, maar als dat niet voor niets is geweest dan is dat veel minder erg. Ook de lunch was weer prima, en dat was vorige keer het enige goede aan die eerste dag, en nu viel deze geheel in de lijn van de dag.
Kortom een onverwachts ontspannen einde van een zeer spannende dag. Alleen op het station in Delft bleek dat er brand was in de treintunnel bij Rijswijk, en de stroom werd door de brandweer van de bovenleiding afgehaald, waardoor ik een dik half uur met talloze medegestrande reizigers op het station heb door gebracht. Thuisgekomen natuurlijk eerst mijn verhaal gedaan bij Rose, en daarna heerlijk gegeten. Na het eten bleek pas dat ik toch heel erg moe was. Wel ben ik nog een uurtje bezig geweest om de foto’s af te krijgen.
Vandaag officieel vrij, maar toch druk. Het aantal meldingen is sinds de meldknop voor agressie meldingen vorige week donderdag weer op de voorpagina van Intranet zit behoorlijk toegenomen. Met die meldingen was ik toch behoorlijk wat tijd kwijt. Drie van de melders gingen de nachtdienst in en dan zit er niks anders op om pas na 23.15uur te bellen, en het is dus diverse malen knap laat geworden, en vandaag kreeg ik er nog twee bij. Een met een heftig verhaal waar ik rustig de tijd heb moeten nemen, en ik denk dat daar nog enkele gesprekken op zullen volgen. De melder in kwestie was in ieder geval heel blij even een luisterend oor te hebben gevonden.

Verder vandaag even een keer extra bloed geprikt, na lang wachten op een lab formulier, daarna een gesprek met mijn baas gehad, waarin we alle nieuwtjes en wetenswaardigheden weer hebben uitgewisseld. Daarna een kopje koffie gedronken met enkele collega’s, en op weg naar huis, en daar kwam ik Rose en Jesse tegenkwam die alweer op de terugweg was van een middagje werken met Hans bij de Wissel. Sinds die tijd heb ik dan nu echt de foto’s af gekregen, en hebben Rose en ik samen lekker gekookt. Een stampot rauwe prei met gehaktballetjes, wat gemarineerde champignonnetjes en wat blokjes Griekse Feta. Zalig, en voor herhaling vatbaar. Tot zover het verslag van vandaag en de dagen ervoor.

ZUCHT!!!

Er zijn van die dagen dat ik geneigd ben weer terug in bed te kruipen. Zo ging ik gisteren middag alles klaar zetten om wat platen op de computer te smijten. Ik had vorig jaar een gaaf programma van Hot gekregen om een oude droom van mij te realiseren. Ik heb nog een kast met die oude vinyl schijven oftewel grammofoonplaten van vroeger. Dat heeft héél véél tijd gekost om die bij elkaar te sparen. Heel veel lopen op de vlooienmarkten enz. Later heb ik ook een mooie collectie blues en jazz platen gekregen van iemand die er tocht niets mee deed. Ik legde ze apart met de gedachte het gebruikt geen stroom en spaart wat stof. Dus om een lang verhaal kort te maken. Ik verzamelde de te strijken was, ik combineer dit altijd al ik de tijd heb. Opnemen en strijken. Alleen dat vermaledijde programma ging niet open want het was al een tijdje geleden dat ik het had gebruikt. Dus… Programma verwijderen en opnieuw instaleren. Alleen Hot zat naast me en had zijn eigen lijdensweg op zijn pc en die vertelde me tussendoor dat ik me niet hoefde te registreren en ik vertrouw die lieverd bodemloos. Alleen, het klopte niet dus weer het geheel verwijderen en weer installeren. Een leek op dit gebied denkt misschien, makkie. Dat zou het zijn als de computer niet hoefde af te sluiten en weer op te starten. Dus zette ik de pick up aan en ging strijken. Zoals ik al schreef Hot had zijn eigen problemen. Hij had een mooie mail aan zijn reumatoloog geschreven en wilde die naar hem zenden, alleen hij kreeg die mail keer op keer terug, en dat al vanaf maandag, hij daarna bellen naar de administratie van die goede dokter die hem poogde te helpen, dit ging ook weer niet goed. Hot printte toen het geheel maar uit en nam Jesse aan de lijn en ging het maar brengen naar het ziekenhuis dat 10 minuten lopen vandaan is. Voor de nieuwsgierigen onder jullie de lp die ik wilde opnemen heet Sometin’else gespeeld door, Cannonball Adderly alto sax, Miles Davis trompet, Hank Jones piano, Sam Jones bas en Art Blakey drums. De lp stamt uit 1958. http://keepswinging.blogspot.com/2008/03/cannonball-adderley-somethin-else.html  Deze plaat wordt beschouwd al een van de mooiste jazz platen aller tijden.

En nu even heel iets anders. Ik ben even in ons digitale fotoalbum gedoken en vond deze foto’s die weer een eigen verhaal vertellen. In de jaren 1993 tot 1995 heb ik in Leiden een opleiding bij de stichting Kaderkursussen Leiden de opleiding Kreatieve Handvaardigheid gevolgd. Ik heb hievan genoten. Dit was een basis opleiding om lessen in deze items te kunnen geven. Ik legde ik de basis van de kennis om met verschilende materialen te kunnen werken. Dit was heel breed van hout tot papier, van de diverse druk technieken tot metaal en ook met afvalmateriaal. Dit laatste had het voor mij helemaal. Materiaal kosten zijn vaak hoog en afval vind je overal, soms tot groot verdriet van Hot. Dan sleep ik met hout stenen en alles wat maar bruikbaar lijkt. Dan hoor ik weer die kreet "Nee, niet nog meer troep!!. Zo kreeg ik toen de opdracht om een werkstuk van alle vindmaterialen te maken. Dit is gemaakt van blik, oude popjes en metalen banden waar bouwmateriaal mee wordt samengebonden. Wat doen die eerste 2 foto’s bij dit verhaal? Wel, het thema gaat verder. Dus wanneer we gaan wandelen krijg ik weer eens de manie en ga dus allerlei afval(vind)materialen fotograferen. 

Dagje Cirque du Soleil

  Even terugkijkende naar het laatst geschrevene op vrijdag, daar eindigt het met ik ben gesloopt. Nu op zondag zit ik inderdaad met de gebakken peren. Ik ben weer eens over mijn grenzen gegaan en moest dat gisteren tijdens ons dagje Amsterdam met Cirque du Soleil , al goed voelen, en nu vandaag nog veel meer bekopen. Gisteren was na een behoorlijke nachtrust nog enigszins te doen, zolang we alles in korte etappes deden, maar vandaag ben ik zo mogelijker nog duizeliger, en klopt mijn hart als een bezetene, zodat ik na ademhalingsoefeningen, en meditatie, net niets anders doen kon dan een Diazepam 5 mg nemen, om mijn hartslag weer nog enigszins onder controle te krijgen. Ik heb me ook gelijk even afgemeld voor de avonddienst van morgen, want ik zal toch even de tijd moeten nemen om te herstellen.

Ik voelde het vanmorgen al bij het opstaan, en moest me overal aan vasthouden, maar net toen we na het ontbijt Jesse gingen halen bij haar logeeradres, moest ik Rose vasthouden, en ook nu nog lijkt het of de wereld constant beweegt. Jesse was uitgerekend bij Hans en Mieke en hun roedel honden, maar die wonen op een pracht van een oud vrachtschip, dus ik moest wel mee om Rose aan boord te kunnen helpen, want die heeft nu eenmaal geen evenwicht. Ik ben blij dat dit goed gegaan is, en Jesse ook weer thuis is, want het is vreemd leeg zo zonder onze vertrouwde Griekse viervoeter.

Zoals jullie al lezen konden, hebben we de dag van gisteren niet laten vergallen door mijn steeds verslechterende gevoel. Ik heb Jesse ’s morgens vroeg langdurig uitgelaten in het Sterrenbos, en zij was helemaal op haar eindje toen ik haar afleverde bij Hans en Mieke. Ze voelt zich daar altijd direct thuis. Heerlijk zo’n plek waar je haar veilig kunt achterlaten. Rose had ondertussen alles klaargemaakt en toen ik thuiskwam stond alles klaar, en na een kopje koffie zijn we richting station gelopen. Gedurende dat uitlaten was mijn hart al stevig voelbaar, en het zweet brak me aan alle kanten uit, maar aangezien dat iets is waar ik al jaren aan gewend ben kleed ik me bij thuiskomst als vanzelfsprekend om, en zijn we maar op weg gegaan hierna. Mijn sleutelbenen voelden ook bijzonder zuur, en ik was de koning te rijk dat de trein direct aankwam en ik een behoorlijke tijd zitten kon.

Aangekomen op A’dam Centraal waar het nog steeds een grote bouwput is, die echter wel iedere keer er anders uitziet, hebben we eerst eens even geïnformeerd hoe we het gemakkelijkst bij Cirque du Soleil konden komen. Metro 54, halte Arena, 3 zones zeiden ze bij de NS. Later op de dag bleek het maar om 2 zones te gaan dus hebben we 4 maal 1 zone teveel afgestempeld, alsof het allemaal al niet duur genoeg was. Maar whatever, kom je over de hond dan kom je ook over de staart. Tegenover de beurs van Berlage zijn we begonnen bij een Italiaans restaurant met een grote koffie verkeerd en een stuk Lemon cheese cake. Heerlijk was dat, en zo korte stukjes gingen redelijk. Toen het water overgestoken en de rooie buurt door gelopen, en via het Rembrandt huis richting Waterlooplein gegaan. Steeds met korte onderbrekingen, bij de Nieuwmarkt http://www.panoramsterdam.com/panos/nieuwmarkt.html e.d. Op het Waterlooplein

Waterlooplein, kunst, vlooien en rommelmarkt

Het Waterlooplein, historisch!.. wie kent die nostalgische oude Amsterdamse snuffel markt nou niet? Het is toch echt waar, ons mooie Amsterdam heeft al een "eeuwen oude " historische markt ( met een zeer turbulente nostalgische geschiedenis… ) waar men zeker trots op kan zijn met een wereldwijd beroemde reputatie, tot op de dag van vandaag: de vlooien, snuffel, rommel, 2de hands, "luikse" – en natuurlijk bijzondere warenmarkt op het Waterlooplein, nu naast het Amsterdamse stadshuis, de Stopera! Een struin tocht over deze markt is nog zeer zeker de moeite waard, waar kan men nog lekker vlooien in een bak vol met oude platen, een mooi tweedehands zonnebrilletje op de kop tikken, de oude paspop, die je thuis als "kunstobject" of decoratie laat "leven", tussen oude boeken snuffelen, die mooie grote spiegel kopen waar slechts 1 keer in gekeken is! Of gewoon de kraam vol met oude mysterieuze prulletjes en de kraam waar je dat oud-Hollandse bankje in de tuin, vervangen kan, voor een nieuw model en nog stukken goedkoper ook!

Waterloopleinmarkt, al eeuwen oud

Het hippe bankstel, aangeschaft bij het huismeubilair op de markt tussen de antiek & curiosa! Echt wel… een " Waterloo’s " koopje, zul je hier nog vinden! Met uitzicht op de Jozef Israël kerk, de Mozes & Aaronkerk en de mooie goede oude Amsterdamse Zuiderkerk is deze markt een genot om te bezoeken ! En wat te bedenken als het prachtige clarion van deze Zuiderkerk zijn klanken loslaat over de markt, om Amsterdams kippenvel van te krijgen! En, niet te vergeten, voor deze markt was dit de oude Jodenbuurt met een Amsterdamse markt historie, die zijn weerga niet heeft gekend.

Waterlooplein, een markt met een lach en een traan!

Erg leuk winkelen op de Waterloomarkt met direct het stadhuis aan de markt, even naar het stadhuis… dan ook even naar de Waterloo markt… snuffelen!! Langs de mooie grachten zult U ook de verschillende kraampjes zo in en uit kunnen lopen, zeer veel diversiteit aan oude & nieuwe leuke, originele marktproducten… Markt aan het Amsterdamse Waterlooplein. Snuffel er gewoon even rond en vraag aan de koopman of vrouw of zij het artikeltje hebben dat U al jaren "zoekt", misschien heeft hij of zij het niet meer, maar weten zij misschien wel waar het te vinden is! Hier is dan toch ook de eeuwenoude marktregel van toepassing: " zoek en gij zult ( het ) vinden"! Die jas, waarvan je dacht dat hij niet meer bestond, daar hangt tie! Wat leuk! "Hoera", hij past ook nog !?! Die gaat vanavond, op stap aan… is ‘tie leuk!?! Jaren naar op zoek geweest en dan hier op de Amsterdamse Waterlooplein markt gevonden, dit is nou echt een markt waar je de tijd voor moet nemen!

Bezoek aan Amsterdam.. dan ook een bezoek aan het Waterlooplein!

Lekker struinen in en langs de vele kramen die deze markt rijk is. Deze markt is legendarisch, uniek in zijn / haar soort en spreekt tot de verbeelding van de vele toeristen. Vroeger enkel in de schaduw van de Mozes- en Aaronkerk, nu ook in de schaduw van de Stopera. De sfeer, het unieke dat deze markt uitstraalt, maakt hem tot een bijzondere wereldberoemde markt. De Amsterdamse markt Waterlooplein. Denkt U dat hier de markthandel niet meer "groeit, bloeit" & "boeit"?, gaat U dan zeker eens langs en laat U verbazen over de pracht en praal die hier nog dagelijks te vinden is, op U, als koper, waar de "handel" geduldig wacht, om bij U thuis weer een 2de, 3de of zelfs 4de leven te mogen genieten…. Vroeger ging men vaak kijken of er al nieuwe handel is in de goeie ouwe tijd bij Brammetje Polak was, een bekende handelaar. Een verhaal ging, dat hier nog eens een oude Amerikaanse "Caddilac" stond, die geen "klandizie" opbracht, niet aan de straat stenen te slijten was,… en nu, tientallen jaren later, miljoenen guldens op de veiling waard was geweest… ( helaas is de "U.S. Car" gesloopt in den oude tijd… ) De naam van de Waterloo markt is direct betrokken van de slag bij Waterloo! De Amsterdamse Waterlooplein markt, blijft altijd een top markt!

even de markt bezocht, zoekende naar een mooie lederen rugzak. Die niet gevonden maar wel een prachtig masker, met schelpen uit West Afrika. Als we dit schoongemaakt hebben krijgt het een prominente plaats in onze woonkamer. De gehele dag speelde mijn mild ook op. Tenminste dat denk ik. Vroeger toen ik nog op atletiek zat kreeg ik meestal ook zo aan de linkerkant aan de onderkant van je borstkas een zeurend en pijnlijk gevoel. Zo ook nu. Dat begon eigenlijk afgelopen donderdag al tijdens de themamiddag. We waren dus na deze ronde over de markt wel weer toe aan een wat royalere pauze en hebben op de hoek van het Waterlooplein bij een Bagelshop, lekker koffie verkeerd en allebei een totaal andere Bagel genuttigd. Rose koos voor een Bagel sesam met crème fraiche met knoflook, rode ui. Verder belegd met avocado en tomaat. Ik koos voor een warme Bagel ui, met geitenkaas, walnoot en honing, bieslook en thijm. Deze laatste was ook erg lekker maar moeilijk eetbaar. Vervolgens hebben we in etappes terug gelopen naar het centraal station, waar we de metro gingen nemen. We hadden overal royaal de tijd voor genomen, maar aangekomen op metrostation Arena , bleek het circus toch nog twintig minuten lopen te zijn, en dat was nergens aangekondigd geweest, noch op het kaartje van het Circus, noch op de site. Slechte zaak. Zeer gehaast en totaal bezweet kwamen we onder het eerste nummer aan, maar werden toch direct naar ons plekje gebracht, wat overigens een perfect plekje bleek. Direct voor het grote mengpaneel waar alle licht, geluidszaken, trapezezaken e.d. geregeld werden. Zowel Rose als ik hadden dus en beenruimte te over en niemand voor onze neus. Over wat we te zien kregen kan ik redelijk kort zijn. Varekai is een productie van het internationaal opererende Cirque du Soleil, geschreven en geregisseerd door Dominic Champagne. De show ging in

2002 in

première in Montréal, Canada. Eind 2007 kwam hij voor het eerst naar Europa en ging in Antwerpen in première. Vanaf 29 februari tot eind mei 2008 is de show te zien in Amsterdam.’Varekai’ betekent "waar dan ook" in de taal van de zigeuners, de reizigers van de wereld. Diep in het woud, aan de voet van een vulkaan, bestaat een buitengewone wereld. Een wereld waar de ongewoonste dingen gewoon zijn. Een wereld genaamd Varekai. Het verhaal gaat over de mythe van Icarus. Icarus vliegt te dicht bij de zon. Hierdoor smelt de was die zijn vleugels aan elkaar houdt en Icarus valt. Daar waar de mythe ophoudt, gaat Varekai verder. De show is een ode aan de ziel van de nomaden, de spirit en de kunst van de circustraditie. Varekai, Een fantastische wervelende show, die ongelooflijk mooi aan een stuk doorliep, goed van muziek, of alle fronten gebeurde veel tegelijk. De muziek en het live gezang waar Cirque du Soleil bekend van is, zijn zelfs aan de overdonderende kant. Wat me tegenviel was dat er drie erg jonge Chinese kinderen in de show zitten, en dat lijkt me buiten dat ze het fantastisch doen, toch echt kinderarbeid. Voor de rest was het te gek, alleen jammer dat het allemaal zo verschrikkelijk commercieel geworden is, maar dat is gewoon deze tijd. Maar een ijsje van € 4,- en een wijntje of biertje van € 5 of 5,50 dat is toch te gek voor woorden. Aan deze zaken hebben we niet meegedaan, de kaartjes waren uiteindelijk al duur genoeg, en Rose en ik wilden op de terugweg ook nog lekker uit eten, en daar hebben we in het circus voor gespaard. Alles bij elkaar was er voor de pauze 55 minuten show, toen 25 minuten pauze en daarna een kleine 45 minuten show, die werd afgesloten met een werkelijk te gekke acrobatenshow met springers, grote 360 graden draaiende schommels, ja moeilijk te omschrijven. Mijns inziens eigenlijk te kort, maar toch zeker wel de moeite van het gaan waard.

Heel rustig zijn we daarna richting metrostation Strandvliet   gelopen wat dichterbij bleek te zijn dan Halte Arena, en zijn we bij het Waterloostation uitgestapt. Rose had het lumineuze idee om onderweg een voorbijganger te vragen of die een lekker betaalbaar restaurantje wist, en het advies wat we kregen bleek een redelijk onooglijk Italiaans Restaurantje te zijn wat stampvol zat, en waar we nog maar nipt een klein tafeltje konden bemachtigen. In restaurant Firenze op de Halvemaansteeg, vlak bij het Rembrandt plein hebben we eerst slakken gegeten,   gevolgd door een tomatensalade en pasta van de chef van Firenze. Vooral dat laatste is de beste past die we van ons leven ooit verorberd hebben. Dit alles vergezelt door bier, en afgesloten met een espresso. Op www.pizzeria-Firenze.nl kan je meer zien.

Heel langzaam zijn wij vervolgens via de Kalverstraat weer richting Centraal gelopen waar we om 10 over half negen de trein hebben gepakt naar Schiedam. Een rechtstreekse verbinding. Oh, wat was ik blij dat we om 22.00u thuiswaren. We hebben de katten te eten gegeven en zijn lekker naar boven richting bed gegaan. Het was ondanks mijn lijf toch een goede en gedenkwaardige dag.

Ik heb samen met Rose vandaag tot nu toe rustig aan gedaan. Tijdens het ontbijt naar een mooie aflevering van Tatort gekeken met Thanner en Schimanski, de aflevering heette Einzelhaft. Daarna wilde Rose kijken naar David Attenborough’s http://www.imdb.com/name/nm0041003/

De levende Planeet aflevering 3 “Het Noordelijke Woud”. Ik heb op enkele minuten na meegekeken naar deze mooie aflevering, want de Diazepam begon fors toe te slaan. Ik ben dan ook na even gekeken te hebben of mijn collega’s de Marathon van Rotterdam hadden uitgelopen, en dat bleek het geval. Mijn collega Paul, waarvan ik ook een link op Hotrose heb staan, heeft in een fantastische tijd van 3uur, 11 minuten en 46 seconden, de tijd van zijn leven gelopen.  Hij wilde al een tijd onder de 3u15min lopen en dat is nu op zijn 56^ste nog gelukt ook. Waanzinnig. Ook collega Martine is in een tijd van 3uur 47minuten en 41seconden gefinished.  Beiden van harte gefeliciteerd. Op http://www.fortismarathonrotterdam.nl/ kan je meer van de marathon zien waar dik 850.000 mensen op af waren gekomen vandaag. Heel wat beter was ook het weer vandaag, als je nagaat dat vorig jaar de marathon nog vervroegd afgelast werd door een hittegolf.

Ik ben ondertussen uitgesurfd op het internet, en heb zo de nodige links en foto’s bij elkaar gezocht om dit log te verfraaien. Rose heeft ondertussen staan koken en ik heb het eten van Jesse klaargezet.

Themamiddag Leeftijdsfasebewust Personeelsbeleid

Donderdag, 10 april 2008:
Mijn dienst met Paul verliep goed. Het was een behoorlijk drukke dienst, en aangezien ik sinds kort ook het persoonlijk begeleiderschap op mijn afdeling weer heb opgepakt, horen daar ook verplichtingen bij. Mijn co PBér is leerling, en dacht dat hij de voorbereidingen voor het Behandel Plan Overleg keurig gedaan had, maar hij had een behandelplan gemaakt, i.p.v. een verslag voor het B.H.P.O. Kortom, daar kwam ik gisterenavond om 21.30u pas achter en toen moest er nog snel een verslag over de opname van de patiënt komen over de eerste 3 weken. Ik heb ook niet eerder met alle nieuwe formulieren in ons elektronisch dossier gewerkt, en ben dus blij dat ik dit karwei alsnog heb kunnen maken. Paul was me gelukkig behulpzaam.
A.s. zondag loopt collega Paul de marathon, Op Hotrose weblog staat een link naar de stukjes die hij daarover schrijft. Voor hem staat alles de laatste tijd in het teken van die marathon. Logisch natuurlijk want er komt zo ontzettend veel voorbereiding aan te pas. Ik persoonlijk moet er, ook zonder poli myositis niet aan denken.
Ik ben langdurig met Jesse uitgeweest en ze heeft heerlijk kunnen rennen, graven, knokken, bedelen, ravotten enz. Bij thuiskomst stond mijn ontbijt klaar, en Rose ging vrijwel tegelijkertijd naar de Wereldwinkel om te werken. Ik zit me nu tijdens mijn ontbijt voor te bereiden op de lange dag die ik in Delft ga meemaken. Het is vandaag eindelijk zover, de Themadag over leeftijdsfasebewust Personeelsbeleid die we als bedrijfsledengroep georganiseerd hebben. We zullen zien of ieder die gezegd heeft te komen spreken komt, en hoe het vandaag gaat lopen. Ik ga er in ieder geval foto’s van maken. Ik ben benieuwd hoe ik er vanavond aan toe ben. Jullie lezers horen het wel. Tot later.
Vrijdag, 11 april 2008:
Bijna anderhalve dag verder heb ik weer even een kans wat te schrijven. Mijn 5 daagse werkweek zit erop en ik heb het overleefd. Ik ben wel echt doodmoe, en toch ben ik zeer tevreden over de laatste dagen. Vooral gisteren, die Themadag waarbij ik in de organisatie zat, was spannend en druk, maar terugkijkend ontzettend goed gelukt. Als je nagaat dat we maar met een klein groepje de Bedrijfsledengroep vormen en we kregen vandaag al van diverse kanten, zowel bedankjes als complimenten over de dag van gisteren, dan streelt dat ons aller trots. Het was een uiterst geslaagde dag met allerlei prominenten. Elize Merlijn, CAO onderhandelaar van de Abva Kabo FNV, Jaqueline Engelsman, CAO onderhandelaar van NU’91, Peter Hijzen, CAO onderhandelaar namens de werkgevers van GGZ Nederland, en ook Maaike van den Hoek die namens onze afdeling van P&O van ons ziekenhuis begon met een presentatie over het Levensfasebewust leeftijdsbeleid, waar ons ziekenhuis, mede op instigatie van de OR, een leidende rol in speelt, was een van de prominente sprekers.
Cokky, mijn collega van Detox Delft, die tegelijkertijd secretaris in het dagelijks bestuur van de ondernemingsraad is, en mede BLG lid, leidde de organisatie als voorzitter van de dag, en deed dit met microfoon met zender uitstekend, en het was alsof ze nooit iets anders gedaan had. Zo had ieder lid zijn taak, en ik had mezelf de taak gegeven om de dag in beeld te brengen. Van de grote groep die zich had aangemeld voor deze dag kwam het merendeel ook opdagen. Uit heel het land waren OR leden, vakbondsgedelegeerden, maar ook bestuursleden van ziekenhuizen, uit de kraamzorg, de T.U., maar ook bedrijven als Waternet, mensen uit diverse gemeentes e.d. op onze themadag afgekomen. Ook diverse opleidingsinstituten als KGCA, en FNV Formaat kwamen kijken wat we te vertellen hadden. Ik heb mensen gesproken uit Nijmegen, Breda, Eindhoven, Amsterdam en nog veel meer plaatsen. De zaal was goed gevuld, de opening werd verricht door de Voorzitter van onze Raad van Bestuur , die speciaal uit Noordwijk aan zee kwam waar hij op een werkconferentie was met het management team, en vertelde hoe trots hij was op zijn OR. Dat horen we meestal niet. Daarna hield iedere spreker z’n praatje, met een vragenronde na iedere spreker. De meesten hadden ook een powerpointpresentatie om hun woorden kracht bij te zetten.
Wat ook erg leuk was dat Jaqueline Engelsman van NU’91 vertelde dat ze voor het eerst hier in ons eigen ziekenhuis via de OR had kennisgemaakt met Leeftijdsfasebewust Personeelsbeleid, en dat hier haar studie begon naar dit onderwerp wat ondertussen   landelijk breed op de agenda staat.
Na deze duidelijke sprekers, volgde een paneldiscussie tussen de 4 sprekers. Aangezien de vakbonden op het ogenblik midden in de CAO besprekingen zitten met de werkgevers binnen de Geestelijke Gezondheid Zorg, was het niet te voorkomen dat de discussie daar zo nu en dan naar afweek.   Als fotograaf was het leuk om de gezichten van de panelleden te zien bij uitspraken van de anderen aan tafel.
Gedurende de pauzes en vooral na afloop was er uitgebreid de gelegenheid om  nader kennis te maken, en/of door te praten, en daar werd onder het genot van een drankje en lekkere hapjes ook nog lang en veel gebruik van gemaakt. Voor alle medewerkers van de BLG die dit hadden georganiseerd, viel de spanning na deze uiterst geslaagde middag er van af.

Ik was om 18.30u weer thuis bij Rose, volkomen op apegapen, maar wel uiterst t
evreden. Rose had voor een lekkere soep gezorgt, en een zeker zo smakelijke tonijnsalade, en beiden hebben we die achterover gelegen soldaat gemaakt. 

Vandaag was het na een redelijk goede nachtrust alweer vroeg dag. Ik had een studie dag met de Commissie Algemene zaken van de OR. We hebben de gehele dag gesproken over de plannen van C3, het onderzoeksbureau wat door de Raad van Bestuur is ingehuurd, om de toestand van ons ziekenhuis te bekijken, en wij hebben nu vandaag kritisch gekeken naar het plan van aanpak wat C3 geschreven heeft om tot verbeteringen te komen. Toen C3 bij ons met het onderzoek begon, bestond het geloof ik uit 3 leden, en ondertussen is hun personeelsplaatje uitgegroeid tot meer dan 10. Dit komt vast door de nogal volumineuze rekeningen die ze aan de Raad van Bestuur sturen. Nu bleek in het plan van aanpak dat 7 lieden van C3 de begeleiding ter hand willen nemen van de reorganisatie, waarvan ze overigens niet willen dat we die reorganisatie noemen. Dit grapje, die begeleiding alleen, gaat al meer dan een miljoen kosten, terwijl het plan wat ze eerst een bottom-up plan noemen, omdat de werkvloer hier veel invloed op zal krijgen, zo ontzettend vaag is en nog voordat de ondernemingsraad überhaupt heeft kunnen adviseren al begonnen is met een werk conferentie in Noordwijk aan zee, en daardoor toch meer op een Top-Down plan lijkt. Mijns inziens is dit alles te gek voor woorden. Gelukkig heeft de OR de hulp van een goede advocaat en de hulp van het scholingsinstituut, en kunnen we as. Dinsdag hier weer mee verder gaan voordat we as. Donderdag de tweede dag van de communicatie met de RvB hebben. Ik heb zo het idee dat we het hard zullen gaan moeten spelen, maar dat moet dan maar.

Terugkijkende vind ik het waanzinnig knap van mezelf dat ik deze week goed heb overleefd. Ik zit nu na het eten alweer te schrijven, en voel mijn hart overal, maar ik vind dat ook wel logisch, de spanning van de afgelopen week komt een beetje los.
Zo gauw als ik wat leuke foto’s gevonden heb van de themadag, zal ik die bijvoegen. Ik ga niet naar mijn djembé avond, want ik ben gesloopt.