Onverwachts thuis

Gisterenmiddag heb ik mij ziekgemeld. Uitgerekend bij mijn collega die aan haar laatste dienst bezig was. Zo kon ik haar in ieder geval nog even spreken en sterkte toewensen bij dit rare laatste dienstje. 

Dat ziek melden heb ik gedaan omdat mijn temperatuur op het ogenblik schommeld tussen 36.1° en 39.6°. Het lijkt op de verschijnselen die vooraf gingen aan de diagnose Poli myositis. Die zeldzame spierziekte die ondertussen alweer vier en een half jaar geleden is vastgesteld en die mijn/ons leven zo op zijn kop gezet en veranderd heeft. Ik schreef al eerder dat mijn pijnstillers een week niet werkten en ook dat duid meestal op dat er iets aan de hand is of aan het broeien is. Daarmee heb ik gewoon doorgewerkt omdat ja hoe gaat dat een mens aan veel kan wennen. Nu had ik gisteren plotsklaps ook weer last van dat abces op een K plek, wat vorig jaar officieel is weggesneden in het Vlietlandziekenhuis. Volgens Rose was het vurig en zag het er uit dat er even naar gekeken moest worden door een deskundige. Ik dacht tegelijkertijd, hé, dat zou de boosdoener/ontsteking wel eens kunnen zijn. Gelijk onze huisarts gebeld en op het bandje wat ik te horen kreeg vertelde hij dat hij voor vakantie en bijscholing tot en met 4 maart gesloten was en of ik maar even naar zijn vervanger wilde bellen. Vanmorgen om 8 uur gelijk gedaan en ik kon om 9.40u al terecht.

Wat wel lastig was dat hij helemaal op de grens Hof van Spaland/Woudhoek in Kethel bleek te zitten. We waren toch nog op tijd. Jesse voor de deur wachtend. Zoals meestal met dat soort zaken. Toen ik eenmaal op mijn knieën in de ongemakkelijke positie zat en hij letterlijk zijn licht liet schijnen was de vurigheid van gisteren verdwenen en de koorts op zijn laagst, terwijl bij het opstaan die nog 39.2° was. Kortom hij kon niks vaststellen maar schreef wel gelijk een formulier uit waarmee vastgesteld kan worden of er iets aan het broeien is en hoe mijn bloedwaardes zijn. Zijn advies was verder het voorlopig toch maar even rustig aan te doen en met die koorts en dus lage weerstand weinig buiten te komen.

We zijn dus via het Hof van Spaland weer naar de tram gelopen en hebben tegelijkertijd de noodzakelijkheden van AH daar mee naar huis genomen en zijn bij het Vlietland ziekenhuis weer uit de tram gestapt. Daar gelijk even bloed laten aftappen en afgesproken dat ik daarover de dokter woensdag even spreken zal. Bij thuiskomst ook even mijn baas verteld dat ik woensdag na dat gesprek met de dokter haar weer even bellen zal. 

NINA SIMONE “SUZANNE” Live at Teatro Sistina, Rome, 1969 A great rendition of L. Cohen’s classic. You can see her dancing as well.

Tijdens het schrijven van deze update zat Rose naast me op de computer eerst naar wijsheden te zoeken over een ketting die ik gisteren op de maandelijkse laatste zondag van de maand rommelmarkt in Hoek van Holland voor haar gekocht heb. De ketting bestaat uit drie vissen en is van “witte Jade” uit Afghanistan en moet nog helemaal opgeknapt worden voor haar verjaardag. Tussen door kwam ze op een site met oude nummers van Nina Simone en hoorden en zagen we een stuk van haar genaamd Suzanne, opgenomen in Rome in 1969. Een prachtig voor ons onbekend stuk van haar, met een klein combo. Ik voeg het even bij, want dit moeten we even delen. 

Zonnige en muzikale Topzondag

Vandaag zijn we ondanks een zwaar bewolkt begin toch naar de "dag van de Romantische Muziek" gegaan in het park bij de Euromast. Er hing een gezellige sfeer, en er was op zes of zeven podia muziek, zang, en heel veel mensen hadden zich in feestkledij gestoken en waren met pick nick manden, wijn lekkers en drank toch daar naar toe gekomen en warempel: HET ZONNETJE BRAK DOOR. Het werd een onwijs gezellige dag, en we zijn van half een tot iets na half vijf gebleven. Ik was om 11.15u al een uurtje gaan liggen na de dag met onze Limburgse gast begonnen te zijn met koffie met gebak. Ik heb de talloze genomen foto's nog niet eens bekeken, en dus zal de reportage later volgen, en ik heb er nu ook niet de moed meer voor, want Rose en ik hadden onze vriendin ook nog een drie gangen menu beloofd en inmiddels zitten we heerlijk uit te buiken en is Sandra weer in haar auto gestapt, want die moet morgen net als ik gewoon weer werken. We kunnen echter tevreden terug kijken op een Zonnige Topdag.

Ik ga nu naast Rose zitten met de benen omhoog en lekker TV kijken. De groeten.

SARAH

We waren in Limburg voor de viering van de 50 ste verjaardag van een grote vriendin van ons. Wij kwamen de dag voor haar verjaardag al aan om ook de tijd te hebben om lekker bij te kunnen praten. We zien elkaar niet vaak, maar het is altijd goed. Ze was vorig jaar ook op mijn verjaardag toen ik Abraham zag. De zoon heeft samen met zijn vriendin 's nachts het huis versiert, en dat was professioneel gedaan.

Hier rechts draagt zoon lief Sarah naar buiten om de versiering van het huis te vervolmaken. Het was een grote verrassing voor de jarige hoe het huis er uit zag. Met vriendinnen had ze al eerder haar verjaardag gevierd in verband met de vakantieafwezigheid van sommigen, en die hadden
haar al eerder voorzien van een hele mooie multiculti SARAH. In de nacht transformeerden zoon met zijn vriendin deze Sarah met een masker en zetten haar uiteindelijk voor de deur. Het zag er buitengewoon leuk uit. Het werd ook een heel gezellig feest. En dat is volgens mij nog niet helemaal afgelopen want het krijgt zaterdag- oftewel vandaag nog een vervolg. Rose werkt vandaag in de Wereldwinkel
en ik moet ook weer naar mijn werk. Vanuit Schiedam nog een heel fijn vervolg feest toegewenst. Groetjes en bedankt voor het heerlijke samenzijn.

Target accomplished

Tevreden blikken Rose, Jesse en ik terug op de afgelopen dagen. Conclusies trekken over mogelijke gevolgen doe ik nog niet, daarvoor is het te vroeg. Dat hebben eerdere ervaringen me/ons geleerd, maar we zijn weer thuis en hebben een uitje met overnachting goed overleefd.

Sterker nog we hebben het heerlijk naar onze zin gehad in het Limburgse land. Sandra, een vriendin die ik nog langer ken dan Rose zelfs is Sarah geworden en we zijn dat heerlijk bij haar en haar kinderen gaan vieren. Je kunt je daar zeer welkom voelen en we zijn dan ook heerljk verwent.

Gisterenavond zijn we tijdens onze terugweg in Breda een warme hap gaan eten bij Centre Court. Het was eenvoudig maar lekker, en we zijn bij thuiskomst na het uitgebreid te eten geven van de katten en Jesse nog een rondje gegegven te hebben lekker plat gegaan. En dat bed is en blijft het echte thuisbed en dat voelt top. We hebben dan ook eenn lange nachtrust achter de kiezen, langer dan normaal. Jesse kreeg haar eerste ronde pas om 09.00u. Die stond op springen, want die had gisteren in Breda min of meer soep gegeten. We hadden om een bak warm water gevraagd, maar dat was een beetje grote bak, dus toen we die vermengden met haar eten was het een enorme bak soep die ze vervolgens helemaal leeg soupeerde.

Jesse heeft ook genoten van alle aandacht de afgelopen dagen. Ze heeft een mega portie aandacht gehad van alle aanwezigen en daar leeft ze altijd helemaal van op. Ze heeft afgelopen nacht met haar "kind", een elandpop waardoor ze nooit eenzaam in haar mand ligt op haar kop geslapen met de poten in yogahouding in de lucht. Een prachtig gezicht en ze snurkte ook een beetje, net als daarvoor toen ze aan ons voeteneind lag, en waaks was.

Even er uit!!

Vanmorgen zijn we ondanks de prachtige dreigende luchten lekker toch naar de markt op de Blaak gegaan. Op het rommelmarktgedeelte kwamen we een leuke hoed en pet tegen. Na afloop hebben we bij Bagels & Beans weer een heerlijke grote bak koffie verkeerd genomen. Even een sfeer plaatje van mijn lief met nieuwe hoed:

Etentje bij Simpel Schiedam viel tegen

Het afscheid gisteren van mijn gewaardeerde collega die naar de concurrentie vertrokken is werd gisteren gehouden bij  Restaurant Simpel op het verlengde van de Vlaardingerdijk in Schiedam. In eerste instantie zouden we naar café Sjiek gaan, maar de reservering was te laat en we moesten uitwijken naar een andere zaak. De ervaringen van Rose en mijzelf waren niet slecht dus kwamen we bij Simpel terecht. Redelijk kleinschalig en gemoedelijk. Toch bleek ondanks tijdige reservering en nadrukkelijk gezegd hebbende dat we met twee vegetariërs zouden zijn en erg van groente hielden dat er daar volstrekt geen rekening mee gehouden werd. Sterker nog, toen het hoofdgerecht geserveerd werd, waren daar onder andere rolletjes sperciebonen bij die gerold waren in spek. Ongelooflijk, en toen hier iets van gezegd werd zei het meisje wat ons bediende dan schuif je dat er toch gewoon af. Ik vind dit echt enorm stom, want als je een groep ontvangt van negen of tien collega's, dan hebben die meestal een relatie. Doe je behoorlijk je best als zaak dan is de kans groot dat alle negen of tien een keer terugkomen, en maak je perfecte reclame. In dit geval hebben we ons etentje en het afscheid niet laten verpesten, maar terugkomen is er bepaald ook niet bij. Daar komt nog bij dat wellicht iemand een negatief stukje schrijft en dan ben je als klein zaakje niet alleen dom bezig, maar maak je van je naam je eigen antireclame. Zonde.

All about Drawing

Gisterenmiddag waren we zowaar weer eens even in het Stedelijk Museum Schiedam. Er is momenteel tot 28 augustus dit jaar de tentoonstelling "All about Drawing". http://www.stedelijkmuseumschiedam.nl/nl_NL/tentoonstellingen/23/all-about-drawing.-100-nederlandse-kunstenaars Ik vond het erg leuk om daar weer eens rond te lopen. Er zaten diverse werken bij die me erg aanspraken. Vooral ook de heel persoonlijke tekeningen waar een levensverhaal in verwerkt zit vind ik erg mooi. Kijk even mee: 

Wel genoten maar……………….

Rose en ik hadden natuurlijk Songs for Drella al achter de rug en waren daar zo enorm over te spreken dat het ons daardoor een goed idee leek opnieuw naar Scapino te gaan. Dat was misschien niet zo handig. Ondanks dat een aantal dansen en performances te gek waren leken veel stukken erg veel op wat we al bij Songs for Drella gezien hadden en was er voor ons idee veel teveel zang bij. Zo'n gastoptreden van Ellen ten Damme, is gewoon iets teveel van het goede. Kortom we zijn niet minder enthousiast over Scapino dan eerder, maar hebben besloten zeker geen twee keer per jaar naar hen toe te gaan.

Twools

Vanavond gaan Rose en ik voor de tweede keer dit jaar naar het scapino ballet. De eerste keer was in ik geloof februari en ter ere van mijn verjaardag had Rose kaartjes gekocht voor Songs for Drella. Waanzinnig was dat, en omdat ze per ongeluk dubbel kaartjes had ingekocht gaan we vandaag voor een tweede keer. Het voelt ook echt weer als uitgaan, en dat werd dik tijd. Verslag volgt.

 TWOOLS 13

 

Scapino's jaarlijkse dansfestival TWOOLS is een must voor liefhebbers van dans, theater, én entertainment. TWOOLS is een snelle, non-stop presentatie van korte dansstukken, gemaakt door meerdere choreografen. In TWOOLS 13 zijn dit artistiek leider Ed Wubbe, huischoreograaf Marco Goecke, jonge internationale gastchoreografen Felix Landerer, Heidi Vierthaler, Allessandro Pereira en Scapino danser Min Li.

Met special guest Ellen ten Damme
Wubbe en Ten Damme werken samen aan verschillende dans- en muziekacts met als uitdaging het samenbrengen van de verschillende disciplines. In Wubbes choreografieën zal Ten Damme zowel zingen, musiceren als dansen en zichzelf begeleiden op piano, gitaar en viool. Naast bestaand repertoire geeft zij een sneakpreview van enkele recent opgenomen Nederlandstalige nummers. Muziek,  intieme duetten en groepstukken met de dansers van Scapino en Ten Damme lopen als een rode draad door TWOOLS heen. http://www.scapinoballet.nl/nl/pages/voorstellingen+twools_13_juni_2011 

Fotosafari 2011-03-04

Toen wij gisteren naar het fotomuseum gingen gingen we dus per Metro eerst naar Beurs, daar overgestapt op de Metro naar Slinge en uitgestapt op het prachtige schuinlopende station Wilhelminaplein. Daar onder de weg door naar uitgang bij het Nieuwe Luxor. Boven gekomen sta je direct aan de voet van de Erasmusbrug, maar dan aan de Kop van Zuid.

De laatste 10 jaar dat ik daar kom of dat wij daar komen veranderd het iedere keer. Het is een grote bouwput. Eerst zag je direct aan het einde van de weg Hotel New York, en de andere kant opkijkende het Entrepot. Nu sta je midden tussen de wolkenkrabbers, en er komen er nog steeds bij. Twee artsen die ik van mijn werk ken zijn er gaan wonen.

De Een Mathias ging in een van de gerenoveerde pakhuizen wonen en de ander is nu geloof ik op 37 hoog gaan wonen in een van die wolkenkrabbers. Daar wil ik nog wel eens gaan kijken. Wauw. Zelf op vijf hoog wonende zitten we al eens midden in de wolken, maar hoe dat is op 37 hoog daar kan ik me weinig bij voorstellen.
 Bewust van de plek waar we naar toe gingen hadden we allebei ons fototoestel meegebracht om de kans te hebben leuke plaatjes te schieten.
 Hier zijn de mooiste die ik met mijn zak olympus genomen heb. Die van Rose zitten nog op haar toestel. Komen later.

De laatste is van de oude brug vanaf de nieuwe Erasmusbrug op weg van het Fotomuseum naar de Pannenkoekenboot. De tentoonstelling over ANGRY in het fotomuseum is overigens erg indrukwekkend en aanbevelingswaardig. Voor nu maar weer gegroet. Wij gaan weer verder met onze vakantie!!