Walvisch krijgt nieuw dak

Ik heb een foto uit mijn eigen archief gehaald van de Korenmolen de Walvisch. Het is een winters plaatje van deze prachtige molen met ook "de Kippebrug" erop. Het was een van de weinige in mijn eigen computer. Mijn moeder heeft er ook vlakbij gewoond op de Appelmarkt bij de oorspronkelijke visafslag. 

Van de week liep ik met Jesse een rondje en er waren twee timmerlieden bezig met het afmaken van het nieuwe dak. Ik had alleen mijn pocket Olympus bij me, maar het geeft een leuke blik door het dak heen. Ik liep bij de rotonde aan het eind van de Vlaardingerdijk. Precies aan de andere kant van waaruit de eerste genomen is. http://www.molendewalvisch.nl/ De vergrotingen zijn automatisch minder van kwaliteit, maar dat spreekt vanzelf.  

Ik wilde dit aparte plaatje toch even delen. Tabee!

Dagje thuis

Gisteren een hele maffe dienst. Alles verliep als normaal tot rond een uur of vijf ik een seintje kreeg dat er lekkage was in de huiskamer. Een van de patiënten stond direct al met een emmer klaar en had direct de oude handdoeken en vaatdoeken op de plek des onheils neergelegd en vervolgens stond hij met de emmer op een stoel onder de lekplek. Er kwam gestaag een stevige portie water naar beneden en belandde ook nog een vlak langs een stopcontact op de vloer. Direct de telefoon gepakt en de technische dienst gebeld. Onze vaste medewerker was tien minuten daarvoor op zijn fiets richting huis gegaan, dus die konden we er niet bij halen. Jan had dienst maar was nog in Delft op de hoofdvestiging en die kwam tijdens dat wij de warme maaltijd nuttigden aan, zo'n drie kwartier later.

Hij haalde het plafond er uit, en poogde te vinden waar het water vandaan kwam. Ik was eerder al boven bij het toiletblok daar direct boven om te kijken of er soms een toilet overstroomde of dat ik lekkage kon opsporen. Tevens had ik de twee slaapkamers daar al bezocht om te kijken of er een verstopping was of er iemand stond te douchen of onwel was. Niets van dat alles. Uiteindelijk vond hij een minimale lekkage in een bochtje. Alleen na het afsluiten van het water kwam er naar later bleek zo'n vier en een halve emmer warm en roestig bruin water naar beneden omdat de lekkage groter werd. Gevolg de huiskamer onder water.

Ik had al voor bakken en doeken gezorgd maar dat was duidelijk niet genoeg. Vervolgens de kar van de schoonmakers erbij gehaald en met dweilen begonnen. Al snel volledig buiten adem namen diverse patiënten ook de dweil stok in handen en hielpen me met het droog krijgen van de huiskamer. Ik had er de verdere avond wel een beetje last van en was blij dat mijn collega later op de avond met een zestal patiënten is gaan wandelen.

Ik hoop dat als ik morgen weer werken moet de boel weer gerepareerd is. Wat een troep kan er in korte tijd ontstaan, maar wat kan je met veel handen ook snel de boel weer aan kant krijgen. Was leuk die samenwerking en saamhorigheid. De mensen op de andere afdeling hebben nauwelijks iets van de overlast gemerkt. Top.

Wat een fantastische afsluiting van de avond was was een telefoontje van een oud patiënt. Een man uit een beschermede woonvorm die steeds bleef terugvallen omdat hij niks zinvols te doen had, dan zijn ratjes verzorgen. Nu is hij een maand met ontslag, maar heeft werk gevonden, krijgt een kunstgebit, en daarmee een voorkomen waarmee hij weer in de spiegel durft te kijken en het bijbehorende zelfvertrouwen. Hij heeft op de fiets gezeten, en klonk trots. Ik moest alle collega's en de meeste patiënten de hartelijke groeten doen. Mensen die hem kennen en dit lezen, dat geld ook voor jullie. Ook een hartverwarmend dank je wel voor jullie aandringen en geduld zei hij!! Mijn dag kon niet meer stuk, ondanks de vermoeidheid.

Vandaag ben ik des te blijer met een dagje vrij. Inmiddels hebben we de verplichtingen voor vandaag achter de kiezen en kunnen we samen genieten. Alle ventilatoren in huis draaien op volle kracht en het is zodoende redelijk uit te houden. Vanmorgen hebben we in de wind en het zonnetje lekker op het balkon ontbeten. Rose vertelde me dat my French Sister gisterenavond gebeld had en die vertelde het mooie nieuws dat de slofjes die we als cadeautje naar Perpignan gestuurd hadden naar mijn nicht Marieke die een tijdje geleden moeder was geworden van Joline, dat eindelijk dat pakketje was aangekomen. We hadden zelf eigenlijk al de moed opgegeven en het vertrouwen in de Franse PTT ook al opgegeven, maar nu is dat ondanks de reistijd van dik drie weken toch weer een beetje terug.

Nu ga ik helpen om een in de computer van Rose verdwenen document terug te vinden. Dat moet toch niet te moeilijk zijn.

Van mijn chemo heb ik vandaag tot nu toe weinig last. Waar ik wel een beetje zenuwachtig over ben is dat ik per vanavond de dosis Cymbalta moet verhogen volgens het opbouwschema van dr. Jansen van de pijnpoli van het SFG van 30 naar 60mg. Die dertig bevallen tot nu toe goed, en dat hoop ik nu ook van de verdubbeling. Ben heel benieuwd. Ik hou jullie lezers op de hoogte.

Alweer keurig gedaan

Een pittig gevulde morgen vandaag. Keurig met Jesse gelopen, daarna lekker ontbeten en daarna richting het zwembad in "huize Frankeland". Daar stond net de etenkar met het warme eten voor mijn afdelingen te wachten om vervoert te worden richting mijn ziekenhuis. Ik betaalde mijn x80 3,10 omdat mijn fysiotherapeut afwezig is door vakantie. Ik was net als vorige week de enige van mijn groep die kwam zwemmen en oefenen. Eigenlijk snap ik dat niet, want de meesten hebben die oefeningen minstens zo nodig als ik. Het lijkt alsof het zelf moeten betalen de hoofdreden is om niet te komen. Maar dat is invullen van mijn kant. Ik heb het in ieder geval nodig en ben begonnen met baantjes. Heel rustig, niet zoals vroeger, zoveel mogelijk baantjes. De reden en de manier van zwemmen is totaal veranderd. Toen ging het om de afstand en de snelheid, nu puur voor de bewegingen. Tussen de nodige baantjes in de oefeningen rek en strek, buig en allerlei verschillende. Onder water gaat eigenlijk bijna alles wat buiten het water een heel ander verhaal is. Nu zit ik lekker uit te hijgen achter de computer en met een bakkie thee. Zometeen ga ik weer plat als voorbereiding voor mijn middag avond dienst.

Mijn dienst gisterenavond liep als een trein. Het was druk en ik heb ook drie behandelplan verslagen geschreven en daarnaast was het spelletjes avond. Ik heb deze avond mee gerummicubt. En nog een potje gewonnen ook. Ik kon lang helemaal niet op tafel en had meer stenen dan er op mijn bordje konden en na met een minimum van 34 punten eindelijk op tafel gekomen de ronde daarna in een keer alles aan en bijleggen. Was wel leuk. Ook de hapjes waren exclusief. We hebben een kok opgenomen en die vind het leuk om de maitre te spelen, en dat doet hij zeer vaardig en ervaren. De sfeer was leuk. Wel was ik doodmoe, maar daardoor heb ik ook heerlijk geslapen vannacht. Rose had bij mijn thuiskomst ook nog kersen voor me klaar staan. Top. Tijdens het jersen eten was het zicht naar buiten adembenemend mooi. Wouw wat een onweer. Prachtig, en daarna een tijdje hagel en slagregens. Het was prachtig en lekker om naar te kijken en nog lekkerder dat het er echt van afkoelde.

Voor nu weer de groeten.

Benauwd, onweer & buien op de markt vanmorgen

Ondanks de dreiging en het feit dat de eerste bui al gevallen was zijn we toch naar de markt gegaan op de Blaak vanmorgen. Ik moet wel werken vanmiddag, dus waren we extra vroeg, maar we hebben toch genoten en alles weer vers en goedkoop kunnen inkopen. Op het ergste moment toen er min of meer een tropische bui naar beneden kwam konden we net op tijd schuilen bij Jaap.

Even een paar sfeerplaatjes. Vooral met dat onweer in de lucht is het soms wat angstig, en het was dan ook niet druk. Wel konden we ongekend lage prijzen tegenkomen. Bijvoorbeeld 2kg bananen voor x80 1,35. Dat is nog eens fijn. Ik ga nu snel even pitten, want het is snel 13.30u en dan moet ik er weer uit om op tijd op mijn werk te kunnen zijn. Echt afgekoeld is het nog niet, maar ach dan transpireren we maar. Goed voor de vochthuishouding. Voor nu de groeten.

Bloedstollende Thriller

Vanmiddag voor ik ging slapen hebben we naar een film gekeken. Het was erg warm, en we hadden vrij, dus we dachten, let's do it. Dat was geen vergissing. Ik had gisteren naar aanleiding van een commentaar van Paul, de collega met wie ik werkte de DVD van een van mijn patiënten mogen lenen. Het ging om de film No Country for Old Men, a COEN BROTHERS film. Fantsastisch. Een film met weinig woorden en prachtig acteerwerk. Wel heftig en vol bloed. Rose en ik hebben twee uur heerlijk vermaak gehad. Morgen gaat hij weer mee naar mijn werk. Hier wat plaatjes en een recensie. http://www.film1.nl/films/23303-No-Country-for-Old-Men.html

1ste resultaat experiment pijnpolie

Het is al een aantal dagen gaande, maar ik durfde er nog niet eerder over te schrijven. Voor het eerst is de continue aanwezige pijn qua niveau wat gezakt en ben ik al dagen zonder de paracetamol/codexefne zetpillen mijn dagen doorgekomen. Ik ben er nog wat voorzichtig over en ik weet dus niet zeker of dit aan de inname van Cymbalta te danken is, maar ik ben tegelijkertijd minder snel opgefokt en driftig terwijl mijn gevoelsleven nog wel goed is. Ik vind het gewoon bijna eng en hoop dat deze verbetering zal doorzetten. Ik ga per as. donderdag de dosis nog verhogen. Ik zit uiteindelijk nog midden in een opbouwschema. Daarnaast slaap ik goed en merk qua concentratie geen verschil. De dr. heeft gezegd dat ik pas na zes weken echt iets kan zeggen, maar ik ben voorlopig meer dan hoopvol.

De woonded Knee van Rose doet nog steeds veel pijn en is ondanks de Arnica druppels toch ontzettend blauw geworden. Moet je nagaan hoe het er uit zou zien als we die niet gebruikt hadden. Ze is vanmorgen niet meegegaan met de roonde met Jesse. Ik heb die in de hitte alleen gedaan en heb tegelijkertijd de noodzakelijkheden voor de rest van de dag gehaald. Ben ook nog via de apotheek gegaan waar ze tot mijn verbazing nog steeds de Cymbalta niet binnen hadden. Rose en ik denken er stevig aan om Kringapotheek Rembrandt nu voorgoed achter ons te laten. Wat een vervelende ballentent is dat. Ondanks dat er een buitengewoon vriendelijke buurvrouw van ons werkt die ook zeer correct is heb ik inmiddels zoveel klachten en excuses gehoord dat het gewoon niet normaal meer is.

Vanavond hebben we een vergadering met het bestuur van de Wereldwinkel. Ik hoop dat iedereen er is, en dat we snel door de lange agenda heen kunnen, want ik heb allesbehalve zin.

Ik zit dit stukje te schrijven onder de parasol op ons balkon. Daar is het redelijk uit te houden ondanks de dertig graden buiten. Het scherm is alleen bijna onzichtbaar, maar alla. Er staat hier een lekker windje en dat maakt het houdbaar hier. Rose is bezig met een soepje voor vanavond en verder houden we het zo rustig mogelijk vandaag. Het is veel te warm om veel te doen en ik heb wederom maar 1 dag vrij, dus die moeten we goed gebruiken. Voor nu gegroet, en voor iedereen geniet van het mooie weer, het duurt maar twee dagen!!

Onverbeterlijke Jesse

Gisterenavond na het werk was ik iets eerder over gedragen en dan loop ik alvast Rose tegemoet die met Jesse dan onderweg is om me te halen. Ongeveer halverwege zie ik ver tegenover me een moeilijk lopende Rose met een zoals gewoonlijk stevig trekkende Jesse. wat bleek, op de hoek van de vorige straat zag Jesse een interressante poes en ging daar plotsklaps in volle vaart achteraan. De schok van de ruk aan de rien liet Rose hard op haar rechter knie, rechter elleboog en lip terechtkomen. De eigenaren van de poes hebben zich snel over Rose gebogen en hebben haar overeind geholpen zo vertelde ze nog narillend van de harde klap. Dit zullen we Jesse dus nooit kunnen afleren. Ze is inmiddels zes geworden, maar onverbeterlijk waar het op poezen, katers of watervogels gaat. Het is een ongelooflijk lieve hond, maar RRRRRRRRRRRRRRRrrrrrrrrrrrrrr.

Thuisgekomen heb ik gelijk een potje arnica gepakt en heb haar knie goed schoongemaakt. De broek heeft het op een bloedvlek na overleefd en zoals het er nu uit ziet valt ook de knie, en haar elleboog mee, maar het is een fel rot plekje. Vooral de schrik zat er weer even behoorlijk in.

Saai, neen het tegenovergestelde

 
Toen ik vanmiddag arriveerde op mijn werk dacht ik dit gaat een saaie lange dienst worden met maar vier patiënten. Tot op dit moment is daar weinig van te merken. Veel telefoongesprekken gevoerd en beantwoord, diverse gesprekken gehad met patiënten zowel als met mensen buiten het ziekenhuis, een brief geschreven aan een oud patiënt van de afdeling die momenteel ergens anders verblijft, voor het eten gezorgd, voor een redelijke en aangename sfeer kunnen zorgen of mede kunnen bepalen. De nodige mensen lekker kunnen laten ventileren. Ook een collega uitgenodigd voor een kop thee en haar lekker laten spuien over de moeilijke thuissituatie van haar dochter met aanhang. Een lekker nuttige en vlotverlopende avond.

Heerlijk om weer eens uitgebreid de tijd te hebben om over gevoelens te praten, oude herinneringen aan mijn tijd in de Ondernemingsraad te kunnen sluiten bij huidige ervaringen van die collega die er nu in zit. Zaken horen over de oud collega's daar waarvan sommigen zich nu opnieuw voor drie jaar kandidaat gesteld hebben per as. januari. Ongelooflijk dat de tijd zo snel gaat. Naar mijn gevoel ben ik er nog helemaal niet zo lang uit, en dan blijkt het alweer bijna drie jaar. Herinneringen werken ook niet altijd correct. Wel heb ik er ontzettend veel geleerd. Ik geniet nu weer van de zaken waar ik nu mee bezig ben.

Griezelig

Ik heb deze week regelmatig momenten gehad dat ik gruwelde van het nieuws wat voorbij kwam. Er kwam nogal wat voorbij, en het woord tolerantie kwam daar ook bij langs, maar ik merk wel dat ik me steeds minder kan vinden in het beledigende karakter van veel wat er voorbij komt.

Het taalgebruik en het bewust aanzetten tot boosheid, bij wie of voor wie dan ook. Ik vind het helemaal niks. De samenleving verhard, verarmt, wordt killer, en dat geeft me soms de koude rillingen. De mars der beschaving startte deze week op Terschelling, en dat gaat zuiver over de verschraling op cultuur, maar het is bepaald niet alleen de cultuur waar van verschraling sprake is. Het is de manier van met elkaar omgaan, het onbetrouwbare voorbeeld van de voormalige notabelen en rijken, zoals de burgemeester van Schiedam, maar ook het grijpen in de kas door banken, het oplopen van het aantal miljonairs en miljardairs, terwijl het aantal armen en hongerigen ook in een giga tempo oploopt. In de gezondheidszorg krijgen mensen met een stoornis een extra eigen bijdrage en dus stempel op zich gedrukt. Mensen met een depressie moeten aankloppen bij hun vrienden. Het onderwijs vergeet voor het gemak het geschiedenisonderwijs, en de kans om van fouten te leren uit het verleden vervalt dus totaal.

Ik noem zo maar een paar voorbeelden, zonder te wijzen op de directe voorbeelden uit het nieuws van afgelopen week, zoals het beeindigen van de multi culturele samenleving, het feit dat je Moslims gewoon mag beledigen, en over een kam scheren, en dat zelfs bewust mag doen. Ik snap er niks meer van.

Is dit het land waar ik vroeger trots op was, en ook met veel plezier opgevoed en opgegroeid ben. Ik vond het wel prettig dat vroeger uitspraken van meneer Glimmerveen gewoon verboden waren en nu gewoon normaal zijn. Bah.

Ik heb het nadrukkelijke advies gekregen van mijn behandelaren om me niet nodeloos op te winden en zo stressarm mogelijk te leven, maar dat word er zo niet gemakkelijker op gemaakt. De onrechtvaardigheid om me heen op alle gebied stijgt ten top en is ook in de portemonnee ontzettend duidelijk voelbaar, nog naast het feit dat de WAO al lang is afgeschaft en ik dus ook gewoon tot mijn 67ste zal moeten werken voor een nog niet vastgesteld pensioen. Grrrrrrrrrrrrr.

Ik ga maar weer eens stoppen. Het is geen opgewekt stukje geworden. Ik ben inmiddels een beetje opgedroogd van de lange natte ronde met Jesse. Jesse ligt heerlijk afgedroogd en daardoor weer helemaal zacht te snorren aan mijn voeten. Ik ben blij dat ik niet op de markt sta en dat tot 16.00u moet volhouden of zo, zoals al de antiek en curiosa handelaren op de lange Kerkstraat en het land van Belofte. Oh, wat zag dat er troosteloos uit. Ook bij Rose in de winkel waar ik koffie heb gehaald was nog geen klant binnen geweest. Ik ga zo mijn bed in want ik moet werken vanmiddag. Dan blijft de portemonnee tenminste minimaal gevuld. Een goede dag allemaal!!

Daar zit ik dan

Zaterdagmorgen 09.20u. Hier zit ik dan, na een redelijke vrije dag met een dik oog voor de computer. Ik blijk een ouderwets strontje in mijn linkeroog te hebben, en heb gelukkig een tubetje Fucithalmic van de huisarts gekregen. De ergste zwelling is alweer voorbij. Dat oog dat begon eigenlijk bewust toen ik mijn pillen donderdagmorgen aan het klaarzetten was. Aangezien donderdag altijd mijn Chemodag is moet ik de hoeveelheid nauwkeurig doen, en zo vlak na het opstaan, nog voor het douchen is dat oppassen geblazen. Vooral omdat de hoeveelheid steeds wisselt. Ik voelde het, liep naar de spiegel om mijn gevoel te checken en dat bleek correct. Gelijk een pot camillethee gezet om te spoelen. Dat hielp een beetje dus ben ik uiteindelijk gewoon gaan werken donderdag. Donderdagmorgen was sowieso wat moeizaam omdat de wijn ook rijkelijk gevloeid had op de slot avond dit jaar van de SKVR(school) van Rose. Vrijdagmorgen nog voor we naar de markt gingen even de huisarts gemaild en gevraagd voor iets beters. Daarmee is de ergste druk op mijn oog inmiddels weg en de hoofdpijn een beetje gezakt. Ik ben al naar buiten geweest met Jesse. Het was een knap natte ronde. Rose heeft Jesse bij terugkomst tenminste even lekker afgedroogd. Nu bereid ik me even voor op de grote ronde. 

 

In Schiedam is het een zeer drukke dag vandaag. Het Maasboulevardfeest is er http://www.maasboulevardfeest.nl/ . Een driedaags feest met allerlei activiteiten. Vandaag valt dat lelijk in het water vrees ik. Dan wordt het daar al gauw een modderpoel. Normaliter als ik vrij ben zou ik er zeker te vinden zijn om foto’s te maken van zich vermakende mensen, voorstellingen, muziek e.d. Ik denk dat ik dat maar oversla. Daarnaast is er in het centrum een antiek en curiosamarkt, naast een versmarkt http://www.ontdekschiedam.nu/uitagenda/week/info/culinaire-markt-2011-06-25 met allerlei lekkernijen op de groote markt bij het oude stadhuis. Daar ga ik zo meteen met Jesse wel even langs. Daarna ga ik een kop koffie drinken bij Rose en Ati in de Wereldwinkel. Rose heeft zoals meestal op de zaterdag een dagdienst daar.  

 

Jesse is al ongeduldig dus ik zal zo maar starten, al ben ik niet enthousiast vanwege de regen. Maar enthousiast of niet het zal toch moeten. We gaan er maar wat van maken. Voor nu gegroet.