Zucht

Alweer een nieuwe dag. Ik weet niet wat het is, maar afgelopen nacht en vandaag denk ik regelmatig terug aan 26 jaar geleden. Ook al tijdens de erg natte wandeling met Rose, Jesse en Ro waren mijn gedachten onafleidbaar. Een dik half jaar daarvoor, op 2 november 1981 had ik Rose ontmoet, en de dag later kwam ze voor het eerst bij mij over de vloer. Ze kwam theedrinken in het souterrain wat ik net gehuurd had op de Eerste Spijkerdwarsstraat in het Spijkerkwartier te Arnhem. Ik was eigenlijk nog aan het inrichten, en ik geloof dat ik net met zebrapadenverf om de kleden/tapijten heen die ik gevonden/gekocht had de ruimte een beetje lichter te maken. Ja om de kleden heen, want de ruimte was een dikke 120 vierkante meter, en ik had lang niet genoeg verf om de hele vloer te doen. Ja het waren arme tijden. Door Rose leerde ik ook haar twee kinderen Erwin en Merlijn en een kat kennen, Trut genaamd. Beide soorten waren nieuw voor me, net 21j oud. Kinderen daar was ikzelf door mijn nakomerschap bepaald niet aan gewend, en buiten een vogeltje thuis, waren huisdieren, en zeker katten me totaal vreemd. Die kinderen die waren niet vol continue bij ons dus kon ik daar in weekenden en vakanties langzaam aan wennen. Merlijn was 6 toen ik hem leerde kennen en Erwin 4jaar oud. Nu naar de dag van vandaag, en naar 26 jaar geleden terug. De 8ste Juli was de dag dat hij vijf jaar oud werd, en we hadden een feestje natuurlijk. Erwin leek hel erg op Rose. Hij kon ook heel spontaan en onbenullig zijn, en ik had er in het begin grote moeite mee dat hij bij wijze van spreken bij iedere maaltijd wel een keer zijn beker melk of limonade omstootte. (soms wel drie of vier keer op een dag) Nu bijna 27 jaar later, weet ik dat dit gedrag beslist ongewilt en puur spontaan gewoon bij de familie hoort die ik toen heb leren kennen, en met Rose die ook van die botervingers kent, ben ik uiteindelijk ook nog steeds samen. Toch kon ik er toen, en soms nu ook nog wel eens boos van worden, en lelijk uit de hoek komen. Zo ook zal Erwin er menigmaal van geschrokken zijn dat ik er zo slecht tegen kon.

Wat wil ik hiermee eigenlijk zeggen, ik weet het ook niet goed, maar het feit dat deze eerste verjaardag ook gelijk zijn laatste zou zijn vind ik nog steeds zo oneerlijk. Toen hij later die maand op de 31ste verdronk was ik al  ontroostbaar, evenals Rose en Merlijn, maar ik vond het ook zo verschrikkelijk oneerlijk dat we niet de gelegenheid hebben gehad meer tijd met elkaar door te brengen. Sommige herinneringen staan me nog helder voor de geest, maar de periode waarnaar ik kan terugkijken is zo verdomd kort, dat ik daar vandaag gewoon last van heb. Sowieso is er natuurlijk niets eerlijks aan dat een jochie van net vijf jaar oud dood gaat, en het is ook zo ongelooflijk tegen natuurlijk. Zuchtttt.

Nou is Juli mede hierdoor nooit onze favorite maand, en het leven is wel doorgegaan, maar met regelmaat kom je dingen tegen waardoor je getriggerd word te denken aan vroeger, en zolang die herinneringen er zijn blijf je tenminste denken. Zo lag ik deze nacht ook te denken aan Ferry en Boudewijn, en ook Pluis kwam in mijn gedachten terug, en Harreman, Sonja, en anderen die in die tijd belangrijk voor ons waren. Ook toen ik enkele weken weer even contact had met Ron, en Chris kwamen er allerlei herinneringen bovendrijven die toch wel belangrijk zijn. Juli is voor zowel Rose als mijzelf eigenlijk een soort depressiemaand. Als je zoals ik je ook nog eens helemaal niet lekker voelt, dan wil je wel eens even een moment van zelfmeelij hebben. Je schiet er geen donder mee op, maar vandaag vind ik het wel even best, en snap ik het ook nog.

Ik moest vandaag door de regen naar de bedrijfsarts , en ik zag er tegenop. Het gesprek van vandaag verliep gelukkig wel een stuk relaxter dan het vorige, toen ik me heftig onder druk gezet voelde. Hij kwam vandaag een stuk reëler over, en heeft per vandaag dan ook de bevindingen over mij aan mijn dokter opgevraagd. Ik ben benieuwd of die nu wel verstrekt worden. Ik merk dat ik nog steeds een beetje boos ben op mijn dr. die vorige week toen ik hierom vroeg eigenlijk zijn medewerking daaraan niet wilde geven. Ik heb hierin in ieder geval wel inzagerecht. Vervelend om zo afhankelijk van anderen te zijn. Nu de bedrijfsarts dit document heeft aangevraagt wacht ik nog maar even om een afspraak met hem te vragen.

Vandaag hebben we alle cadeautjes bij elkaar gezocht die we aan Merlijn, Mireille, Lotte en Owen gaan geven as. zondag. Zondag de dag na het feest ter ere van het 7,5jarig huwelijk van de eerste twee genoemden, gaan we naar Rheden om vier verjaardagen te vieren, waar we niet naar toe zijn kunnen gaan. we eten dan ook daar. vandaag al die zaken mooi ingepakt.

Terwijl ik dit log schrijf heb ik even een kleine lunch gemaakt, en die hebben we zojuist met een beker biologische karnemelk soldaat gemaakt. Nu staat Rose achter me en is bezig een mega strijk te doen. Ook al zo’n karwei om steeds uit te stellen, maar oh zo leuk als het allemaal weer in de kast ligt/hangt. Vanavond hebben we nu echt een bestuursvergadering van de Wereldwinkel. Ik heb helaas nog niets gehoord van de mogelijke grote kerstpakkettenorder, maar ik wacht ook nog even met hierover te bellen of te emailen, want ik wil ook niet dat ze zich gehaast gaan voelen en mogelijk afhaken.

Alles bij elkaar een gedenkwaardige dag, waarbij mijn humeur als zorgelijk en verdrietig omschreven kan worden, maar waar ik wel weer door zal komen. De muziek die Rose de afgelopen uren gedraaid heeft was van CAN, Sacrilege 1+2. Te gek gewoon, en was tegelijkertijd een heerlijk hulpmiddel om bij te schrijven.

Ik stop ermee voor vandaag.