Wat een gedoe maken we de laatste tijd mee. Je zou er depri van worden. Die stomme ziekte van Hot en daardoor misschien, waarschijnlijk wel de verkoop van ons huis en wat er daarnaar gebeurt? Ik weet het niet. Misschien kopen of huren. Ondertussen lijkt het of we dat leuke uitje in Arnhem zijn vergeten. Het kan zijn dat dit een zege in vermomming is. Dat ik er niets over schrijf wil niet zeggen dat ik er nooit over nadenk. Wanneer dat gebeurt denk ik toch wel regelmatig aan een beeldengroep van een kunstenaar uit Kameroen. 
Deze kunstenaar is Joseph Sumégné en maakt zijn werk voornamelijk van afgedankte auto-onderdelen, rubber en sloophout, maar ook van hoorn, kralen en borduur en vlechtwerken. Ik vind het prachtig want ik werk zelf ook graag met afval- of rest materialen. Het eerste waaraan ik dacht terwijl ik rond aan het lopen was en toch wel een groot aantal foto’s schoot was aan de geschiedenislessen die ik op school volgde en later in boeken heb gelezen. Ik dacht aan het boek Shogun waarin de hoofrolspeler vertelde aan een hoog geboren Japanse edelman hoe Spanje en Portugal de wereld delen hadden verdeeld waar ze invloed mochten uitoefenen. Kortom hoe die continenten in hun bezit kwamen. Vandaar mijn titel van dit stukje. Wijze mannen, maar niet heus. 
Trouwens de hoofdrolspeler van dit boek was zo slim om de wereldkaart te pakken nadat hem was gevraagd hoe groot Nederland was en liet de edelman zien hoe klein Nederland is. Maar dit is een ander verhaal. Ook schoot me een verhaal te binnen hoe St. Maarten werd verdeeld tussen Frankrijk en Nederland. Het eiland is niet groot en er werd aan twee matrozen, een Franse en een Nederlander uiteraard, de opdracht gegeven om van hetzelfde punt te starten om rond het eiland te lopen en waar ze elkaar zouden ontmoeten er een streep tussen die punten zouden worden getrokken en dat deel van het eiland werd dan eigendom van hun land. Alleen had de Nederlander een fles rum en zijn rondje werd daardoor aanmerkelijk kleiner maar als troost werd er verteld, zijn gedeelte van het eiland was wel het mooiste. Ook dit is een ander verhaal. Hij ontwikkelde een filosofie die hij het jalaa filosofie noemde. Dankzij het net tikte ik dit begrip in bij google en warempel het is geen nieuw ontwerp van de kunstenaar. Het heeft zijn wortels in het oude christendom/islam. Er is dus niets nieuws onder de zon, alleen hij heeft het een nieuw jasje gegeven. Ik citeer nu uit het boekje wat we na de tour door Sonsbeek hebben gekocht want waarom
het wiel
uitvinden als die er al is? "De nieuwe vrijheid moet je verdienen" zegt Joseph " Door herbezinning en respect voor de ander". Hij heeft daar een Afrikaans woord voor: JALAA. Het geeft een beslissende overwinning aan op het kleine, dagelijkse zelf en een verhoogde staat van mens -zijn. Hij draagt zijn filosofie uit met sculpturen die hij jarenlang steeds verder bewerkt, tot veelkleurige, intens gedetailleerde sjamaan-achtige figuren ontstaan. Tijdens Sonsbeek 2008 toont de kunstenaar een beeldengroep waaraan hij al sinds 1988 doorwerkt en die, al reizend, keer op keer een nieuwe context krijgen.: Les 9, Notables , De 9 Notabelen zijn in Kamaroen wijze stamleden die bij uitzondering de regering moegen adviseren op het gebied van rechtspraak, cultuur, gezondheid en sociale zaken. In park Sonsbeek vormen de notablen een kring rondom een 5 meter grote tafel waarop een wereldkaart ligt. In het midden staat een kleine glazen 
piramide waaruit een vier meter lange antenne omhoog priemt. Aan het uiteinde vangt een witte glazen bol het zonlicht op. 
De zin: Het geeft een beslissende overwinning aan op het kleine, dagelijkse zelf en een verhoogde staat van mens -zijn zette me aan het denken aan iets wat er eigenlijk totaal niets mee te maken heeft of misschien toch wel. Ik denk dat de kunstenaar een zekere mate van kennis heeft van de islam en deze zin verwijst er naar. Toen het bleek dat de volgelingen van Mohammed hier in Nederland blijven heb ik het een en ander over de Islam gelezen en toen was het geen beladen begrip zoals het nu soms is. Mijn stukje is vervloekt, toen ik het web doorkruiste over het woord djihâd kwam ik een prachtig artikel tegen. Dat vertelde me dat dit begrip zeer eenzijdig uitgelegd wordt als oorlog tegen de ongelovigen. Daarna hield de computer er even mee op en toen die weer was opgestart kon ik dit stukje niet meer vinden. Wat ik toen leerde was het oorlog tegen de duivel binnen en buiten jezelf. De kleine en grote djhâd en de kleine dat was de belangrijkste in die dagen want het was de bedoeling dat men het slechte binnen jezelf bestreed. Maar ja, wanneer politiek een woordje meespreekt
dan gaat de ratio de deur uit en emotialiteit wordt binnengehaald. Zucht. Wat vind ik de figuren en wat zij representeren prachtig!! Ze zijn gemaakt met wat we hier troep noemen in schiterende mooie mensen en elk hun eigen uitstraling.
familyhotrose 
